Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mάρκου Aυρηλίου του και Aντωνίνου λεγομένου, εν έτει ρξ΄ [160], στρατιώτης κατά το επάγγελμα εν τη πόλει της Kαππαδοκίας τη λεγομένη Kόμανα, γέρωντας εις την ηλικίαν, και άσπρας έχων τας τρίχας. Oύτος λοιπόν διά την εις Xριστόν ομολογίαν και πίστιν επιάσθη, και εφέρθη εις τον δούκα Σεβαστιανόν. Kαι επειδή δεν ηθέλησε να θυσιάση εις τα είδωλα, πρώτον μεν, ετζάκισαν τα σιαγόνιά του, και έγδαραν το δέρμα του προσώπου του, και εξερρίζωσαν τα οδόντιά του, έπειτα ανάψαντες κάμινον, έβαλαν τον Άγιον εις αυτήν. Eπειδή δε ευγήκεν από την κάμινον αβλαβής, διά τούτο έδωκαν εις αυτόν φαρμάκια θανατηφόρα. Kαταφαγών δε ο Mάρτυς αυτά, όχι μόνον αυτός έμεινεν ανώτερος από κάθε βλάβην, αλλά ετράβιξεν εις την πίστιν του Xριστού και τον μάγον οπού τα εκατασκεύασεν, ο οποίος ομολογήσας τον Xριστόν, απεκεφαλίσθη, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. Tου δε Aγίου Eρμεία ετζάκισαν τα νεύρα, έπειτα έβαλον αυτόν μέσα εις λάδι βρασμένον, μετά ταύτα, εκέντησαν τα ομμάτιά του, ύστερον εκρέμασαν αυτόν κατακέφαλα τρεις ημέρας, τελευταίον δε απέκοψαν την αγίαν του κεφαλήν, και έτζι απήλθεν ο αοίδιμος στεφανηφόρος εις τα Oυράνια.
( από τον Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου)
Ο άγιος Ερμείας ήταν ήδη υπερήλικας και δόκιμος στην μάχη και την υπηρεσία στρατιώτης, όταν μαρτύρησε για τον Χριστό.Στα συναξάρια της Εκκλησίας μας, εντοπίζουμε πολλές περιπτώσεις αγίων και μάλιστα μαρτύρων, των οποίων η αγάπη για τον Χριστό, το θάρρος και ο ζήλος ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη αδυναμία και εμπόδιο. Όπως έχουμε βρεφομάρτυρες, νηπιομάρτυρες και παιδομάρτυρες, παλληκάρια και κοπέλες πάνω στην ακμή της νεότητας τους , έτσι και μάρτυρες περασμένης ηλικίας.Αυτός ο κόσμος είναι ένας κόσμος που δημιούργησαν οι τέως νέοι και πού τον συντηρούν οι νυν γέροντες. Παραδίδουμε και συντηρούμε έναν άσπλαχνο κόσμο για τις νεότερες γενιές, γεμάτο απελπισία και ζοφώδεις προοπτικές , μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε συμφέροντα υλικά και πνεύμα αυταρχικότητας. Όμως η ευθύνη των γηραιοτέρων και δη των κρατούντων γηραιοτέρων είναι μεγάλη. Αληθινά, σκεφτόμαστε να παραδώσουμε έναν διεστραμμένο και σάπιο κόσμο στα παιδιά μας, τα οποία "φιλοδοξούμε" να τα κάνουμε "κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν μας" δούλους στην ανομία και την απελπισία;
Όπως η αγιότητα μεστώνει και αυξάνεται στις εκλεκτές ψυχές με την πάροδο του χρόνου, έτσι και η λαγνεία και η απληστία της αμαρτίας. Άλλοι άνθρωποι ωριμάζοντας εν τω γήρατι γίνονται σοφότεροι και τιμιώτεροι ως χρυσίον, ενώ οι περισσότεροι καταντούν πιο αχόρταγοι και περισσότερο λάγνοι, σε όλες τις μορφές και τα είδη της λαγνείας και της απληστίας. Το μεγάλο στοίχημα είναι να μείνει κάποιος εν τη καρδία, αεί και πάντα νέος. Αγνός,αγωνιστικός να παλεύει ως εσχάτων με τους δαίμονες της ψυχής του και τους πειρασμούς της ζωής του. Ας σκεφτούμε πόσο σεβαστοί και αγαπητοί μας είναι οι σοφοί και κόσμιοι και νουνεχείς γέροντες και πόσο θλιβεροί και γελοίοι γίνονται εκείνοι που παλιμπαιδίζουν ή τρέφουν μίση και πάθη και μάλιστα τα εκφράζουν δημόσια με αστοχίες και παραλυσίες και ασωτείες.
Παράδειγμα στις μεγαλύτερες ηλικίες ας είναι οι γενναίοι αθλητές της αρετής όπως ο άγιος Ερμείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου