Στον Ναό , πίσω από την Βασιλική της Γέννησης στην αγία Βηθλεέμ. Κατεβαίνοντας στο παρεκκλήσιο αυτό, σε συνεπαίρνει μια ευωδία από τα ιερά λείψανα των αγίων Νηπίων, πού φυλάσσονται εκεί.Πλάι στο λίκνο του Χριστού έβαλαν το επιτάφιο των νηπίων, να θυμίζει την κακία του κόσμου που θέλησε να σβήσει το φως και δεν μπόρεσε. Έπειτα η επαφή σου με την τεράστια εικόνα της βρεφοκτονίας και τα άγια λειψανάκια των παιδιών αυτών, σου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Πανταχού της οικουμένης και όλους τους καιρούς σκοτώνουν τους μικρούς και τους αδύναμους. Θυμάσαι την θηριώδη παράνοια του Ηρώδη. Όλη η εκδίκηση της εξουσίας ξέσπασε πάνω στα τρυφερά αυτά κοκαλάκια.Είναι σαν να βλέπεις όλο το άδικο του κόσμου να στέκεται βουβό και παραπονεμένο μπροστά σου. Τί να πείς; Ο Ηρώδης πέθανε σκουληκιασμένος ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, πριν κατέβει στον τάφο και εξαφανιστεί κι αυτός όπως τόσοι άλλοι και τα μωρά αυτά έρχονται από τα πέρατα του κόσμου και τα προσκυνάνε οι λαοί. Δεν ξέρω αν αυτό είναι παρηγοριά πνευματική αλλά δεν μπορεί κανείς να σταματήσει να βλέπει με αποτροπιασμό και αγανάκτηση τους ψυχανώμαλους της εξουσίας, που γαντζώνονται σε έναν θρόνο και παριστάνουν τον θεούλη, μοιράζοντας ζωή και θάνατο, πριν πεθάνουν και αυτοί μέσα στις κατάρες των πολλών.Για να θυμηθώ τον ποιητή πόσοι γονείς μοιράζουν στα πεινασμένα παιδιά τους, αντί ψωμί φιλιά και δάκρυα για να τα παρηγορήσουν , ενώ αυτοί οι αντίχριστοι πίνουν από χρυσά ποτήρια το κρασί της ανομίας τους! Είναι ανόητη περηφάνια να καταλογίζει κάποιος στον θεό όλα τα δεινά του κόσμου τα δικά μας αμαρτήματα δηλαδή. Πιο αβάσταχτη βλασφημία όμως θεωρώ να σιωπάς και να μην σκιρτά έστω η καρδιά σου για όλον αυτό τον πόνο. Ημέρα Κυρίου έρχεται. Και θα εξαλείψει παν δάκρυον από το πρόσωπο των ταπεινών. Ας μην μας βρει κοιμισμένους σαν τα κτήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου