Ο Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε «πνεῦμα ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ» (Β' προς Τιμόθεον, α' 7). Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή, διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του. Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.
Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες. Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία. Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.
Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές. Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.
Αυτοί οι άγιοι έζησαν στην θεία φυλακή των αισθήσεων. Χωρίς να αποξενωθούν από τον πόνο του κόσμου και τα βάσανα του, πράγμα το οποίο είναι το μόνο που έπαιρναν σοβαρά από τούτον τον κόσμο, έγιναν όμως ξένοι του κόσμου και κάθε αδυναμίας, κακίας και ακαθαρσίας. Έτσι μεταμορφώθηκαν με την χάρη του Θεού σε ζωντανά ιατρεία και θεραπευτήρια ψυχών και σωμάτων. Ο άγιος πλήρωσε την αποστολή του πάνω στην γη, όταν προετοιμάζοντας τον εαυτό του να γίνει δοχείο του Θεού και άξιος της άνω κλήσεως, παράλληλα τον μεταμόρφωσε σε μια ζωντανή και άμεση βοήθεια για τους πάντες. Και αυτή είναι η έκφραση μια τέλειας και ανιδιοτελούς αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου