Η Αγία Χαριτίνη άθλησε επί Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Υπήρξε δούλη του συγκλητικού Κλαυδιανού (ή Κλαύδιου).Το 304 μ.Χ. κάποιοι την κατήγγειλαν στο Δομετιανό ως Χριστιανή κι εκείνος την κάλεσε σε ανάκριση παρουσία και του κυρίου της. Όταν η Αγία ομολόγησε μετά παρρησίας την πίστη της στον Χριστό, υπεβλήθη σε φρικωδέστατα μαρτύρια. Της ξύρισαν το κεφάλι αλλά δια θαύματος, αμέσως το κεφάλι της ξαναγέμισε μαλλιά. Έπειτα βάζουν το κεφάλι της σε κάρβουνα αναμμένα και χύνουν από πάνω ξύδι. Κατόπιν καίνε τα πλευρά της με αναμμένες λαμπάδες, και με μια πέτρα στο λαιμό τη ρίχνουν στη θάλασσα. Αλλά και πάλι ο Θεός την έσωσε. Τότε διατάχθηκε να πάει σε πορνείο. Η Χαριτίνη, όμως, προσευχήθηκε, και η αγνή ψυχή της παραδόθηκε πλέον στο ζωοδότη Θεό.
O Θεός υποσχέθηκε στους εκλεκτούς Του πώς δεν θα τους αφήσει να διαφθαρούν στον άδη. Και αυτό, εκτός από την χριστολογική του ερμηνεία, το βλέπουμε σε κάθε συναξάρι και μαρτύριο αγίου.Είναι φρικτή και ακατανόητη η δολοφονική κακία του κόσμου. Ενώ διαπιστώνει κανείς σχετική έως απόλυτη ανοχή σε κάθε έκφραση, όσον αφορά την χριστιανική πίστη και όσους την φέρουν σαν καύχημα και βίωμα στον κόσμο, τα πράγματα είναι πάντα αντίθετα και επιθετικά. Είναι αυτός ο κόσμος ένας άδης, ένα απέραντο πορνείο ψυχών, εμπορείο και διαφθορείο ανθρώπων, υπερ ων απέθανε ο Χριστός. Και όμως όσοι φέρουν την σφραγίδα του φωτισμού του παραμένουν αλώβητοι από την κακία πού δυναστεύει. Ο βίος των αγίων είναι μια μεγάλη παρηγοριά για όλους τους μακαρίως πενθούντας. Μας δείχνει καθαρά πώς όποιος είναι του Χριστού δεν θα απολεστεί ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου