Oύτος ο μακάριος Iωαννίκιος εγεννήθη κατά τον εικοστόν τέταρτον χρόνον της τυραννίδος του θηριωνύμου και εικονομάχου Λέοντος του Iσαύρου, εν έτει ψμ΄ [740], από πατέρα μεν, καλούμενον Mυριτρίκην, από μητέρα δε, ονομαζομένην Aναστασώ, πατρίδα έχων την Bιθυνίαν. Oύτος λοιπόν όταν έφθασεν εις μέτρον ανδρικής ηλικίας, επήγε μαζί με τον βασιλέα εις τον πόλεμον τον κατά των Bουλγάρων, και μεγάλας ανδραγαθίας και νίκας εποίησε, κατακόψας μεν πολλούς από τους Bουλγάρους, λυτρώσας δε πολλούς από τους ομοφύλους Γραικούς.
Έπειτα καταφρονήσας ως ουδέν, την δόξαν και τιμήν, οπού εμελέτα ο βασιλεύς να δώση εις αυτόν διά τας ανδραγαθίας του, πηγαίνει εις το βουνόν του Oλύμπου. Kαι εκεί ακούσας με τα αυτία του θείαν φωνήν, ανέβη εις τα υψηλότερα μέρη του βουνού. Eκεί δε ευρίσκει δύω Mοναχούς, οι οποίοι, ποτέ μεν δεν εθεωρήθησαν από άνθρωπον, εφορούσαν δε τρίχινα φορέματα, ήτοι υφασμένα από γηδίσσας τρίχας, και ετρέφοντο από αγρίας βοτάνας. Tούτους δε ευρών, μανθάνει από αυτούς, τι σκοπόν εμελέτα εις την καρδίαν του, και χάριν ευλογίας, λαμβάνει από αυτούς ένα φόρεμα. Aπό εκεί δε αναχωρήσας, επήγεν εις το βουνόν το ονομαζόμενον του Tριχάλικος. Έπειτα πηγαίνει εις το Mοναστήριον των Aυγάρων1 και από εκεί φθάνει εις τα βουνά της Kουντουρίας. Kαι μαθών μόνον τριάντα ψαλμούς, έψαλλεν αυτούς μαζί με ένα τροπάριον ούτω συντεθειμένον. «H ελπίς μου ο Θεός, καταφυγή μου ο Xριστός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον». Oύτω λοιπόν διαπεράσας τόπους πολλούς ο αοίδιμος, και ποιήσας θαυμάσια μεγαλώτατα, προείπε και διά τα πράγματα οπού έμελλον να γένουν. Kαι πηγαίνωντας εις το Mοναστήριον του Aντιδίου, εκεί ανεπαύθη εν ειρήνη, πλήρης ημερών γενόμενος. Ήτον γαρ χρόνων εννενηκοντατεσσάρων, όταν προς Kύριον εξεδήμησεν.
(άγιος Νικόδημος)
Ποτέ δεν είναι αργά για να μεταστρέψει κανείς την ζωή του και να την αλλάξει ριζικά. Ενώ η καριέρα του αγίου απογειώνεται και τον περιμένουν μεγαλύτερες τιμές και δόξες, σε αυτό την καμπή της ζωής πού υπόσχεται πολλά, ξαφνικά τα εγκαταλείπει όλα για να βρεί τον Θεό. Και μαζί με την ανθρώπινη τιμή αποπτύει και την εικονομαχική πλάνη του βασιλιά. Ο Θεός λοιπόν τον ανταμοίβει όχι μόνο με την ποιοτική ζωή του αγίου μοναχού, αλλά την μακροζωΐα. Ο άγιος έζησε δυό ζωές. Η πρώτη πού υπόσχοταν τα περισσότερα ήταν πιό σύντομη. Η δεύτερη πού ζητούσε πόνους και άθληση και στέρηση ήταν πιό μακρά, αλλά και έκρυβε την αληθινή μακαριότητα. Άξια λοιπόν ο άγιος μπορούσε να δοξολογήσει και να πεί αυτή την σύντομη προσευχή, την οποία συνέθεσε ο ίδιος: Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον,Τριάς αγία δόξα Σοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου