Ο άγιος Κύριλλος, πατριάρχης Αλεξανδρείας, είναι ο οικουμενικός διδάσκαλος, πού αγωνίστηκε όσο κανείς άλλος για την προάσπιση του δόγματος της Θεοτόκου. Στην μακρά του αρχιερατεία, πρωταγωνίστησε στα περί της Γ΄Οικουμενικής Συνόδου και κατατρόπωσε τον αιρετικό Νεστόριο, ο οποίος κήρυττε την Υπεραγία Μαρία, χριστοτόκον και όχι Θεοτόκον κατά την αρχαία παράδοση και πίστη της εκκλησίας. Έπειτα κοιμήθηκε ειρηνικά,μετά από πολλούς θεολογικούς και ασκητικούς αγώνες, κάνοντας για τον υπέρμετρο ζήλο του ορκισμένους εχθρούς και φίλους, ανάμεσα σε αγίους και αμαρτωλούς, σε ορθοδόξους και αιρετικούς. Κατέλιπε χριστολογικά συγγράμματα στην Εκκλησία και ονομάστηκε "σφραγίδα των πατέρων".
Πρόκειται για τον πλέον κατασυκοφαντημένο άγιο όχι μόνον εκτός, αλλά και εντός της Εκκλησίας. Οι συγκρούσεις του με τους ειδωλολάτρες και τους εβραίους στην Αλεξάνδρεια, πού κατέληξαν σε αιματηρές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, περιέβαλαν το όνομα του , με πολλές κατηγορίες. Μισήθηκε από εχθρούς και φίλους, ενώ δεν δίστασε να συναινέσει και στους διωγμούς ενός Ιερού Χρυσοστόμου ακόμα! Τα μέτρα όμως του Θεού είναι αντίθετα με αυτά των ανθρώπων. Δεν είναι ξένο στην αγιολογική παράδοση της Εκκλησίας μας, να αναγνωρίζονται ως άγιοι δύο ιερά πρόσωπα πού στην επίγεια ζωή στάθηκαν αντίπαλοι, ακόμα και ανταγωνιστές θρόνων και εξουσιών. Το ήθος μας δεν διέπεται από μια αβάσταχτη ηθικολογία και η αγιοκατάταξη δεν έχει ως κριτήριο τις καλές κατά κόσμον πράξεις και τους ήπιους αμέριμνους χαρακτήρες πού τόσο πολύ εκτιμώνται στις κοινωνίες των ανθρώπων, κυρίως γιατί δεν ενοχλούν κανέναν ή επειδή δεν γίνονται εμπόδιο στα σχέδια τους. Τον άγιο Κύριλλο τον εξέλεξε η πρόνοια του Θεού, εκ κοιλίας μητρός αφωρισμένον, να υπερασπιστεί τα πάτρια δόγματα, με πύρινο ζήλο Ηλιού, εμπνεόμενο μόνον στους πολύ εκλεκτούς. Δεν έχει κανείς παρά να ατενίσει την αγιογραφική του παράσταση και αν έχει οφθαλμούς θα δεί στα μάτια, την στάση, το επιβλητικό και πονεμένο του ύφος, το αυστηρό και πάσχον, όλη την ευθύνη για την εκκλησία, όλο το ποιμαντικό βάρος, την πόνο τον βαθύ για την τύχη της ρωμηοσύνης και της ορθής πίστης. Η Εκκλησία μας τον τίμησε σαν οικουμενικό διδάσκαλο και σαν υψηλή αναγνώριση τον έθεσε με τους αρχαίους και κορυφαίους πατέρες στο Ιερό Βήμα, να ατενίζει αυτοψεί την θείαν ιερουργίαν και να κρατά το ειλητάριο πού διατρανώνει την αλήθεια της θεοτοκίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, φιμώνοντας τα φληναφήματα των τεχνολόγων και την πραγματική κακία της έπαρσης κάθε αιρετικής και σατανοκίνητης φωνής.Ο δυναμισμός και η περίπτωση του αγίου Κυρίλλου, κρίνει την ενσκήψασα και παντοδύναμη σήμερα αίρεση της αγαπολογίας και μας θυμίζει πώς ο Θεός αγιάζει τον άνθρωπο εκεί πού τον ευρίσκει ακριβώς, μεταβάλλοντας διαβλητά και αδιάβλητα πάθη σε πύρινες αρετές, πού δοκιμάζονται στο ουράνιο χωνευτήρι και αστραποβολούν με την πιστότητα του χρυσίου τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου