Oύτος ήτον κατά τους χρόνους των βασιλέων Δεκίου και Βαλλεριανού, εν έτει σνε΄ [255], στρατιωτικήν τέχνην έχων εις την πόλιν της Aρμενίας Μελιτινήν, ο οποίος πρώτος εμαρτύρησεν εις την αυτήν πόλιν. Eπειδή γαρ εξεδόθη νόμος ασεβής, ο οποίος επρόσταζε να αρνούνται οι Χριστιανοί τον Χριστόν, εκείνοι δε οπού δεν πείθονται, να λαμβάνουν ζημίαν τον θάνατον, τούτου χάριν ο του Χριστού γενναίος αθλητής Πολύευκτος, χωρίς να δειλιάση τελείως, εκήρυξε παρρησία τον Χριστόν. Και με το πολύ θάρρος και την μεγαλοψυχίαν του, εσύντριψε τα είδωλα τα παρά των Ελλήνων σεβόμενα. Και αγκαλά ο πενθερός του τον εσυμβούλευε να αρνηθή τον Χριστόν, και η γυνή του εθρήνει και ωλοφύρετο δι’ αυτόν, αυτός όμως ο καρτερόψυχος, ούτε εις τας συμβουλάς του πενθερού του επείσθη, ούτε εις τους θρήνους της γυναικός του εσυμπόνεσεν. Eφύλαττε δε βεβαίας τας συμφωνίας και υποσχέσεις οπού έδωκεν εις τον Μάρτυρα Nέαρχον τον φίλον του, ο οποίος εφοβείτο και υπώπτευε, μήπως μετατεθή από την πίστιν του Χριστού. Όθεν μείνας στερεός και αμετασάλευτος εν τη ομολογία της πίστεως, έλαβε τον διά ξίφους θάνατον, και ούτως ο μακάριος ανήλθεν εις τα ουράνια. Tελείται δε η αυτού Σύναξις εις τον μαρτυρικόν και αγιώτατον αυτού Ναόν( αγίου Νικοδήμου αγιορείτου)
Πόση μεγάλη η αγάπη των αγίων μαρτύρων για τον Χριστό! Ούτε σύζυγος, ούτε παιδιά, ούτε συγγενείς, ούτε ο θρήνος και η έγνοια των πιο οικείων ανθρώπων δεν μπορούν να την μειώσουν. Δεν μπορούν να ψυχράνουν τον έρωτα, να λυγίσουν την καρδιά, να πάρουν την θέση της μεγάλης και φοβερής αγάπης. Στην πίστη μας δεν βάζουμε προτεραιότητες εκ των οποίων μία, έστω και πρώτη ο Χριστός. Αλλά τα πάντα ο Χριστός. Πάντα ο Χριστός. Μόνον ο Χριστός και η αγάπη Του! Ας αποκτούσαμε αυτή την βαθειά και μοναδική αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου