Ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος είναι ο λαοφίλητος εκείνος και θαυματουργός άγιος, του οποίου το σκήνωμα βρίσκεται αλώβητο, στο Προκόπι της Ευβοίας. Πιστός στο καθήκον του και έμπλεως της αγάπης του Χριστού και με την ευθύνη απέναντι στον πλησίον, στρατεύτηκε σε νεαρή ηλικία στο ρωσσικό στράτευμα, πλην όμως πιάστηκε αιχμάλωτος και πουλήθηκε σαν δούλος σε έναν Τούρκο αξιωματούχο στην Καππαδοκία. Ο άγιος εποίησε κατά το γραφικόν την ανάγκη φιλοτιμίαν και όταν βρέθηκε στην θλιβερή αυτή κατάσταση δεν πτοήθηκε, αλλά μάλλον ανδρίστηκε και μετήλλαξε την περίσταση αυτή σε πνευματική ευκαιρία ταπείνωσης, διακονίας, πνευματικής ωριμότητας, ευκαιρίας για τελειότητα μέσω της αφοσίωσης και της αγόγγυστης υπηρεσίας σε αυτούς πού σε κάθε άλλη περίσταση θα θεωρούνταν μισητοί και φυσικοί εχθροί του. Από την αρχή ξεκαθάρισε με παρρησία και θάρρος ομολογίας στον αλλόθρησκο κύριο του, ότι θα τον υπηρετούσε αγόγγυστα και με μεγάλη ευχαρίστηση, φτάνει να μην τον πιέσει να αλλαξοπιστήσει. Γιατί όποιος βρεί τον καλό και πολύτιμο μαργαρίτη, δεν τον ανταλάσσει με όλα τα αγαθά του κόσμου και τον υπερασπίζεται μέχρι θανάτου, να μην του τον αποσπάσει κανείς και απωλεσθεί και χάσει την θεόθεν περιουσία του. Η παρρησία, η καλοσύνη και η φυσική ευγένεια του Ιωάννη, κέρδισαν τον αφέντη του, ο οποίος τον άφησε να ασκεί τα της πίστεως αμέριμνος και του έδειξε κατά το ανθρώπινον μεγάλη αγάπη. Απο κει και πέρα οι μυστικοί και φανεροί αγώνες του οσίου, η αυτοπροσφορά του προς όλο τον κόσμο, πιστούς και απίστους, η φωτεινή παρουσία του μέσα στην νύχτα της ειδωλολατρίας και της αιχμαλωσίας, οι πόνοι και οι κάματοι είναι απερίγραπτοι και πολλοί και τα περισσότερα φανερά μόνο στον δωροθέτη Χριστό. Τα θαύματα του όσον ήταν ακόμα εν ζωή, ο οσιακός του βίος κατά πλάτος και η μακαρία κοίμηση του και οι περιπέτειες του λειψάνου του είναι γνωστά σε όλους. Γιατί τους ταπεινούς του δούλους ο Θεός τους υψώνει και όσους κρυφούς και λαθόντες τους τιμά και τους καθιστά φανερούς και τους δοξάζει, ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων.
Από τον άγιο Ιωάννη κρατάμε, μέσα σε όλα τα πολλά και θαυμαστά, αυτή του την σοφία την αμίμητη, την αληθινή φιλοσοφία, να παραμείνει εκούσια και με ευχαριστία, δούλος στο σώμα αλλά όχι στην ψυχή. Η ψυχή πλασμένη αθάνατη,όταν δέχεται περιορισμούς και συμβιβάζεται με τα απατηλά του βίου και αιχμαλωτεύεται από τις προσταγές του υλικού συμφέροντος, μαραζώνει και σκοτίζεται και δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτή όλη την ευλογημένη ανθρώπινη ύπαρξη. Ο όσιος στάθηκε πύργος ακαθαίρετος, τον οποίο δεν μπόρεσαν να αλώσουν οι πειρασμοί της κακοπάθειας και της περιφρόνησης και οι φανεροί ή κρυφοί διωγμοί. Την υπερηφάνεια του την φυσική και ανθρώπινη πού πληγώνοταν καθημερινά από την στέρηση της ελευθερίας του, την υπέταξε στην μεγάλη αίσθηση ότι κακοπαθεί και συμπάσχει με τον Χριστό, πού έγινε δέσμιος για τους ανθρώπους. Τις του βίου ηδονές, τις αντάλλαξε πρόθυμα με την μυστική πνευματική χαρά, πώς όποιος ηττάται σε αυτόν τον κόσμο και περιφέρεται ως περίψημα ανθρώπων για την αγάπη του Χριστού και δοξάζει έτσι την εικόνα του Πάσχοντα Δούλου του Θεού, αντιδοξάζεται από Αυτόν πού ετάζει καρδίας και νεφρούς, όχι μόνο στην μετά θάνατον , αλλά και από τώρα στην επίγεια ζωή. Ο όσιος Ιωάννης κοιμήθηκε σε ταπεινό και άσημο μέρος, μέσα σε σταύλο αλόγων ζώων, με τον τρόπο πού επέλεξε κάποτε ο Λόγος του Θεού, να γεννηθεί λαθών από τον πολύβουο και μεγαλοφανή αυτόν κόσμο. Όπως όμως ο Κύριος δοξάστηκε ανάμεσα στους ανθρώπους πού δεν Τον αναγνώρισαν , έτσι και ο δούλος Του δοξάζεται σήμερα ακέραιος και θαυματουργός και προσκυνείται από βασιλείς και άρχοντες και πλήθος ιερέων και λαού. Το στοίχημα είναι να κρατήσει κανείς ελεύθερη την καρδία του εν Χριστώ, καν βρεθεί στην πιό σκληρή αιχμαλωσία και δεινή θέση. Μετά δίνεται χώρος στον Χριστό και η δικαίωση και ανάδειξη δεν αργεί, αλλά μάλλον υπερτερεί κάθε κοσμικής δόξας και ανθρωπινης αναγνώρισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου