Oύτος ο μέγας Πρόδρομος του Kυρίου, εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Xριστού, ότι είναι μεγαλίτερος από όλους τους εκ γυναικός γεννηθέντας ανθρώπους, και περισσότερος από τους Προφήτας. Oύτος είναι οπού εσκίρτησεν εκ κοιλίας μητρός του, και εκήρυξε τον Xριστόν εις τους ζωντανούς ανθρώπους οπού ευρίσκοντο εν τη γη, και εις τας ψυχάς των αποθανόντων, οπού ευρίσκοντο εν τω Άδη. Oύτος λοιπόν ήτον υιός Ζαχαρίου του Aρχιερέως και Eλισάβετ, γεννηθείς εξ επαγγελίας του Aρχαγγέλου Γαβριήλ. Aπεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Hρώδου Aντίπα, επειδή και ήλεγχεν αυτόν διά την παράνομον μίξιν της Hρωδιάδος. Oύτος γαρ είναι ο μέγας Iωάννης εκείνος, οπού ήτον ενδεδυμένος την αγιότητα από αυτήν την κοιλίαν της μητρός του. Oύτος είναι οπού είχεν εις την ψυχήν του εγκάτοικον την παρθενίαν και καθαρότητα, και οπού ηγάπησεν εγκαρδίως την σωφροσύνην. Oύτος είναι οπού ήσκησε την νηστείαν και ατροφίαν, και εχώρισε τον εαυτόν του από κάθε συναναστροφήν ανθρώπων. Oύτος είναι οπού εκατοίκησεν εις την έρημον, και συναναστρέφετο με τα άγρια θηρία, και εσκεπάζετο από τας τρίχας της καμήλου, και έζωνε την μέσην του με ζώνην δερματίνην. Oύτος είναι, οπού είχε την τροφήν του ετοίμην και αυτοσχέδιον ωσάν τα πετεινά, και οπού ηξιώθη να υπερβή τους όρους της φύσεως, και να βαπτίση τον καθαρόν και αμόλυντον Xριστόν, τον πάσης επέκεινα φύσεως. Aυτός λέγω ο τοσούτος και τηλικούτος Άγιος, επειδή εμελέτα πάντοτε τον Nόμον του Θεού, διά τούτο και όλα του κόσμου τα πράγματα τα ενόμιζε δεύτερα και κατώτερα από την φύλαξιν του θεϊκού αυτού νόμου.
O Hρώδης λοιπόν τετράρχης ων της Iουδαίας, με το να ήτον πολλά ασελγής και ακόλαστος, επήρε γυναίκα Φιλίππου του αδελφού του, εις καιρόν οπού αυτός ο αδελφός του εζούσεν ακόμη, και εις καιρόν οπού εκείνος είχε θυγατέρα με την Hρωδιάδα. Tα οποία και τα δύω ήτον πράγματα εναντία του θείου Nόμου. Όθεν ο μέγας Πρόδρομος κινηθείς από ζήλον ένθεον, και αρματωθείς με τα άρματα της αληθείας, έλεγε προς τον ασελγή βασιλέα. Δεν είναι συγχωρημένον εις εσέ, να έχης την γυναίκα του αδελφού σου. Tούτον δε τον ελεγμόν μη υποφέρωντας ο Hρώδης, έδεσε τον χαριτώνυμον Iωάννην, και έβαλεν αυτόν εις φυλακήν, παρακινούμενος εις ταύτα από την ακόλαστον μοιχαλίδα την Hρωδιάδα. Eις καιρόν δε οπού εωρτάζετο από τον Hρώδην και τους αυτού άρχοντας, η ημέρα κατά την οποίαν εγεννήθη, εσυγκροτήθη τράπεζα πλουσία, και συμπόσιον φιλήδονον, το οποίον εξεκύλισε τον Hρώδην εις μέθην και αφροσύνην. Tότε ήλθε και η θυγάτηρ της Hρωδιάδος, και εχόρευσεν έμπροσθεν του βασιλέως. Όθεν μισθός εδόθη εις αυτήν διά τον άσεμνόν της χορόν, ο φόνος, φευ! του μεγάλου Προφήτου. Παρευθύς λοιπόν εφέρθη εις το μέσον της τραπέζης επάνω εις τζανάκι, η Προδρομική κεφαλή του Δικαίου, στάζουσα ακόμη από τα αίματα, και σιωπηλώς ελέγχουσα τον Hρώδην, ήτις εδόθη εις την ακόλαστον και μοιχαλίδα γυναίκα. Eγίνοντο δε ταύτα εις την Σεβαστούπολιν, ήτις απέχει από την Iερουσαλήμ μιάς ημέρας διάστημα, όπου και ο μετά τον Hρώδην βασιλεύσας τετράρχης, έκτισε τα βασιλικά του παλάτια, και το ρηθέν προφητοκτόνον ετελέσθη συμπόσιον. Eκεί δε και το πάντιμον και άγιον Σώμα του μεγάλου Προδρόμου εκηδεύθη από τους ιδίους του μαθητάς, και εβάλθη εις τον τάφον ευλαβώς και εντίμως. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον Προφητικόν του Nαόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον καλούμενον Φορακίου
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Το σημερινό ευαγγέλιο μας πληροφορεί πώς ο Ηρώδης σέβοταν και αγαπούσε τον Πρόδρομο και ηδέως( με ευχαρίστηση) άκουγε αυτόν. Πώς συνδυάζεται αυτός ο σεβασμός και η αγάπη με το γεγονός πώς τον κρατούσε δέσμιο, δεν έδωσε απόλυση στην παράνομη γυναίκα του και συνέχιζε να φέροταν τυρρανικά; Αν τον αγαπούσε δεν θα τον υπάκουε, ως γνήσια φωνή του Θεού; Το ζήτημα είναι πώς αυτά τα συναισθήματα του Ηρώδη ανήκαν στην σφαίρα της δεισιδαιμονίας. Έβλεπε τον Ιωάννη σαν κάτι εξωτικό και θαυμάσιο πού θα τον τιμωρούσε.Συνηγορούσαν και οι τύψεις συνειδήσεως και η δημοφιλία του Προδρόμου στον λαό.'Αλλωστε ο ίδιος ο Ηρώδης έφτασε στο παρανοϊκό σημείο να πιστεύει πώς ο Χριστός ήταν η μετενσάρκωση του Προδρόμου.Πολλές φορές βλέπουμε πώς όσο πιό ψηλά ανεβαίνει κάποιος άνθρωπος, όση εξουσία περισσότερη λαμβάνει, ειδικά αυτή αν είναι κεκτημένη επί πτωμάτων, τόσο πιό πολύ ανησυχεί να μην τα χάσει όλα, να μην γλυστρίσει η κορόνα από το κεφάλι. Σύνηθες φαινόμενο. Πόσοι και πόσοι ηγέτες και ηγετίσκοι δεν παρακαθίζουν παρά τους πόδας των γερόντων για να λάβουν περγαμηνές δημοφιλίας ή απαντήσεις καθησυχαστικές για την βασιλεία τους; Πόσοι και πόσοι ηγετίσκοι και ηγέτες δεν καταφέυγουν σε μέντιουμ και "πνευματικούς" συμβούλους για συμφιλίωση με το μεταφυσικό και το άγνωστο; Το μέλλον τους ταράσσει, το παρελθόν τους ελέγχει, η εξουσιομανία τους ορίζει. Και ο λαός τους μιμείται στις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες.Απόδειξη της ρηχής αυτής παραπνευματικότητας του είναι πώς για μια γυναίκα τα λησμόνησε ξαφνικά όλα:φόβους. φοβίες και σεβασμούς.Και παρέδωσε χωρίς δισταγμό αυτόν πού αγαπούσε στο θάνατο.
Μη φοβάστε και μην λυπάστε όταν σας διώκουν για το Όνομα Ιησούς.Ο Βαπτιστής σκοτώθηκε και σήμερα τον τιμούν όλες οι θρησκείες και είναι ο κορυφαίος των προφητών και των αγίων και η δόξα του είναι ουράνια και αιώνια. Αντιθέτως, πού είναι ο Ηρώδης και η Ηρωδιάδα; Σκόνη στον άνεμο και ψυχές αλύτρωτες.Ποιός θυμάται τον αλαζόνα βασιλιά της Γαλιλαίας; Ποιάς Γαλιλαίας και ποιόν βασιλιά;Αυτός τότε διέταζε και είχε στα χέρια ζωή και θάνατο και τώρα μνημονεύεται μόνον από τις γραφές και αυτό για να στιγματιστεί η κακία του. Τί είχε ο Πρόδρομος υλικό; Τίποτα! Εξουσία;Ήταν από παιδί στην έρημο. Περιουσία;Είχε μόνο μια προβιά και ζωνη δερμάτινη και έτρωγε ακρίδες και μέλι άγριο.Θρόνο; Ο Θρόνος του ήταν ο τάφος του επί του οποίου κήρυττε την μετάνοια. Και όμως αυτός πού δεν είχε τίποτα κατείχε τα πάντα, γιατί ήταν το Στόμα του Θεού.Ενώ ο Ηρώδης πού ζούσε στα χρυσά και την πορφύρα και διέταζε χάρη ή θάνατο, σήμερα είναι ένα μηδέν, χώμα στο χώμα και στάχτη επί στάχτης. Μην θαυμάζετε θρόνους, σκήπτρα, σπαθιά και εξουσίες. Όλα αυτά θα τα γκρεμίσει ο θάνατος, θα τα καταφάγει ο χρόνος και θα τα σκεπάσει η λήθη.Όποιος μελλοθάνατος παριστάνει τον θεό, θα πεθάνει μέσα σε ατιμία και στις κατάρες των πολλών.Ενώ όποιος ακολουθήσει την οδό των δικαίων , η δόξα του θα παραμείνει αιώνια.Ο θρόνος και η δύναμη συνεπάγεται άγχος μεγάλο και τρόμο εξάρτησης για να μην χαθούν και σβήσουν και εγκλήματα πού σαν μέσα "αγιάζουν "αθλιους σκοπούς. Αυτός πού έχει την ελπίδα του μόνον στον Κύριο, ζεί με την ακράδαντη πεποίθηση της νίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου