Οκτωβρίου 7: Σεργίου και Βάκχου μ.

Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος υπηρετούσαν στις στρατιωτικές τάξεις του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Τους διέκρινε μεγάλη ανδρεία στα πεδία των μαχών, αλλά και σωφροσύνη στην καθημερινή τους ζωή. Γι' αυτό και ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου της σχολής των Kεντηλίων και του σεκουνδουκηρίου, αντίστοιχα.Όταν έμαθε ότι οι δύο επίλεκτοι στρατιώτες του ήταν χριστιανοί, δεν ήθελε με κανένα τρόπο να το πιστέψει. Για να πεισθεί λοιπόν χειροπιαστά, οργάνωσε τελετές με θυσίες σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσε να παραστούν σ' αυτές οι Σέργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν και ομολόγησαν το Χριστό με θαρραλέο φρόνημα. Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας, διέταξε και τους αφαίρεσαν τα διάσημα των αξιωμάτων τους. Έπειτα, αφού τους ενέπαιξαν και τους διαπόμπευσαν με διάφορους τρόπους, τους έστειλαν σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον Αντίοχο. Αυτός με πρωτοφανή ωμότητα μαστίγωσε μέχρι θανάτου το Βάκχο. Στο δε Σέργιο, επειδή κάποτε τον είχε ευεργετήσει, πρότεινε, αφού αρνηθεί το Χριστό, να του χαρίσει τη ζωή. Η γενναία απάντηση του Σεργίου ήταν τα λόγια του Απ. Παύλου «Ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεὶν κέρδος» (προς Φιλιππησίους, α' 21). Σε μένα, είπε ο Σέργιος, ζωή είναι ο Χριστός. Αλλά και το να πεθάνω είναι κέρδος, διότι έτσι θα ενωθώ πλήρως με το Χριστό. Τότε, ο Αντίοχος αμέσως έδωσε διαταγή και τον αποκεφάλισαν.

Ένας από τους τρόπους διαπόμπευσης των αγίων ήταν πώς τους έντυσαν με γυναικεία ρούχα και τους περιέφεραν έτσι σε δημόσια θέα. Ακόμα δηλαδή και εκείνη την εποχή πού δέσποζαν τα όργια και δεν έλειπαν όλα αυτά από τις αυλές και τα σαλόνια και κυλούσαν σαν βόρβορος προς τα κάτω στον λαό, αυτή η παρενδυσία εθεωρείτο τρόπος διαπόμπευσης, φαιδρότητα, βδέλυγμα, μεγάλο όνειδος και όσοι την έφεραν ήταν ανεκτοί μεν και χρήσιμοι για κάθε είδους ανωμαλία αλλά κατώτερης εκτίμησης από τους άλλους. Σήμερα,πού εξευγενιστήκαμε έχει γίνει κάθε πάθος καμάρι, καύχημα και δείγμα προοδευτισμού και προσωπικό δικαίωμα ελευθερίας. Το πάθος έγινε δικαίωμα. Η πιό απάνθρωπή και σκληρή πραγματικότητα για τον άνθρωπο.