Οι άγιοι σαρανταπέντε αυτοί μάρτυρες του Χριστού, προερχόμενοι από όλες τις τάξεις, μαρτύρησαν επί του διωγμού του Λικινίου, στην Νικόπολη της Αρμενίας. Όταν δηλαδή ο δυσσεβής εξαπέλυσε διωγμό εναντίον των χριστιανών, αυτοί παρουσιάστηκαν στον έπαρχο και ομολόγησαν πώς είναι χριστιανοί. Αφού τους βασάνισαν και τους καταδίκασαν σε ασιτία, έπειτα τους έφεραν μπροστά στο κριτήριο, όπου με μια φωνή ομολόγησαν: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΣΜΕΝ. Τότε τους έκοψαν χέρια και πόδια και τους παρέδωσαν στην φωτιά, όπου και ετελειώθησαν.
Φέροντας ο καθένας μας το όνομα χριστιανός, φέρει το όνομα του Χριστού, ως διάκριση αλλά και ως ευθύνη. Σήμερα,όχι μόνο παραγκωνίσαμε το υπόδειγμα,να διδάσκουμε δηλαδή και να ομολογούμε Χριστό, με τις πράξεις, την πολιτεία και την ύπαρξη μας, αλλά και αυτή την ομολογία των χειλέων εγκαταλείψαμε, ντρεπόμενοι μέσα στις τόσες φανταχτερές και εξουσιαστικές φιλοσοφίες, για το όνομα Χριστός. Η Εκκλησία μας, προβάλλοντας καθημερινά την μαρτυρία των αγίων, δεν το κάνει για να στήσει βωμούς και βάθρα σε κάποιους ήρωες της πίστης, οι οποίοι έζησαν σε κάποιον αόριστο χρόνο και πάλεψαν με αόριστους εχθρούς και νίκησαν. Το κάνει για να έχουμε συνεχώς μπροστά στα μάτια μας αυτή την ίδια την πάλη με τα στοιχεία και την κακία του κόσμου, να ζούμε σε εγρήγορση, να κατανοήσουμε πώς από την ημέρα της Ανάστασης και το πρωϊνό της Πεντηκοστής, οι χριστιανοί έχουν βγεί στον κόσμο ίνα νικήσωσιν νίκη στο όνομα του Χριστού. Ας μην μας καταβάλλει ο χρόνος και ο κόσμος. Είμαστε βλάστημα ρίζας αγίας. Μια αιώνια πανήγυρη πού δείχνει και αναφέρεται στον Χριστό. Όταν χάσουμε αυτή την ουσία θα ξαναγυρίσουμε στον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου