Μία ημέρα μετά την εορτή των δύο κορυφαίων αποστόλων, η Εκκλησία όρισε την ενιαία τιμή και των δώδεκα. Συν αυτοίς συναριθμούνται στο συναξάρι και όσοι φέρουν την ιδιότητα του αποστόλου.
Των δε δώδεκα αποστόλων τα ονόματα είναι τα εξής:Σίμωνας (Πέτρος), Ανδρέας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Φίλιππος, Θωμάς, Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ), Ματθαίος, Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας.
Τα ευαγγέλια ως αιτία της αποστολής τους από τον Χριστό στον κόσμο, θέτει την αγωνία και την μέριμνα Του, για τον λαό, τον οποίο ατένισε και τον είδε σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα.Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Χριστός σαν αρνιά ανάμεσα σε λύκους και τους παρήγγειλε να ζήσουν απλά και χωρίς περιττά φορτία και πολυτέλειες. Σε αυτούς έδωσε και την εξουσία ιαμάτων και εξορκισμού.
Αποστολική ζωή λοιπόν είναι πρώτα μέριμνα για το ποίμνιο. Είναι η έκφραση του ιδίου του Χριστού, για τον απροστάτευτο άνθρωπο, πού μπορεί να γίνει μακρυά Του, εύκολα θηριάλωτος από τον νοητό λύκο τον διάβολο. Η φροντίδα λοιπόν του ποιμνίου είναι μετά τον ευαγγελισμό ή μάλλον ταυτόχρονα με αυτόν η ευθύνη του αποστόλου.Δεύτερον είναι φρόνηση και η επίγνωση πώς ο απόστολος κινείται σε έναν εχθρικό προς το ευαγγέλιο κόσμο. Πολλές φορές ο Χριστός είχε προειπεί στους μαθητές Του, ότι θα ζήσουν μισημένοι για το όνομα Του και μίλησε για άρση του σταυρού ως προϋπόθεση της μαθητείας.Τρίτον είναι η απλότητα και η ολιγάρκεια και όχι η κουρά των προβάτων. Η ανάθεση των πάντων στον Θεό. Το αποστολικό ιδεώδες είναι λοιπόν η κατά Χριστόν πενία και εμπιστοσύνη σε αυτόν και κάθε άλλη προσέγγιση της αποστολικότητας είναι νοθεία.Και τέλος, ο απόστολος φέρει το ιαματικό και ανακαινιστικό πνεύμα του Χριστού, δύναμη και εξουσία πάνω στον διάβολο και τα έργα του.
Μετά την Πεντηκοστή, οι απόστολοι είναι έμφοροι του αγίου Πνεύματος. Την ζωή τους εναποθέτουν στον Παράκλητο και μέσα σε αυτόν κινούνται και δι Αυτού διδάσκουν και εγκεντρίζουν στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, τα έθνη. Οι απόστολοι, στις απεικονίσεις τους, κρατούν ομοίωμα ναού, πού συμβολίζει την Εκκλησία. Αυτοί λοιπόν είναι οι φωστήρες και οι στύλοι της. Αυτοί ιδρύουν στο όνομα του Χριστού, τις κατα τόπους εκκλησίες του Ιδρυτού της Εκκλησίας και τους δίνουν αυθεντικότητα, αποστολικότητα, εγγυώνται την ενότητα των απανταχού της οικουμένης εκκλησιών του Θεού. Εκτός αποστολικότητας, όχι μόνο ίδρυσης,αυτό είναι το λιγότερο, αλλά Αποστολικής Διδασκαλίας και Ενότητος, δεν υφίσταται κατά τόπον εκκλησία.
Οι Απόστολοι αποτελούν το ιδανικό του χριστιανικού βίου. Είναι "όλοι Χριστός". Οι πιστοί δι αυτών έμαθαν τα περί Χριστού μέσα από τα ευαγγέλια, τις επιστολές και τον προφορικό τους λόγο, γι αυτό και τους ευγνωμονούν ως αυθεντικούς και γνήσιους οδηγούς προς τον χριστό. Οι απόστολοι λοιπόν , είναι τα μονοπάτια τα μονόδρομα, πού οδηγούν στην Οδό, την Ζωή και την Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου