To Σάββατο πριν την αγία Πεντηκοστή, ορίζεται ως Ψυχοσάββατο. Δύο Ψυχοσάββατα κυρίως εορτάζει η Εκκλησία μας. Το πρώτο πριν την Απόκρεω, για την μνήμη της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Αυτό εδώ, το αρχαιότερο μάλιστα, το εορτάζουμε για να πανηγυρίσουμε το μυστήριο της Εκκλησίας. Επίκειται η μεγάλη δεσποτική της Πεντηκοστής εορτή. Εκεί αποκαλύφθηκε η Εκκλησία. Σε αυτήν την Εκκλησία μέλη είμαστε όλοι, κεκοιμημένοι και ζώντες. Αυτή την ενότητα θυμόμαστε σήμερα και η σκέψη και τιμή μας πηγαίνει προς τους προαπελθόντες. Είναι αυτοί πού προηγούνται στην γνώση και την πορεία πρός την Ανάσταση. Κατά την αποστολική παράδοση λοιπόν προσφέρουμε προσευχές, δεήσεις και καρποφορούμε προσφορές για την μνήμη και την ανάπαυση τους.
Θρηνούμε για τον θάνατο που γεύεται η ανθρώπινη φύση. Μένουμε σύντρομοι για τον θάνατο που γέννησε η φθορά και η αμαρτία. Χαιρόμαστε και ελπίζουμε όμως μυστικά γιατί προσφέρουμε ιερουργία,προσφέρουμε κέρασμα σε ψυχές αγαπημένες, προσφέρουμε από το περίσσεμα της αγάπης μας σε όλους αυτούς που έφυγαν από την αγκαλιά μας και τους τοποθετούμε με τα μνημόσυνα στην αγκαλιά του Θεού.
Σήμερα, δείχνουμε την δύναμη της αγάπης. Σήμερα γιορτάζουμε την ισχύ της προσευχής. Γιατί είναι η δική μας προσευχή που τους αγίους τους κάνει αγιότερους και σε αμαρτωλούς προσφέρει θεϊκή δροσιά. Σήμερα γινόμαστε δια των κολύββων και των προσφορών μας στην θεία ιερουργία , συνεργάτες του Θεού στην σωτηρία. Επειδή στον Άδη, όπως λέει η Γραφή, δεν υπάρχει μετάνοια. Δεν υπάρχει μετάνοια,υπάρχει όμως έλεος!Υπάρχουν όμως τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα του Θεού πού όλους θέλει να τους βάλει στην χαρά της βασιλείας Του. Εμείς σήμερα όλοι δια των προσφορών και των κολλύβων, χτυπάμε την πόρτα του Θεού και μπάζουμε στο περιβόλι του αυτούς που μένουν απ'έξω και επειδή είναι νεκροί δεν μπορούν να βοηθήσουν πιά τον εαυτό τους. Αλλά και όσους από τους αγαπημένους ή τους αγνώστους μας που έφυγαν, είναι ήδη μέσα στην αιώνια χαρά, στον ολόφωτο νυμφώνα, τους προσφέρουμε επιπλέον χαρά,επιπλέον αναψυχή, τους καθοδηγούμε μυστικά πιο βαθιά στην ατελεύτητη ευφροσύνη του Κυρίου μας.
Θυμόμαστε σήμερα, μνημονεύουμε, η καρδιά μας ίσως είναι καταπληγωμένη από την απώλεια. Έχουμε όμως την μυστική χαρά, την μυστική παρηγοριά, πώς ο θάνατος ΠΕΘΑΝΕ.Πώς δεν υπάρχουν νεκροί, αλλά κεκοιμημένοι. Πώς οι αγαπημένοι μας δεν πέθαναν αλλά κοιμούνται. Γιατί ο Χριστός ανέστη και όπως λέει ο μέγας Χρυσόστομος: Χριστός ανέστη και η βασιλεία της ζωής αποκτά πολίτες! Χριστός ανέστη και κανένας νεκρός δεν υπάρχει πιά μέσα στο μνήμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου