28 Σεπτεμβρίου: Μνήμη Βαρούχ του δικαίου και προφήτου

Φιλαλήθης και θαρραλέος ο Βαρούχ (δηλαδή «ευλογημένος»), έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ. Ήταν γιος του Νηρίου και υπήρξε αφοσιωμένος ακόλουθος και γραμματέας του προφήτη Ιερεμία.
Όταν ήταν φυλακισμένος ο Ιερεμίας, ο Βαρούχ έγραψε με υπαγόρευσή του προφητείες, με την εντολή να τις αναγνώσει στο λαό σε ήμερα νηστείας. Αλλά ο βασιλιάς Ιωακείμ, όταν το πληροφορήθηκε, αντί να επωφεληθεί από τις νουθεσίες του προφήτη, έριξε το βιβλίο του στη φωτιά. Οι προφητείες όμως εκείνες, γράφηκαν και πάλι. Ο Βαρούχ υπέστη και φυλάκιση, διότι οι Ιουδαίοι τον μισούσαν για τη φιλαλήθη και θαρραλέα του γλώσσα. Τον κατηγορούσαν μάλιστα, ότι αυτός παρακινούσε εναντίον τους τον προφήτη Ιερεμία. Όταν οι Ιουδαίοι κατέφυγαν φοβισμένοι στην Αίγυπτο για τη στάση τους κατά του βασιλιά της Βαβυλώνας, μαζί με τον Ιερεμία πήγε εκεί και ο Βαρούχ.
Ραβινιστική παράδοση αναφέρει, ότι αυτός μετά το θάνατο του Ιερεμία επανήλθε στη Βαβυλώνα.
Ο Βαρούχ στο ομώνυμό του βιβλίο μέσα στην Αγία Γραφή, προλέγει καθαρά για την ενανθρώπηση του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Στο πρόσωπο του δικαίου Βαρούχ βλέπουμε έναν άγιο μεγάλο να κρύβεται από ταπείνωση πάντα στην σκιά ενός μεγαλύτερου. Να μην διεκδικεί προβολή και αξία, αλλά να υπακούει σε αυτό πού του τάχτηκε από τον Θεό.Γιατί κατ εξοχήν προφήτης είναι αυτός πού οδηγείται από το άγιο Πνεύμα, από το θείο θέλημα και μπήκε στον ζυγό του ευαγγελίου, θυσιάζοντας τον εαυτό του. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι συμβατοί με το περιβάλλον, στο οποίο δεσπόζει ο εγωκεντρισμός και η εμπάθεια και ο αγώνας για προσωπική καταξίωση και επιβολή, γι αυτό διώκονται. "Αν ήταν από τον κόσμο ο κόσμος θα τους δέχοταν, αλλά τώρα δεν είναι από τον κόσμο, γι αυτό και ο κόσμος δεν τους δέχτηκε", όπως ακριβώς και τον Κύριο τους.