Ο Όσιος Δανιήλ ο Στυλίτης, λοιπόν, γεννήθηκε το 410 μ.Χ., στο χωριό Μαρουθά της περιφερείας Σαμοσάτων. Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Ηλίας και Μάρθα. Ο Δανιήλ γεννήθηκε ενώ η μητέρα του ήταν στείρα. Γι' αυτό και οι γονείς του υποσχέθηκαν να τον αφιερώσουν στην υπηρεσία του Θεού. Τον ανέθρεψαν με πολλή επιμέλεια, και οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι. Ο Δανιήλ απέδωσε καρπούς.
Νεαρός ακόμα, πήγαινε στις γειτονικές πόλεις και εξηγούσε το Ευαγγέλιο. Έπειτα πήγε σε κοινόβια Μονή, όπου επιδόθηκε σε ευσεβείς ασκήσεις, θεολογικές μελέτες και καλλιέργεια της ταπεινοφροσύνης. Κάποτε, σ' ένα ταξίδι με τον ηγούμενο της Μονής, συνάντησε το Συμεών το Στυλίτη και πήρε την ευλογία του.
Όταν πέθανε ο ηγούμενος της Μονής, ο Δανιήλ ξαναπήγε στο Συμεών και ζήτησε τη συμβουλή του που να πάει. Ο Συμεών τον συμβούλευσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, πράγμα που ο Δανιήλ έπραξε. Εκεί εγκαταστάθηκε στον περίβολο του ναού του αρχιστρατήγου Μιχαήλ στην Προποντίδα.
Μετά από λίγο καιρό, είδε όραμα το Συμεών να τον καλεί. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας αυτό το όραμα, έκτισε υψηλό στύλο και εγκαταστάθηκε πάνω σ' αυτόν. Σκοπός της εγκατάστασής του πάνω στο στύλο, ήταν ο αγώνας για την εξάλειψη των παθών και η απόκτηση περισσότερων αρετών. Έλαβε το προορατικό χάρισμα, έκανε πολλά θαύματα και ήταν σημαντική η συμμετοχή του στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας.
Πέθανε 80 χρονών, πλήρης «καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Προς Φιλιππησίους, α' 11). Δηλαδή γεμάτος από καρπούς, που παράγει η αρετή και που κατορθώνονται δια του Ιησού Χριστού.
Μία φορά εγκατέλειψε τον στύλο ο άγιος. Όταν ο τυραννήσας Βασιλίσκος ευνόησε τους μονοφυσίτες και τις δοξασίες τους. Τότε κατέβηκε από τον στύλο και γύρισε στον κόσμο, όπως πάλαι ποτέ ο μέγας Αντώνιος κατά τις αρειανικές έριδες, για να στηρίξει την Εκκλησία.Στον δρόμο προς την βασιλεύουσα επικύρωσε το ορθόδοξο δόγμα με θάλασσα θαυμάτων. Όταν προχώρησε προς το παλάτι, τον ακολούθησε πλήθος ορθοδόξου λαού. Μάλιστα το γκρέμισμα με θαυμαστό τρόπο ενός πύργου που συνέπεσε με τον ερχομό του εκεί, αλλά και τα άλλα θαύματα του και η πορεία και συγκέντρωση του λαού, ταρακούνησαν τον Βασιλίσκο, ο οποίος αναγκάστηκε να απορρίψει τις δοξασίες και την θρησκευτική του πολιτική. Οι άγιοι αφήνοντας τον κόσμο, δεν άφησαν όμως την αγάπη για τους ανθρώπους και την έγνοια για την εκκλησία του αγαπημένου τους Χριστού. Ο άγιος αναχωρητής, λαμβάνει την αποστολή εκκλησιαστικού προφήτη. Η άσκηση συνδέεται με την παρρησία και αυτή με το ορθόδοξο κήρυγμα και την ομολογία. Γιατί ορθόδοξος δεν είναι μόνο ο γινώσκων τα δόγματα τα ορθά, αλλά ο καθαρός, αυτός που τα βιώνει και τα μεταδίδει με την ύπαρξη και τον λόγο του, αυτός που είναι το ζωντανό δόγμα ανάμεσα στους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου