Μια Κυριακή μετά την αγία Πεντηκοστή καλούμαστε να εορτάσουμε την σύναξη των Αγίων Πάντων. Και αυτό διότι κάθε άγιος είναι μια εικόνα, ένας χώρος μιας νέας πεντηκοστής, μιας νέας δόξας του Θεού μέσα στην ιστορία των ανθρώπων. Με απλά λόγια κάθε άγιος είναι ο ζωντανός χώρος που κατέρχεται ο Παράκλητος, το άγιον Πνεύμα και αγιάζει δηλ. ξεχωρίζει αυτό το πρόσωπο από τον κόσμο της αμαρτίας και τον μεταμορφώνει σε στύλο πυρός , που φωτίζει την Εκκλησία με την μακρά και στενή έννοια της. Οι άγιοι είναι ο "αμάραντος καρπός του ευαγγελίου", είναι το αποτέλεσμα του κηρύγματος των αποστόλων μετά το θαύμα της πεντηκοστής. Κατά την γλώσσα της Εκκλησίας, σπορέας ήταν ο Χριστός, εργάτες και θεριστές οι απόστολοι,καρπός και δόξα οι άγιοι πάντες.
Αιτία της συνάξεως αυτής, είναι η ανάγκη και το καθήκον μας να τιμήσουμε όλους μαζί τους Αγίους και φίλους του Θεού, τους απανταχού της οικουμένης και όλων των χρόνων και των καιρών, ευγνωμονούντες για την ύπαρξη και τις ακατάπαυστες πρεσβείες τους για εμάς ενώπιον του θρόνου του Θεού.Σε αυτούς ιδανική ευκαιρία είναι να προσμετρηθούν και να τιμηθούν και οι ανώνυμοι και λαθόντες άγιοι, οι οποίοι έμειναν αγνωστοι σε εμάς κατά τα ονόματα και την άθληση και την πολιτεία, γνωστοί όμως πάντα ενώπιον του Θεού και χαίροντες στην επουράνιο Του βασιλεία.
Κάθε άγιος στην Εκκλησία, είτε προφήτης, είτε απόστολος, είτε ιεράρχης , είτε μάρτυρας , θεωρείται και ονομάζεται μάρτυρας. Όχι μόνο για την ζωντανή μαρτυρία αλλά κυρίως για το διαρκές του μαρτύριο εν Χριστώ.Είναι ένας άνθρωπος που η ζωή του έχει ως γνωρίσματα:την αγάπη για Θεό και άνθρωπο, την διαρκή πάλη,την αγωνία της προσφοράς και της θυσίας, της μαρτυρίας,της διακονίας, της λυτρωτικής και φοβεράς προσευχής. Αγιότητα σημαίνει να συμπορεύομαι διηνεκώς με τον Χριστό προς το Πάθος, να συμπάσχω και να συσταυρώνομαι μαζί Του, να νεκρώνω το εγώ μου και να ζει μέσα μου ο Χριστός, να βιώνω την ανάσταση μου. Αγιότητα σημαίνει να χάνω την ζωή μου, για να κερδίσω την ψυχή μου. Και αυτό κάθε ώρα στιγμή και λεπτό μέχρι την τελείωση μου. Γι'αυτό και άγιος δεν είναι κύρια αυτός που έφτασε στην τελείωση, αυτός που έμεινε πιστός άχρι τέλους και έλαβε τον στέφανον της ζωής. Άγιος κύρια είναι αυτός που βρίσκεται ακόμα στον δρόμο, ο αγωνιστής, ο παλαιστής, αυτός που όταν πέφτει γνωρίζει να σηκώνεται, όταν διώκεται ξέρει πώς να ωφελείται και όταν υποφέρει ακόμα και έως θανάτου, μπορεί ακόμα να είναι ερωτευμένος με τον Σταυρό Του, μπορεί ακόμα να έχει τέλεια πίστη έως μωρίας στον Χριστό.
Με αυτή την παρήγορη δυνατότητα μας, ας ζηλώσουμε την αγιότητα ως μονότροπο και αποκλειστικό μας δρόμο στην ζωή, με τις πρεσβείες των αγίων πάντων. Αμην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου