Ο Άγιος αυτός, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, φόρεσε λευκό ρούχο και πήγαινε στους Μάρτυρες του Χριστού. Βλέποντας τα φρικτά τους βασανιστήρια, φιλούσε τις πληγές τους, ζητούσε τις ευχές τους και τους παρακινούσε να σταθούν ανδρείοι στο μαρτύριο. Οπότε τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον άρχοντα. Εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και κήρυξε την πλάνη των ειδώλων. Στην αρχή ο άρχοντας τον περιφρόνησε, αλλά κατόπιν πρόσταξε και τον έδειραν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.(από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή)
Τον καιρό των διωγμών και της δοκιμασίας, πολλοί από εμάς, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω αγάπης για τον εαυτό μας και φόβου , παραμένουμε αμέτοχοι. Η αδιαφορία κατά το ορθόδοξο ήθος είναι συγκαλυμμένο μίσος, είναι το αντίστροφο ακριβώς της αγάπης και της προσφοράς, πού πρέπει να εμπνέουν κάθε χριστιανική καρδιά. Ο άγιος Γελάσιος κατανόησε την φρικτή και σχεδόν βλάσφημη αυτή αντίφαση, εκείνος να καλοπερνά , αναπαυμένος στα κεκτημένα του και οι αδελφοί του εν Χριστώ να εμπαίζονται, να διώκονται, να ζούν στην έσχατη περιφρόνηση, να πεθαίνουν για τον Χριστό. Αμέσως κατανόησε πώς η δική του ασφάλεια και περιουσία ήταν μια πρόκληση ενώπιον μιας τέτοιας δυστυχίας. Παρατηρούμε πώς στις μεγάλες κρίσεις, ο άνθρωπος της δειλίας, πού δεν έχει καλλιεργήσει μέσα του Χριστό, όσο οι καταστάσεις γίνονται πιό επικίνδυνες και χαλεπότερες, τόσο επιζητεί την μάταιη ασφάλεια, την ευτυχία και σταθερότητα στον υλικό πλούτο και την απόλαυση του, την καταφυγή στην εύκολη ζωή, για να διασκεδάσει κάθε φόβο και να κλείσει τα αυτιά του στις οιμωγές και στα παράπονα των αδελφών του , πού υποφέρουν. Αλλοίμονο, πόσο απάνθρωπη και δαιμονοκίνητη είναι αυτή η ανασφάλεια, αυτή η αγάπη για τον εαυτό, πού ισοδυναμεί σχεδόν με φόνο των μαρτύρων. Οι άγιοι δεν έζησαν για τον εαυτό τους,έτρεξαν να προλάβουν την δυστυχία του άλλου, έγιναν αρωγοί και παραστάτες σε αυτούς πού υπέφεραν, ανέλαβαν την ευθύνη για τον πόνο και την δυστυχία και κάθε δοκιμασία σε αυτόν τον κόσμο. Αυτός τους ο ηρωϊσμός και η αυτοθυσία και το αίσθημα ευθύνης υπήρξε μια θαυμάσια μίμηση και ακολουθία του ιδίου του Κυρίου τους και της διατριβής Του στον κόσμο μας.
Τον καιρό των διωγμών και της δοκιμασίας, πολλοί από εμάς, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε λόγω αγάπης για τον εαυτό μας και φόβου , παραμένουμε αμέτοχοι. Η αδιαφορία κατά το ορθόδοξο ήθος είναι συγκαλυμμένο μίσος, είναι το αντίστροφο ακριβώς της αγάπης και της προσφοράς, πού πρέπει να εμπνέουν κάθε χριστιανική καρδιά. Ο άγιος Γελάσιος κατανόησε την φρικτή και σχεδόν βλάσφημη αυτή αντίφαση, εκείνος να καλοπερνά , αναπαυμένος στα κεκτημένα του και οι αδελφοί του εν Χριστώ να εμπαίζονται, να διώκονται, να ζούν στην έσχατη περιφρόνηση, να πεθαίνουν για τον Χριστό. Αμέσως κατανόησε πώς η δική του ασφάλεια και περιουσία ήταν μια πρόκληση ενώπιον μιας τέτοιας δυστυχίας. Παρατηρούμε πώς στις μεγάλες κρίσεις, ο άνθρωπος της δειλίας, πού δεν έχει καλλιεργήσει μέσα του Χριστό, όσο οι καταστάσεις γίνονται πιό επικίνδυνες και χαλεπότερες, τόσο επιζητεί την μάταιη ασφάλεια, την ευτυχία και σταθερότητα στον υλικό πλούτο και την απόλαυση του, την καταφυγή στην εύκολη ζωή, για να διασκεδάσει κάθε φόβο και να κλείσει τα αυτιά του στις οιμωγές και στα παράπονα των αδελφών του , πού υποφέρουν. Αλλοίμονο, πόσο απάνθρωπη και δαιμονοκίνητη είναι αυτή η ανασφάλεια, αυτή η αγάπη για τον εαυτό, πού ισοδυναμεί σχεδόν με φόνο των μαρτύρων. Οι άγιοι δεν έζησαν για τον εαυτό τους,έτρεξαν να προλάβουν την δυστυχία του άλλου, έγιναν αρωγοί και παραστάτες σε αυτούς πού υπέφεραν, ανέλαβαν την ευθύνη για τον πόνο και την δυστυχία και κάθε δοκιμασία σε αυτόν τον κόσμο. Αυτός τους ο ηρωϊσμός και η αυτοθυσία και το αίσθημα ευθύνης υπήρξε μια θαυμάσια μίμηση και ακολουθία του ιδίου του Κυρίου τους και της διατριβής Του στον κόσμο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου