O όσιος Κόπρις ήταν σύγχρονος του αγίου Θεοδοσίου. Ονομάστηκε έτσι γιατί η μητέρα του τον γέννησε διωκόμενη σε ένα σωρό κοπριάς έξω από ένα μοναστήρι. Οι μοναχοί τον δέχτηκαν και του έδωσαν αυτό το όνομα, το οποίο ο ίδιος αργότερα το αξιοποίησε για να καλλιεργήσει και να αποκτήσει μεγάλη ταπείνωση.Ήταν πάντα πρόθυμος να υπηρετεί τους άλλους πάρα πολύ ταπεινά και διακρινόταν για την σωφροσύνη του. Συνήθιζε να λέει πώς οφείλει να είναι ταπεινός μια και ήταν παιδί γεννημένο μέσα στην κοπριά.
Εφτασε σε τέτοια μέτρα πού και τα θηρία υπέτασσε. Κάποτε μια αρκούδα ρήμαζε τα μαρούλια του κήπου. Εκείνος τότε την έπιασε από το αυτί, την έβγαλε έξω από το μοναστήρι και την επιτίμησε.
Κάποια άλλη φορά μια άλλη αρκούδα πλήγωσε το γάιδαρο της μονής. Τότε την έζωσε με το σαμάρι του γαιδάρου και την υποχρέωσε να κάνει την εργασία του φορτώματος έως να γιάνει ο γάιδαρος και μετά πάλι την απέλυσε.
Στον άγιο αποδίδεται το εξής ρήμα. Όταν κάποιοι μοναχοί έριζαν για την γενεαλογία του Μελχισεδέκ εκείνος παρατήρησε πώς δεν αρμόζει σε μοναχούς να ασχολούνται με θέματα λεπτολογίας και έριδας και μάχας νομικάς κατά τον απόστολο. Είχε κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό τί είναι πραγματικά σπουδαίο και τί μάταιο. Μέχρι τα βαθιά του γεράματα διακονούσε με προθυμία και χαρά όλους τους αδελφούς.Έλαβε και μήνυμα από τον κεκοιμημένο άγιο Θεοδόσιο για την έξοδο του από αυτή την ζωή και αφού ασθένησε λίγο ,ασπάστηκε τους αδελφούς και κοιμήθηκε μέσα σε λάμψη.
Ήταν ένα δώρο του Θεού στους ανθρώπους, ένα παράδειγμα ζωντανό ταπεινοφροσύνης, γι αυτό και δίκαια κατατάχτηκε σε αυτούς τους δικαίους πού κράτησαν ως το τέλος της ζωής τους την χαρά της μακάριας νηπιότητας στο πνεύμα, αλλά και την γεροντική σοφία στον νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου