Ο βίος αυτού του οσίου πατέρα, είναι διδακτικός και ωφέλιμος, γιατί μας καταδεικνύει έντονα πόσο επικίνδυνοι είναι για την πνευματική ζωή οι έπαινοι και τα εγκώμια των ανθρώπων.
Ο όσιος Ιάκωβος, είχε φτάσει σε υψηλά μέτρα αρετής. Απαρνήθηκε τα εγκόσμια, τήρησε την ευαγγελική εντολή απαρέγκλιτα,έγινε σημείο και υπόδειγμα για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι τον περιέβαλλαν με τιμές, εγκώμια και επαίνους για την ασκητική του πολιτεία και τα κατορθώματα του. Ωστόσο, ως φαίνεται είχαν μείνει ίχνη και ψήγματα υπερηφανείας μέσα του, γι αυτό και τράφηκε με τα εγκώμια του κόσμου, αφού πρώτα τα δέχτηκε με ευχαρίστηση και τα έθρεψε μέσα του, αντί να τ' αποκρούσει εξ αρχής ως μάταια.Έτσι δείχτηκε θηριάλωτο θύμα του πονηρού, ο οποίος του εμφανίστηκε με σχήμα αγγέλου και του ανήγγειλε πώς ξεπέρασε σε μέτρα αρετής και αυτόν τον Απόστολο Παύλο και πώς επρόκειτο την επόμενη νύχτα να τον επισκεφτεί ο ίδιος ο Θεός!Ο Ιάκωβος το πίστεψε και προετοιμάστηκε με φωταψίες και θυμιάματα να υποδεχτεί τον Θεό.Πράγματι εκείνη την νύχτα άκουσε κρότους και ανόητος από την υπερηφάνεια, άνοιξε την πόρτα του κελιού του και προσκύνησε. Όταν σηκώθηκε όμως είδε το πρόσωπο του Σατανά, να τον περιγελά για την ανοησία του. Συντετριμμένος, εξομολογήθηκε το πάθημα του σε κάποιον πνευματικό,ο οποίος τον έστειλε σε κοινόβιο. Εκεί με ταπεινωτικές εργασίες, κόπους, προσευχές και εργόχειρο, απαλλάχτηκε από το πάθος και ταπεινώθηκε σε τέτοιο σημείο, ώστε να θαυματουργεί.
Ο Θεός ευαρεστείται στους ταπεινούς, αυτούς επισκέπτεται και χαριτώνει. Μισεί και βδελύσσεται την υπερηφάνεια πού εξομοιώνει τον άνθρωπο με τον διάβολο. Ο άνθρωπος πού επιθυμεί να προχωρήσει στην αρετή και να αποκτήσει την ευαγγελική ταπεινότητα, οφείλει να παραμένει κωφός όχι μόνο στις καταγγελίες και τις κατηγόριες,πού θέλουν να του εξάψουν την οργή και να τον ρίξουν σε βαθιά θλίψη, αλλά κυρίως στους επαίνους και τα εγκώμια των πολλών, τα οποία έρχονται κατά την πατερική διδαχή να κλέψουν ως διαρρήκτες κάθε αρετή πού έχει κατορθώσει ως τα τότε και να γκρεμίσουν κάθε πνευματικό κατόρθωμα. Ο πνευματικός άνθρωπος περιγελά και τις κατηγορίες και τους επαίνους με τον ίδιο τρόπο, γνωρίζοντας την επικινδυνότητα τους. Και ως κωφή και άψυχη πέτρα τα αντιμετωπίζει όλα και ταπεινώσεις και εξυψώσεις από τους ανθρώπους. Γιατί αυτό πού μετρά μοναδικά και τελικά είναι να είναι κανείς ευάρεστος μόνον στον μόνον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου