Του Τυφλού

Συναξάριον 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ἕκτῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὸ εἰς τὸν ἐκ γενετῆς Τυφλὸν ἑορτάζομεν, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ, θαῦμα.

Στίχοι

Φωτὸς χορηγός, ἐκ φάους πλέον φάος,

Τὸν ἐκ γενετῆς ὀμματοῖς Τυφλόν, Λόγε.

Τῷ ἀπείρῳ ἐλέει σου, φωτοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν. 

Η Κυριακή του Τυφλού είναι η ημέρα ανάμνησης του φωτισμού του εκ γενετής Τυφλού στα Ιεροσόλυμα από τον Κύριο. Ο Ιησούς Χριστός , ως Λόγος σαρκωμένος του Θεού, είναι κατά τον Θεολόγο Ιωάννη, το φως εκείνο το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο πού έρχεται σε αυτόν τον κόσμο. Ο τυφλός της σημερινής περικοπής ήταν εκ γενετής πεπηρωμένος στους οφθαλμούς και δεν είχε το προνόμιο να βλέπει υλικά, ήταν όμως προορισμένος να φωτιστεί πνευματικά, ως αποτέλεσμα της μεγάλης του καρτερίας και πίστης. Η στάση του αργότερα και η ομολογία η θαρρετή του καταδεικνύουν πώς ήταν έτοιμη ψυχή να δεχτεί το νοητό φως του Χριστού. Το θαύμα του φωτισμού του είναι ισοδύναμο με την ανάσταση ενός νεκρού. Ο Χριστός έσκυψε χαμαί, εποίησε πηλό όπως πάλαι ποτέ στον παράδεισο για τον Αδάμ και έπλασε οφθαλμούς για τον τυφλό από το μηδέν. Πράγματι, η εορτή αυτή του Τυφλού τίθεται μέσα στην αναστάσιμη αυτή περίοδο γιατί είναι μνεία και σημείο δημιουργίας. Την πρώτη εκείνη ημέρα ο Λόγος του Θεού πρόσταξε: "Γεννηθήυω φως και εγένετο φως". Την μία και κλητή αυτή ημέρα του πάσχα, πού διανύουμε μέσα στην εκκλησιαστική εορτή, ο Χριστός εδημιούργησε φως για τον αόμματο άνθρωπο,φως υλικό και φως πνευματικό. Το φως αυτό του Χριστού έρχεται στον κόσμο και δεν γίνεται αποδεκτό. Είναι κριτήριο αποδοχής ή διωγμού στον κόσμο του σκότους. Εις τα ίδια έρχεται και οι ίδιοι αυτού δεν το δέχονται. Ωστόσο όμως ούτε το σκοτάδι το καταλαμβάνει , αλλά και μάλιστα όσοι το αναγνωρίζουν το δέχονται και γίνονται τέκνα φωτός και λαμβάνουν χάρη πάνω στην χάρη. Η σημερινή Κυριακή σε εορτολογικό ημερολογιακό επίπεδο είναι η τελευταία πασχαλινή Κυριακή, αφού επίκειται η απόδοση του Πάσχα. Το φως όμως το αναστάσιμο του Χριστού, πληρώνει αιώνια ουρανούς και γη και καταχθόνια και δεν δεσμεύεται από τον χρόνο και τον τόπο και το σκοτάδι του κόσμου τούτου. Όλα αυτά γίνονται αισθητά στο μυστήριο της Εκκλησίας, η οποία έχει πασχαλινή καταβολή και διάσταση.