Δευτέρα

Οκτωβρίου 23: Ιακώβου απ. του αδελφοθέου, ιερομάρτυρος, δικαίου και πρώτου ιεράρχου


Ο άγιος Ιάκωβος ήταν συγγενής του Ιωσήφ του μνήστορος, κατά την παράδοση γιος του από την πρώτη του γυναίκα.Ο συναξαριστής αναφέρεται σε μια διαμάχη των υιών του Ιωσήφ για κληρονομικά στην οποία ο άγιος αναγνώρισε δικαιώματα και στον Ιησού.Επίσης, η παράδοση τον θέλει συνοδό και βοηθό του Ιωσήφ, της παρθένου και του θείου βρέφους, κατά την φυγή στην Αίγυπτο.Μάλλον όμως ονομάστηκε δίκαιος(οβλίας) για την προσήλωση του στον θείο νόμο, την υποδειγματική του ζωή, η οποία ήταν γεμάτη με νηστείες και προσευχές και για το ιερατικό του φρόνημα και για την σοφή του κρίση.Μετά την ανάληψη του Χριστού, χειροτονημένος πρώτος ιερεύς από τον ίδιο τον Κύριο, αναγνωρίστηκε και πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Έφερε το λινό και τελούσε την φρικτή ιερουργία καθημερινά, με προσευχές και δεήσεις στον Ναό και εποίμαινε με στοργή την πρώτη εκκλησία. Διετέλεσε ομόφωνα αναγνωρισμένος πρόεδρος της αποστολικής συνόδου. Συνέγραψε την επ ονόματι του καθολική επιστολή, σύστησε ως θεόσδοτο μυστήριο το ευχέλαιον, ενώ έλαβε από τον ίδιο τον Κύριο σε όραμα τον τύπο και την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Γενομένης διαμάχης μεταξύ των φαρισαίων περί του Ιησού, τον έφεραν στον Ναό, ως δίκαιο για να διαφωτίσει τον λαό περί του θέματος, μάλλον δε για να τον εξοντώσουν. Όταν ο δίκαιος φώναξε αυτό του Στεφάνου:"Βλέπω τον Κύριον Ιησούν επί των νεφελών ελθόντα", τον κατακρήμνισαν με μανία από το πτερύγιο του Ναού και βλέποντας πώς είναι ακόμα ζωντανός τον λιθοβόλησαν.Ένας άνθρωπος της αγοράς τον αποτελείωσε με ένα μεγάλο ξύλο. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς θεωρούν τα δεινά των ιουδαίων και της Ιερουσαλήμ, ως πληγή ανταπόδοσης του Θεού για την κακοποίηση και τον θάνατο του αγίου.

Ο άγιος Ιάκωβος συνδέει στο πρόσωπο και τα έργα και το μαρτυρικό του τέλος, τις δύο εποχές της παρουσίας του Θεού. Μοιάζει να έρχεται ως προφήτης και δίκαιος, από την εποχή της παλαιάς διαθήκης, ως άλλος Μωϋσής και Ααρών,τηρητής και ζηλωτής του Νόμου ως ο Ηλίας και αρχετυπικός ιερεύς του θεού του υψίστου ως ο Μελχισεδέκ. Και ταυτοχρόνως είναι ο απόστολος, ο λειτουργός της καινής διαθήκης, ο ιερουργός της αναίμακτης θυσίας και ιερεύς του νέου λαού του Θεού ενώπιον του θυσιαστηρίου. Η μορφή του είναι απολύτως βιβλική. Είναι ο πλήρης και ακέραιος άνθρωπος του Θεού, μίμησις του Αρχιερέως Χριστού, στον οποίο καλούμαστε να ομοιάσουμε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου