Η Αγία Ριψιμία (ή Ριψίμη) μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304 μ.Χ.) και συγκεκριμένα το 292 μ.Χ. Ήταν όμορφη στο σώμα και σεμνή στο ήθος (κατ΄ άλλους και μοναχή). Επειδή δεν δέχτηκε την πρόταση του Διοκλητιανού να γίνει γυναίκα του, κατέφυγε μαζί με την γερόντισσα Γαϊανή, που λέγεται ότι ήταν καθηγουμένη της Ριψιμίας, στην Αρμενία. Ο βασιλιάς όμως της Αρμενίας Τηριδάτης, άκουσε για την ομορφιά της Ριψιμίας και θέλησε και αυτός να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η αγνή Ριψιμία αρνήθηκε και έτσι κίνησε την οργή του Τηριδάτη, ο όποιος διέταξε να τη βρουν και να τη συλλάβουν. Οι απεσταλμένοι του τη βρήκαν γύρω από τα μέρη του Αραράτ, όπου κρυβόταν. Εκεί λοιπόν, οι βάρβαροι, της έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έκοψαν τη γλώσσα της και στο τέλος έκοψαν το σώμα της σε μικρά κομμάτια. Έτσι η Αγία Ριψιμία, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον στεφανοδότη Χριστό. Μαζί όμως με τη Ριψιμία, μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια και η γερόντισσα Γαΐανή, καθώς και 32 Παρθενομάρτυρες. Τέλος, μαζί με τις Αγίες αυτές μαρτύρησαν και 70 άνδρες, που κρύβονταν σ' εκείνα τα μέρη.
Ενώ συνήθως δίνουμε σημασία στο εσωτερικό κάλλος,ξεχνάμε πολλές φορές ότι και το εξωτερικό είναι δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι όμως έχουν διεστραμμένα τα αισθητήρια τους και αντί το κάλλος αυτό να γίνεται αναγωγικό στα πνευματικά μυστήρια και ευκαιρία δοξολογίας του Θεού, γίνεται αφορμή για πάθη όπως η πορνική διάθεση και ο φθόνος. Πόσοι και κυρίως πόσες δεν έπεσαν θύματα του φθόνου και της επιθυμίας των ανθρώπων για την "κατάρα" της ομορφιάς και άκουσαν συκοφαντίες και ρήματα άτοπα από ανθρώπους πού φθόνησαν και κατηγόρησαν αυτό πού δεν μπορούσαν να υποτάξουν.Οι άγιοι και μάλιστα οι αφοσιωμένοι στην άσκηση είδαν φιλοσοφικά το θέμα και καλλιέργησαν περισσότερο το εσωτερικό κάλλος, γνωρίζοντας πώς το εξωτερικό είναι μάταιο και φθαρτό και μαραίνεται ταχύ. Ό,τι είναι πνεύμα πνευματικά σκέφτεται και ό,τι είναι σάρκα(σαρκικό φρόνημα" σαρκικά, έως την μεγάλη κρίση του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου