 |
Ο άγιος Αριστοκλής ήταν ιερέας του Χριστού, από την Ταμασό της Κύπρου και έζησε κατά τα χρόνια των διωγμών. Θεωρώντας πώς αν ζήσει, θα παρατείνει την παρουσία του στην Εκκλησία, ωφελώντας το ποίμνιο του, έφυγε μυστικά για το βουνό και κρύφτηκε σε μια σπηλιά, προσευχόμενος για την εκκλησία.Μαθαίνοντας όμως για τους σκληρούς διωγμούς των πιστών, δεν θέλησε να κρύβεται άλλο στην ασφάλεια, αυτός ένας ποιμένας , αλλά κατέβηκε στην πόλη. Εκεί βρήκε τον διάκονο Δημητριανό και τον αναγνώστη Αθανάσιο και μετά από κοινή συννενόηση, βγήκαν προς το κήρυγμα και την ενίσχυση των χριστιανών πού μαρτυρούσαν. Ο ηγεμόνας όμως, πληροφορήθηκε την δράση τους και αφού τους συνέλαβε, τους απείλησε και μετά από πολλά βασανιστήρια τους θανάτωσε.
Ο Χριστός μετά την Ανάσταση προέβαλε στον απόστολο Πέτρο τρις το ερώτημα της ποιμαντικής ευθύνης, πού αναφέρεται στην αγάπη προς το Πρόσωπο Του και συνοδεύεται από το παράγγελμα, να βόσκει τα αρνία του. Ο ίδιος εδίδαξε πώς γνώρισμα του Καλού Ποιμένα είναι να θέτει την ζωή του υπέρ των προβάτων. Στην ιστορία της Εκκλησίας μας , έχουμε πάμπολλα παραδείγματα ιεραρχών και ιερέων, οι οποίοι στάθηκαν στο ύψος της αποστολής τους και ενίσχυσαν την εκκλησία σε καιρούς διώξεων και πειρασμών. Πρώτος ο ποιμένας δίνει την καλή ομολογία και προϊσταται στον αγώνα των προβάτων που του εμπιστεύτηκε ο Χριστός. Διότι τα πρόβατα, το ποίμνιο, δεν είναι δικά του. Είναι τύπος του Αρχιποίμενος Χριστού. Σε Αυτόν ανήκουν και σε Αυτόν αναφέρονται ως καθηγητή και πατέρα και διδάσκαλο. Έχοντας λοιπόν αυτή την διάκριση και ευθύνη πού ανάγεται στο αρχέτυπο, ο ποιμένας της εκκλησίας, επιθυμεί και τρέχει προς την μαρτυρία και το μαρτύριο και γίνεται το πρώτο επίσημο σφάγιο πάντοτε, στο θυσιαστήριο της μαρτυρίας. Κάθε άλλη στάση, προδίδει την αποστολή του και θεωρείται έκπτωση μεγάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου