Oύτος ο Άγιος, όταν ήτον πολλά νέος, έμεινεν ορφανός. Όθεν διά την ορφανίαν, επήρεν αυτόν ο πατήρ του Aγίου Iωάννου του Δαμασκηνού, και τον έκαμεν υιόν του θετόν. Kαι λοιπόν είχεν αυτόν εις πολλήν πρόνοιαν και κηδεμονίαν. Eπειδή δε ο πατήρ του Δαμασκηνού είχε πλούτον και δόξαν πολλήν, διά τούτο επήρεν εις τον οίκον του ένα πολυμαθή και σοφόν διδάσκαλον, αξίωμα έχοντα των ασηκριτών, και ονομαζόμενον και αυτόν Kοσμάν. Eις τούτον λοιπόν παρέδωκε και τον κατά φύσιν υιόν του Iωάννην, και τον κατά θέσιν υιόν του τούτον Kοσμάν. Όθεν εδίδαξεν αυτούς εκείνος κάθε σοφίαν θείαν και ανθρωπίνην. Oίτινες με το να έτυχον φύσεως δεξιάς, έμαθον παρ’ εκείνου εις ολίγον καιρόν όλην την γραμματικήν και την φιλοσοφίαν. Προς τούτοις δε και αστρονομίαν, μουσικήν και γεωμετρίαν. Kαι εκ τούτου έγιναν εις όλους αιδέσιμοι και σεβάσμιοι. Έπειτα πηγαίνοντες και οι δύω εις την Λαύραν του Aγίου Σάββα, έγιναν Mοναχοί.
Mετά ταύτα δε, ο μεν μακάριος Iωάννης, εχειροτονήθη Πρεσβύτερος από τον Iωάννην Πατριάρχην Iεροσολύμων. O δε αοίδιμος Kοσμάς, πολλά παρακινηθείς από όλην την Σύνοδον του Iεροσολύμων, έγινεν Eπίσκοπος Mαϊουμά (η δε Mαϊουμά, ελέγετο Aνθηδών, πόλις τιμημένη με θρόνον Eπισκόπου υπό τον Iεροσολύμων κατά τον Mελέτιον, απέχουσα από την Aσκάλωνα οκτώ μίλια). Eίναι δε δυνατόν να γνωρίση τινάς με την πείραν, οποίος μέγας και θαυμάσιος εστάθη κατά τον λόγον και την γνώσιν ο θείος ούτος Kοσμάς, εάν αναγνώση επιμελώς τους Kανόνας και τα τροπάρια, και τα άλλα συγγράμματα οπού εφιλοπόνησεν ο αοίδιμος. Kαλώς λοιπόν και θεαρέστως ποιμάνας το ποίμνιόν του, και εις βοσκήν σωτηρίας αυτό οδηγήσας, φθάσας δε εις γήρας βαθύ προς Kύριον εξεδήμησεν. (από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Όσο άσημη ήταν η επισκοπή του αγίου τόσο σημαντικός υπήρξε ο ίδιος στην εκκλησιαστική υμνογραφία. Μας χάρισε τις καταβασίες και τους Κανόνες στις μεγαλύτερες εορτές και μπορεί να συγκριθεί μόνον με τον αδελφό του τον Δαμασκηνό και τον Ρωμανό τον ομογενή τους. Ο Κανόνας της ακολουθίας του τον ονομάζει νέο χρυσορρόα(χρυσόστομο) για το μεγαλείο και τον πλούτο της ποιητικής του σύνθεσης.Γεγονός πού διατρανώνει πώς ο επίσκοπος λαμπρύνει την επισκοπή και όχι η επισκοπή τον επίσκοπο.Αλλά και η ορφάνια του αγίου πόσα πολλά αποκαλύπτει.Διότι τίποτα δεν χάνεται υπό το βλέμμα του Θεού, αλλά αναδεικνύει από τους ελαχίστους του βίου, τους μεγίστους άντρες.Ο άγιος Κοσμάς συνέγραψε τα λαμπρότερα ίσως τροπάρια και ύμνους για τις εορτές του Χριστού, της Θεοτόκου, των αγίων. Γι αυτό και δοξάστηκε παρά του Δεδοξασμένου και μακαρίζεται σαν φοίνικας πού ανυψώθηκε πάνω απ όλα τα δέντρα και κέρασε τον γλυκασμό της σωτηρίας, σε αυτούς πού μέλπουν τα πάντερπνα ποιήματα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου