Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανή από τον πατέρα της, αλλά η χριστιανή μητέρα της την ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν δε μεγάλωσε, επιδόθηκε μαζί με τη μητέρα της σε έργα ελεημοσύνης και ευσπλαχνίας. Δεν ήταν βέβαια πλούσιες, αλλά από το φτωχικό τους εισόδημα, συνέδραμαν τους πτωχούς και τους αδύνατους αδελφούς τους.
Όταν η μητέρα της εκοιμήθη, η Οσία μόνη της πλέον, επιδόθηκε στη διακονία των πασχόντων αδελφών της. Επισκέπτονταν τα σπίτια τους, τους παρηγορούσε και τους στήριζε την πίστη. Τόση φήμη απέκτησε η Πιαμούν, ώστε όταν οι εχθροί πολιορκούσαν την γενέτειρά της, ακούγοντας το όνομα της έλυσαν την πολιορκία και έφυγαν.Εκοιμήθη οσιακά και κηδεύτηκε μέσα σε γενικό πένθος.
Όπως τον καιρό των προφητών, έτσι και την εποχή της χάριτος, οι άγιοι με φιλοπατρία και γνήσια αγάπη, έδωσαν σημεία στους συμπατριώτες και τους ομοφύλους τους, σώζοντας τους από επιδρομές και θάνατο. Γι αυτό είναι άστοχη και αλλότρια κάθε αναφορά στην απατρία των χριστιανών. Ναι μεν την μέλλουσαν πόλιν επιζητούμεν και δεν έχουμε μόνιμη επι της γης πατρίδα, αλλά ουράνια. Όσο ζούμε όμως σε αυτή την γη δεν έχουμε την αδιακρισία και ασπλαχνία να παραθεωρούμε τις ευεργεσίες και το χρέος αγάπης προς την ιδιαίτερη πατρίδα. Από αυτή την έμπρακτη αγάπη και φροντίδα δεν εξαιρέθηκαν ούτε οι προφήτες, ούτε οι απόστολοι, ούτε ο Χριστός ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου