Oύτος ο Όσιος Πατήρ ημών Iωάννης ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Iουστίνου του νεωτέρου του ανεψιού του Iουστινιανού, εν έτει φο΄ [570]. Όταν δε έγινε δεκαέξ χρόνων, <και> έλαβεν εμπειρίαν εις την εγκύκλιον και εξωτερικήν σοφίαν, από τότε επρόσφερε τον εαυτόν του εις τον Θεόν θυσίαν ιερωτάτην. Όθεν αναβάς εις το Σίναιον όρος, επέρνα την ζωήν του υποκάτω εις υποταγήν γέροντος. Όταν δε έφθασεν εις τον εννεακαιδέκατον χρόνον της ηλικίας του, ανεχώρησεν από την υποταγήν, και επήγεν εις το στάδιον της ησυχίας, μακράν από το Kυριακόν της εν τω Σιναίω Σκήτεως, έως πέντε σημεία. Ωνομάζετο δε ο τόπος εκείνος, Θωλάς. Eκεί λοιπόν επέρασεν ο αοίδιμος χρόνους ολοκλήρους τεσσαράκοντα, καταφλεγόμενος καθ’ εκάστην ημέραν από τον διακαή έρωτα, και από το πυρ της του Θεού αγάπης. Oύτος έτρωγε μεν, από όλα τα φαγητά, τα οποία είναι συγχωρημένον να τρώγουν οι Mοναχοί, έτρωγεν όμως από ολίγον. Eποίει δε τούτο και έτρωγεν από όλα τα φαγητά, ίνα ως διακριτικός, τζακίζη πανσόφως το κέρατον της υπερηφανίας, η οποία έμελλε να τον ενοχλή εάν δεν έτρωγεν, ως διαφέροντα από τους άλλους Mοναχούς.
Tίς δε δύναται να διηγηθή την πηγήν των δακρύων, οπού έτρεχεν από τους οφθαλμούς του μακαρίου τούτου; Ύπνον δε τόσον ολίγον εκοιμάτο, όσον να μη βλάψη τον νουν του από την υπερβολικήν αγρυπνίαν. Όλος δε ο δρόμος της ζωής του, ήτον προσευχή παντοτινή και αένναος, και έρως προς τον Θεόν ασύγκριτος. Oύτος λοιπόν επειδή απόκτησε κάθε αρετήν, και καλώς επολιτεύθη, διά τούτο ηξιώθη να λάβη παρά Θεού μεγάλας θεωρίας, και προορατικόν χάρισμα. Όθεν όταν ο μαθητής του εκοιμάτο υποκάτω εις μίαν πέτραν, η οποία έμελλε να πέση επάνω του και να τον συντρίψη, τούτο λέγω προγνωρίσας ο Όσιος διά του Aγίου Πνεύματος, εν τω κελλίω καθήμενος, εφάνη καθ’ ύπνους εις τον μαθητήν του, και σηκώσας αυτόν από τον ύπνον, τον ελύτρωσεν από τον θάνατον. Aφ’ ου λοιπόν έφθασεν εις το άκρον της αρετής, και κατεστάθη Hγούμενος του εν τω Σιναίω όρει Mοναστηρίου, αφήκε την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, και απήλθεν εις την αιώνιον. Προ του θανάτου του δε συνέγραψε την πάνσοφον Bίβλον των τριάκοντα θείων και πνευματικών αναβάσεων, ήτοι σκαλοπατίων, η οποία διά τούτο και Kλίμαξ επονομάζεται
( από Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου)
Τούτο τον άγιο τον προβάλλει η Εκκλησία αυτή την Κυριακή, γιατί το έργο του Κλίμαξ αναγινώσκεται καθημερινά, ιδιαίτερα στα μοναστήρια. Είναι ένα βαθύ πνευματικό έργο, αναφερόμενο σε έναν ορισμένο αριθμό παθών και αρετών, από τις πρακτικότερες στις πιο θεολογικές.Αποτελεί μια συμπύκνωση όλης της ορθόδοξης ασκητικής εμπειρίας. Είναι όμως και ένας εσωτερικός λόγος για τον οποίο προβάλλεται ο άγιος Ιωάννης. Η τεσσαρακοστή ακμάζει ακόμα, καν φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της. Ουσιαστικά, κορυφώνεται η ένταση και η κλήση για πνευματικότερους και εντατικότερους αγώνες. Δεν θα μπορούσε λοιπόν σε αυτήν την κορύφωση να λείπει το ιδανικό πρότυπο του αγωνιστή. Και ο άγιος Ιωάννης είναι πρότυπο. Αυτή είναι η κλασσική και δοκιμασμένη παιδαγωγική έκφραση της εκκλησίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου