Ο Όσιος Μάξιμος, κατά κόσμο Μανουήλ, γεννήθηκε στην πόλη Λάμψακο από ευσεβείς γονείς οι οποίοι τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Εκάρη μοναχός σε μοναστήρι του όρους Γάνου και μετά από σύντομη παραμονή σε Κωνσταντινούπολη και Θεσσαλονίκη, κατέληξε στην Μονή της Λαύρας στο Άγιο Όρος. Λόγω των συχνών μετακινήσεων του έκαιγε την καλύβα του για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι αυτό το λόγο ονομάσθηκε Καυσοκαλύβης. Εκοιμήθη ειρηνικά το 1365 μ.Χ. σε ηλικία 95 ετών.
Πόσο φοβερά και δυσκολοκατόρθωτη για τον υλικό άνθρωπο είναι η αρετή της ακτημοσύνης! Για όποιον όμως την κατακτήσει είναι ελευθερία μεγάλη και γενναιότητα και χαρά πνευματική. Φτάνει ο ακτήμων στην ομοιότητα του Κυρίου μας, ο οποίος όταν διέτριβε πάνω στην γή, δεν είχε "που την κεφαλήν κλίνη" και δεν επεθύμησε τίποτα από τα υλικά και πρόσκαιρα. Από μία άλλη οπτική ο άγιος Μάξιμος μας δείχνει με τον τρόπο του μια αλήθεια, η οποία είναι τόσο βασική για τον καθένα μας και καταφέρνουμε να την απωθούμε. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να κολλάει σε καμία κατάσταση προβληματική ή μη. Δεν είναι φτιαγμένος για να βαλτώνει και να επαναπαύεται ιδιαίτερα στην νοσηρότητα. Αλλά πρέπει να έχει το θάρρος κάθε φορά που νιώθει δέσμιος στην ζωή του να "καίει τα καλύβια του", πεποιθήσεις και τρόπους ζωής και αραξοβόλια και να ανοίγει πανιά για άλλους τόπους και καταστάσεις, μέχρι να νιώσει την πνευματική χαρά και ελευθερία. Και αυτό ίσως να επαναλαμβάνεται συνεχώς γιατί είμαστε παρεπίδημοι πάνω στη γη και ο βίος μας είναι βραχύς και άγνωστο το τέλος μας. Όταν ο ανθρωπος βαλτώσει κάπου πεθαίνει πνευματικά. Αλλά πόσο μας αρέσει να αγαπάμε την αγχόνη την οποία βαπτίσαμε κεκτημένο και βολή μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου