O άγιος Σαμψών, γεννήθηκε από πλούσιους γονείς στην πρεσβυτέρα Ρώμη και έτυχε βαθιάς μορφώσεως για την εποχή του. Κοντά στα άλλα σπούδασε και την επιστήμη της Ιατρικής, την οποία μεταχειρίστηκε όχι προς ίδιον όφελος και κέρδος, αλλά ως διακονία των αδελφών του, κατά τα ρήματα τα ευαγγελικά και εντάλματα. Μετά τον θάνατο των γονέων του,μοίρασε όλη την πατρική περιουσία στους φτωχούς και επέλεξε την μοναστική ζωή, κατά την οποία εμβάθυνε και στην θεολογία. Όμως, ποτέ ο λύχνος δεν κρύβεται υπό τον μόδιον. Η βαθιά μόρφωση και η φήμη της αρετής του,ώθησαν τον πατριάρχη της Κων/πόλεως Μηνά, να τον χειροτονήσει σε πρεσβύτερο και να τον αξιοποιήσει στην Εκκλησία. Μετά μάλιστα από θαυματουργική ίαση του βασιλιά Ιουστινιανού, από τον Άγιο, του δόθηκε η οικονομική ενίσχυση, να κτίσει νοσοκομείο και εκεί να εξασκήσει , μέχρι την ειρηνική εκδημία του, την ιατρική του διακονία σε πτωχούς, ξένους και ασθενείς. Συγκαταλέγεται στην χορεία των αγίων Αναργύρων.
Δεν είναι σπάνια και στην εποχή μας, αφού δεν λείπει ο πόνος και η ανέχεια ο εθελοντισμός, ο ακτιβισμός αγάπης και η ιδρυματική προσφορά. Πολλές φορές είναι ανιδιοτελείς, ειδικά στα χαμηλότερα στρώματα των διακονούντων, τις περισσότερες όμως κρύβουν μια ιδιοτέλεια. Άλλοτε είναι ταπεινού χαρακτήρα(δημοφιλία, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα) άλλοτε δίνουν την αυτοικανοποίηση της προσφοράς. Γίνεται δηλαδή ο πάσχων και ο ξένος και ο ασθενής, ένα πεδίο εκτόνωσης μιας εγωϊστικής ικανοποίησης και ενός στυγνού καθήκοντος, πού μοιάζει με αρετή. Σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα πάντα, αλλά και το κίνητρο. Αυτό πού κάνει την διαφορά στην προσφορά εν Χριστώ, είναι ότι ο άγιος διάκονος, ο ανάργυρος, ο χριστιανός αγωνιστής της αγάπης, βλέπει στον άλλο τον Θεό του, όχι ένα πεδίο δράσης καλής θέλησης και αυτοικανοποίησης και ουμανιστικής αξίας. Γιατί εδώ έχουμε χρήση των προσώπων. Αλλά ως διακονία του ιδίου του Χριστού. Όταν παραμερίζεται κάθε φιλοδοξία και αξίωση για έπαινο των ανθρώπων και υπάρχει η κρυφή υπηρεσία, με συνείδηση πώς θεραπεύουμε με ευγνωμοσύνη, ανταπόδοση τον ίδιο τον Χριστό. Εκεί πού ο πόνος του ανθρώπου γίνεται προσωπική υπόθεση και βίωμα και όχι ένα εξωτερικό ερέθισμα και ιδεολογικοποιημένη πράξη. Αυτή είναι και η διαφορά των αγίων αναργύρων, από τους κοσμικούς μιμητές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου