Η Αγία Τρυφαίνη καταγόταν από την Κύζικο και από ευσεβείς γονείς, τον συγκλητικό Αναστάσιο και την ενάρετη Σωκρατία που ήταν χριστιανή.
Η χριστιανική της ανατροφή και η γενναιότητά της φάνηκαν σ’ έναν διωγμό όπου για να ενδυναμώσει τους ασθενέστερους και λιπόψυχους ομολόγησε με παρρησία τη πίστη της στο Χριστό και το βέβαιο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Μόλις άκουσε αυτά ο ηγεμόνας Καισάριος, εξοργίσθηκε και διέταξε να συλλάβουν την Αγία. Η διαταγή εκτελέσθηκε και άρχισαν τα βασανιστήρια. Πρώτα την έριξαν σε πυρακτωμένο καμίνι, η Αγία όμως διασώθηκε κατά θαυμαστό τρόπο και στην συνέχεια την κρέμασαν ψηλά και την άφησαν να πέσει πάνω σε σιδερένια καρφιά. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα θηρία. Ένας άγριος ταύρος όρμησε και διαμέλισε το σώμα αυτής. Έτσι η Αγία έλαβε το ένδοξο στέφανο του μαρτυρίου.
Λένε ότι στον τόπο που χύθηκε το αίμα της, ανέβλυσε μία πηγή με καθαρό νερό. Από το νερό αυτό έπαιρναν και έπιναν οι γυναίκες που μετά τον τοκετό τους δεν είχαν γάλα. Έτσι, αμέσως, ο οργανισμός τους δημιουργούσε το γάλα που χρειάζονταν, για να θρέψουν τα νεογέννητα παιδιά τους.
Όπως εκείνες οι μητέρες έτρεφαν τα βρέφη τους με το γάλα εκείνου του θαυματουργικού νερού, έτσι και εμείς τρεφόμαστε όχι μόνο από τα συγγράμματα και τους λόγους, αλλά και από τα αίματα των αγίων. Γιατί αυτή είναι η τεκμαρτή μαρτυρία της Εκκλησίας. Σε καιρούς λιμοκτονίας δεν έχουμε πουθενά αλλού να στραφούμε για να τραφούμε. Η ανάγκη ή ορθότερα η ανοικτή στο καθ ημέραν πρόκληση της μαρτυρίας είναι ενώπιον μας. Ζούμε στα έσχατα. Ιδού καιρός της δόξας.
Η χριστιανική της ανατροφή και η γενναιότητά της φάνηκαν σ’ έναν διωγμό όπου για να ενδυναμώσει τους ασθενέστερους και λιπόψυχους ομολόγησε με παρρησία τη πίστη της στο Χριστό και το βέβαιο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Μόλις άκουσε αυτά ο ηγεμόνας Καισάριος, εξοργίσθηκε και διέταξε να συλλάβουν την Αγία. Η διαταγή εκτελέσθηκε και άρχισαν τα βασανιστήρια. Πρώτα την έριξαν σε πυρακτωμένο καμίνι, η Αγία όμως διασώθηκε κατά θαυμαστό τρόπο και στην συνέχεια την κρέμασαν ψηλά και την άφησαν να πέσει πάνω σε σιδερένια καρφιά. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα θηρία. Ένας άγριος ταύρος όρμησε και διαμέλισε το σώμα αυτής. Έτσι η Αγία έλαβε το ένδοξο στέφανο του μαρτυρίου.
Λένε ότι στον τόπο που χύθηκε το αίμα της, ανέβλυσε μία πηγή με καθαρό νερό. Από το νερό αυτό έπαιρναν και έπιναν οι γυναίκες που μετά τον τοκετό τους δεν είχαν γάλα. Έτσι, αμέσως, ο οργανισμός τους δημιουργούσε το γάλα που χρειάζονταν, για να θρέψουν τα νεογέννητα παιδιά τους.
Όπως εκείνες οι μητέρες έτρεφαν τα βρέφη τους με το γάλα εκείνου του θαυματουργικού νερού, έτσι και εμείς τρεφόμαστε όχι μόνο από τα συγγράμματα και τους λόγους, αλλά και από τα αίματα των αγίων. Γιατί αυτή είναι η τεκμαρτή μαρτυρία της Εκκλησίας. Σε καιρούς λιμοκτονίας δεν έχουμε πουθενά αλλού να στραφούμε για να τραφούμε. Η ανάγκη ή ορθότερα η ανοικτή στο καθ ημέραν πρόκληση της μαρτυρίας είναι ενώπιον μας. Ζούμε στα έσχατα. Ιδού καιρός της δόξας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου