Ιουνίου 21 :Ιουλιανού μάρτυρος

Ο Άγιος Ιουλιανός ήταν από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης βουλευτής, αλλά η μητέρα του είχε προσχωρήσει στη χριστιανική θρησκεία. Γι' αυτό και ανέθρεψε το γιο της Ιουλιανό σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Ο Ιουλιανός αγάπησε τόσο πολύ τον εσταυρωμένο Κύριο, ώστε σε ηλικία 18 χρονών ομολόγησε με πολύ θάρρος την πίστη του στον έπαρχο Μαρκιανό, ενώ γνώριζε ότι τον περίμεναν άγρια βασανιστήρια. Πράγματι, μόλις το άκουσε αυτό ο έπαρχος, διέταξε και τον έδειραν ανελέητα, και κατόπιν τον έριξαν στην πιο άθλια φυλακή. Έπειτα ο Μαρκιανός κάλεσε τη μητέρα του Ιουλιανού να επισκεφθεί το γιο της και να τον πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Η χριστιανή γυναίκα, όταν συνάντησε το νεαρό σπλάχνο της, έκανε ακριβώς το αντίθετο. Προέτρεψε τον Ιουλιανό, να μείνει στο ύψος του χριστιανικού του φρονήματος και τον ενθάρρυνε να υπομείνει όλα τα μαρτύρια. Έτσι και έγινε. Όταν έπαρχος ξανακάλεσε τον Ιουλιανό, αυτός με περισσότερο θάρρος ομολόγησε μπροστά του και πάλι το Χριστό. Εξοργισμένος τότε ο έπαρχος Μαριανός έκλεισε τον Ιουλιανό μέσα σε ένα σάκο με δηλητηριώδη φίδια και τον έριξε στο πιο βαθύ σημείο της θάλασσας, όπου μαρτυρικά ο Ιουλιανός παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό.(saint.gr)

O άγιος Ιουλιανός, ακολούθησε τις μητρικές υποθήκες με εμπιστοσύνη και γι αυτό αναδείχτηκε του Χριστού μάρτυρας και στρατιώτης γνήσιος. Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα αγίων ιεραρχών και μαρτύρων, πού μία χριστιανή μητέρα ήταν αυτή πού διαμόρφωσε το εν Χριστώ ήθος τους και τους έκαμε ανθρώπους γνήσιους του Θεού. Την μητρική νουθεσία ακολουθούσε πάντοτε το μητρικό παράδειγμα. Και εκείνη πού έδωσε την φυσική ζωή, εγένετο μητέρα, δηλαδή οδηγός και ποιμένας του παιδιού της και στην πνευματική ζωή.Πόσες μητέρες δεν αγάλλονται όταν το παιδί τους αφιερώνεται στην εκκλησιαστική υπηρεσία και γίνεται μοναχός, ιερεύς, άγιος στο τέλος; Ποιός είναι ο σκοπός του χριστιανού γονέα άλλωστε, αν όχι ο αγιασμός και η κατά Χριστόν (δια)μόρφωση του παιδιού του σε άνθρωπο καινό; Στην εποχή πού ζούμε και οι υπό την εκκλησιαστική διακονία, θεωρούνται από τον πολύ κόσμο, άνθρωποι ανώφελοι, ύποπτοι, καταχρηστικά υπάρχοντες, ελάσσονες σε θέση, σε υπόληψη , ακόμα και στην διάνοια και οι γονείς είναι επιφυλακτικοί για μια τέτοια προσφορά του παιδιού τους. Ας παραδεχτούμε όμως πώς πρόβλημα δεν είναι ούτε η προκατάληψη της κοινωνίας, ούτε η διάθεση και κλίση του παιδιού, αλλά η ελλιπής εκκλησιαστικότητα και πίστη ενός τέτοιου γονέα. Δεν έμαθε ποτέ τί σημαίνει πίστη δηλ. εμπιστοσύνη στον Θεό. Ας αγαπήσουμε τα παιδιά μας, πέρα από την προκατάληψη και τον ορισμό του κόσμου. Για πολλούς είναι το μόνο πού έχουν κατορθώσει στην ζωή τους. Ας είναι λοιπόν συμπληρωμένο με την αφιέρωση στον Θεό.