Αυτός ο μακάριος ήταν Θεσσαλονικιός στην καταγωγή και επειδή ήταν ωραίος στο σώμα και το παράστημα, ξύπνησε σε κάποιον μουσουλμάνο το ακόλαστο πάθος. Θέλοντας να ξεφύγει έφτασε ως την Σμύρνη, κοσμοπολίτικο κέντρο της εποχής, όπου για άγνωστους λόγους εξισλαμίστηκε εκούσια. Τόσο πολύ προχώρησε στην μελέτη του ισλάμ, ώστε έφτασε ως την Μέκκα και μπήκε στο μυστικιστικό τάγμα των δερβίσηδων. Στην πορεία μετανόησε και ο έλεγχος και η μετάνοια του ήταν τόσο βαθιές πραγματικότητες για αυτόν, ώστε αξιώθηκε από τον Θεό το χάρισμα της εν Χριστώ σαλότητας. Περιπλανιόταν λοιπόν στην αυτοκρατορία και κάτω από το σχήμα του δερβίση, πού του παρείχε ασυλία λόγω "ιερής τρέλας" έλεγχε την ασυδοσία και τον τυραννικό τρόπο των μουσουλμάνων εις βάρος των Χριστιανών.Διήνυσε το πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στο νησί της Χίου, όπου άφοβα και με παρρησία παρακολουθούσε τις ακολουθίες της αγίας μας Εκκλησίας. Παρουσιάστηκε αυτόκλητος στον δικαστή της Σμύρνης, πέταξε και ποδοπάτησε την δερβίσικη ενδυμασία και ενώπιον λαών και εθνών ομολόγησε τον Χριστό. Όπως πολλοί άλλοι νεομάρτυρες ήθελε να αποκαταστηθεί ως χριστιανός στον τόπο ακριβώς πού αρνήθηκε τον Χριστό. Εκεί μαρτύρησε με αποκεφαλισμό ,αφού δεν κάμφθηκε στιγμή από τις απειλές και τις κολακείες των εχθρών του.
Στον άγιο Αλέξανδρο εντοπίζουμε μια γενναία επιστροφή και ένα τεράστιο θάρρος. Θέλει μεγάλη γενναιότητα και δύναμη πνευματική για να μεταστραφεί κανείς με την μετάνοια στο αρχαίο αξίωμα του χριστιανού. Πόσο μάλλον λοιπόν γενναίος και κραταιός αγωνιστής θεωρείται κάποιος σαν τον σημερινό άγιο, πού υπερπήδησε χάσματα και κάλυψε τεράστιες αποστάσεις, αφού όχι μόνο εξισλαμίστηκε αλλά εμβάθυνε στα ενδότατα και μυστικότερα της ειδωλολατρίας. Στον άγιο εντοπίζουμε και μεγάλο πάθος και ζήλο και δίψα για το θείο, τόσο έντονα σε αυτόν αισθήματα, ώστε αποφάσισε να τα ψάξει και να τα βρεί και εκτός ορθοδοξίας. Και επειδή δεν ήταν κρύος ή χλιαρός αλλά θερμός, επέπεσε εις την μέριμνα του Θεού των θερμών και η μεταστροφή και επιστροφή του ήταν όχι μόνον δεδομένη αλλά και δοξασμένη αφου ανταμείφθηκε πρώτον με το χάρισμα της σαλότητας του Χριστού και κυριότερα με την δόξα του μαρτυρίου.Πολλές φορές, εμείς αταλάντευτοι και ασφαλείς μέσα στην Εκκλησία, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα αδυναμώνουμε, χλιαραίνουμε, φτάνουμε σε κατάσταση απραξίας και ύπνου.Έτσι αντί να ανεβαίνουμε παίρνουμε καθοδική πορεία και τελματώνουμε. Στο τέλος χάνουμε και την διάκριση της πίστης. Θέλει όμως φοβερή ταπείνωση και αγώνας για να διατηρήσουμε ασίγαστη την θερμότητα. Ο θερμός χριστιανός δεν απόλλυται ποτέ.
ο βίος και η εικόνα του από το saint,gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου