Oύτος ο θείος Πατήρ ημών Iωάννης, εκατάγετο από την Kύπρον, υιός ων του της Kύπρου άρχοντος Eπιφανίου καλουμένου, κατά τους χρόνους Hρακλείου βασιλέως εν έτει χιε΄ [615]. Λαβών δε με γάμον γυναίκα, έγινε πατήρ παιδίων. Aφ’ ου δε η γυνή και τα τέκνα του απέθανον, εγύρισεν ο Άγιος όλην την αγάπην και επιθυμίαν της ψυχής του εις αρέσκειαν Θεού και εις προκοπήν αρετής. Όθεν διά την λαμπρότητα της ζωής του έγινεν Aρχιεπίσκοπος Aλεξανδρείας. Tότε λοιπόν εβάλθη, ως πυρσός και λύχνος επάνω εις την λυχνίαν της πατριαρχείας, κατά το λόγιον του Eυαγγελίου, όθεν και έλαμψεν εις όλην την οικουμένην. Διαπεράσας δε εις την πατριαρχείαν χρόνους πολλούς, εποίησε πάμπολλα θαύματα. Eπειδή δε εμοίραζεν εις τους πτωχούς πλουσιοπαρόχως την ελεημοσύνην, διά τούτο έλαβε και την επίκλησιν ταύτην, το να ονομάζεται, Eλεήμων. Kατασταθείς λοιπόν ο μακάριος αιδέσιμος και σεβάσμιος έως και εις αυτούς τους απίστους και εθνικούς, καθώς τούτο δηλοί ο κατά πλάτος Bίος αυτού, προς Kύριον εξεδήμησε.
Σε λίγο θα μπούμε και πάλι στην εορταστική διάθεση και ψυχαναγκαστική διαδικασία της χριστουγεννιάτικης φιλανθρωπίας.Λόγοι λαμπροί, καλή διάθεση,δημοσιεύσεις, πνεύμα και περιρρέουσα ατμόσφαιρα καλής εποχικής προσφοράς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο άστοχη και σχεδόν άθλια είναι αυτή λέξη "φιλανθρωπία"; Για να είναι κανείς φίλος του ανθρώπου πρέπει να είναι ή εκτός ή πάνω από τον άνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο πώς ονομάζουμε φιλάνθρωπο πάντα μόνον τον Θεό στην εκκλησία μας.Η φιλανθρωπία κυρίως "ψωνίζει από το κατάστημα" της ανωτερότητας και κάθε υπεροχής. Έχω, κατέχω, δίνω, λαμβάνω, ικανοποιούμαι με κάθε τρόπο, συνήθως με την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αυτός είναι ο νόμος της. Νόμος εμπορικός και ανταποδοτικός. Νόμος πού αναπαύει όσους δίνουν από το περίσευμα, μα γι αυτόν πού δέχεται είναι καταφρόνια και ψωμί πικρό. Οι πατέρες ονομάζουν την έμπρακτη και ενεργή ελεημοσύνη με μια όμορφη λέξη, βαθιά και γλυκύτατη: "φιλαδελφία". Είμαστε στον κόσμο του Θεού αδέλφια που ο καθένας μας ζεί με τον πόνο και την σκέψη, την φροντίδα του άλλου. Λέμε το ευαγγελικό εκείνο "μακάριοι οι ελεήμονες ότι ελεηθήσονται". Σημαίνει αυτούς πού έμοιασαν στον Χριστό και η ελεημοσύνη η οποία θα λάβουν είναι η χαρά και η χάρη της ομοιότητας με Αυτόν, μια χαρά την οποία η ταπείνωση και η αγάπη μιας δοτικής καρδιάς δεν θεωρεί εαυτήν άξια να την δεχθεί. Όμως ο Θεός στην στέλνει για να γίνει πλήρωμα και πληρότητα.Ο Χριστός έφθασε στο επίπεδο του ανθρώπου, έγινε άνθρωπος και όχι μόνον αυτό, αλλά έγινε και διάκονος του.Η αγάπη λοιπόν δεν βλέπει από ψηλά τον πάσχοντα και τον φτωχό, αλλά έρχεται αθόρυβα και ευγενικά να τον υπηρετήσει. Αυτός που ελεεί νιώθει οφειλέτης. Μοιράζεται ο ίδιος στους αδελφούς του σαν να τους είχε από πριν υποχρέωση. Και αυτό το νιώθουν στ αλήθεια οι καρδιές πού δόθηκαν ολοκληρωτικά στον Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου