Αυγούστου 2α: Ανακομιδή του λειψάνου του αγίου Στεφάνου

Το γεγονός αυτό συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος.

Τότε, ο Άγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανο του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου.

Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και το λείψανο του Αγίου πλημμύρισε ευωδιά τους παρευρισκόμενους στον τόπο εκείνο. Λέγεται ότι από τον ουρανό ακούστηκαν αγγελικές φωνές, που έλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ας είναι στο Θεό, στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στην ταραγμένη από την αμαρτία γη ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός φανέρωσε την ευαρέσκεια Του στους ανθρώπους, με την ενανθρώπιση του Υιού Του. Φανέρωναν, έτσι, οι άγγελοι περίτρανα ότι ο πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε για την αγάπη και τη δόξα του Θεού.

Αργότερα, τα λείψανα του Αγίου μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και εναποτέθησαν στον – επ’ ονόματι αυτού – ανεγερθέντα Ναό υπό του Μεγάλου Κωνσταντίνου.( βίος από το saint.gr).

Το χωρίο των Πράξεων πού περιγράφει την απολογία και το μαρτύριο του αρχιδιακόνου, τελειώνει με τον εξής συγκινητικό λόγο:"...καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. Θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη...". Αυτό το "εκοιμήθη" πόσο μας συγκινεί! Είναι σαν ο άγιος- και μήπως δεν είναι;- να εναπέθεσε την βρεφική του ύπαρξη με εμπιστοσύνη στην αγκαλιά του Πατέρα Του. Αφού συγχώρεσε και παρακάλεσε για τους φονευτές του, όπως ο Χριστός πάνω στον Σταυρό, μετά κοιμήθηκε ξαλαφρωμένος,ως ερχόμενος από μέγα κάματο. Ας μας βρίσκει πάντα το τέλος της ημέρας έτσι αναπαυμένους,χωρίς κακία και μνησικακία, εξομολογημένους, συχωρεμένους με τους αδελφούς μας και ει δυνατόν το ολίγιστον αναμάρτητους. Αυτός ο ύπνος ο ελαφρύς και βρεφικός ας σημάνει την δική μας μελλοντική ακατάκριτη κοίμηση και το ξύπνημα στην Ημέρα της ατέλειωτης χαράς.