Για την αγία Δροσίδα γνωρίζουμε πώς την έριξαν σε ένα χωνευτήρι χρυσού και με αυτό τον τρόπο τελειώθηκε. Οι στίχοι του συναξαρίου της έχουν ως εξής:
| Xρυσού Δροσίς βληθείσα χωνευτηρίω, Oυχ’ ευρέθη κίβδηλος, ή μικτή ρύπω. |
Οι τεχνίτες ρίχνουν το χρυσό στο χωνευτήρι για να μείνει καθαρό και να μείνει ξένο από κάθε αλλότριο σώμα ή μέταλλο. Και το πιό καθαρό χρυσάφι περνάει από αυτή την διαδικασία και δεν βρίσκεται άμικτο ρύπου. Η ίδια η αγία Μάρτυς λοιπόν οδηγήθηκε και πέρασε μέσα από τον μαρυρικό θάνατο με αξιωσύνη, προπαρασκευασμένη για την μεγάλη διάκριση της άθλησης. Συνειρμικά μας έρχονται τα λόγια του Σοφού της Γραφής, πώς ο Θεός δοκίμασε τους εκλεκτούς Του, σαν το χρυσάφι μέσα στο χωνευτήρι και τους βρήκε άξιους, ατόφιους.Είναι κύρια προτεραιότητα να είναι ο χριστιανός ατόφιος, αυθεντικός, ξένος από τον κόσμο, άμικτος από την αμαρτία. Πραγματικότητα είναι επίσης πώς όλοι μας περνάμε από την δοκιμασία της πιστότητας μας, είτε αυτή είναι αρρωστια, πόνος, θάνατος, απώλεια, κάθε είδους πειρασμός. Αυτή η εγρήγορση να είμαστε έτοιμοι για ότι έλθει και προκύψει είναι το μεγάλο στοίχημα. Να μην βρεθούμε ανάξιοι της δοκιμασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου