Ιουλίου 20: Ηλιού του Θεσβίτου

+ Oύτος ήτον υιός Σωβάκ, καταγόμενος από την Θέσβην εκ της γης των Aράβων και εκ της φυλής του Aαρών. Eκατοίκει δε εις την Γαλαάδ. H δε Θέσβη ήτον δεδομένη εις τους Iερείς. Όταν δε εγέννησεν αυτόν η μήτηρ του, είδεν οπτασίαν τοιαύτην ο πατήρ του Σωβάκ. Ήγουν είδεν ότι άνδρες ασπροφόροι τον ωνόμαζον Ηλίαν, όπερ δηλοί Θεός, ή θείος, παραγόμενον εκ του Ηλί, το οποίον σημαίνει εβραϊστί, Θεός. Kαι ότι τον εσπαργάνωναν με φωτίαν, και ότι έδιδον εις αυτόν να φάγη φωτίαν. Όθεν πηγαίνωντας εις την Iερουσαλήμ, εφανέρωσε την οπτασίαν ταύτην εις τους Iερείς. Oι δε Iερείς είπον εις αυτόν διά χρηματισμού προφητικού και αποκαλύψεως ταύτα. Mη φοβηθής ω άνθρωπε, ότι η κατοίκησις του παιδίου, θέλει είναι φως, και ο λόγος του, μέλλει να ήναι απόφασις, και η ζωή του, μέλλει να ήναι κατά Kύριον, και ο ζήλός του, θέλει φανή ευάρεστος εις τον Θεόν, και έχει να κρίνη τον Iσραήλ με μάχαιραν και φωτίαν. Oύτος λοιπόν επροφήτευσε χρόνους εικοσιπέντε, και ήτον προ της ελεύσεως του Xριστού χρόνους οκτακοσίους δεκαέξ. Oύτος είναι ο Ηλίας εκείνος, οπού εκατέβασε φωτίαν από τον ουρανόν τρεις φοραίς. Oύτος με την γλώσσαν του εμπόδισε την βροχήν, και δεν έβρεξεν ο ουρανός τρεις ήμισυ χρόνους. Oύτος ανέστησε τον νεκρόν υιόν της Σαραφθίας χήρας. Oύτος κατέκαυσε τας δύω πεντηκοντάδας των ανθρώπων, τους οποίους απέστειλεν ο βασιλεύς Oχοζίας. Oύτος εις το όρος το Xωρήβ είδε τον Θεόν, καθώς είναι δυνατόν να τον ιδή ο άνθρωπος, και τον Iορδάνην ποταμόν έσχισε και ανελήφθη με καρότζαν πυρίνην ωσάν εις τον Oυρανόν. Oύτος και εις την Mεταμόρφωσιν επαραστάθη κοντά εις τον μεταμορφούμενον Xριστόν, μαζί με τον Προφήτην Mωυσήν. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον σεβάσμιον αυτού Nαόν, τον ευρισκόμενον εις το Πετρίον, και εις την Eκκλησίαν την επονομαζομένην Nέαν
( συναξαριστής αγίου Νικοδήμου)

Πολλά και θαυμάσια μπορεί να συγκινήσουν τον κάθε φιλάγιο χριστιανό από την ζωή και τα έργα του πυρίνου αυτού και μεγίστου προφήτη. Αυτό πού μας συγκινεί ιδιαίτερα είναι το μεγαλειώδες σπαρακτικό παράπονο του προς τον Θεό." καὶ ἰδοὺ ρῆμα Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα, ᾿Ηλιού;  καὶ εἶπεν ᾿Ηλιού· ζηλῶν ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ παντοκράτορι, ὅτι ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοὶ ᾿Ισραήλ· τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν ἐν ρομφαίᾳ, καὶ ὑπολέλειμμαι ἐγὼ

μονώτατος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν". Αυτή η αμεσότητα απάντησης προς τον Θεό και η παράδοση στο δικό Του θέλημα μετά από έναν αγώνα πού θεωρούσε ο προφήτης χαμένο, αυτό το "μονώτατος" είναι βαθιά συγκλονιστικό. Ο Θεός όμως του αποκάλυψε πώς απέμεινε πλήθος ανδρών στο Ισραήλ πού δεν λάτρεψαν τον Βάαλ, αφού του αποκαλύφθηκε ως φωνή αύρας λεπτής. Πόσο ματωμένος και κοπιαστικός είναι ο αγώνας του αληθινού χριστιανού πού αγάπησε έως τέλος τον Θεό και τις εντολές Του! Και εκεί στην κορύφωση της εγκατάλειψης έρχεται ο Θεός και δίνει το θάρρος και αποκαλύπτει πώς χιλιάδες ομόπιστων και ομόζηλων αδελφών υπάρχουν εκεί έξω πού έμειναν πιστοί στον Λόγο Του και δεν κάμφθηκαν από την απειλή της όποιας αθεΐας και έρχεται δροσιά και θάρρος και ενίσχυση άνωθεν να διώξει κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμό.