Φεβρουαρίου 15: Ονησίμου αποστόλου

Σήμερα είναι του αγίου Ονησίμου , πού ήταν δραπέτης δούλος ενός χριστιανού, του Φιλήμονα. Ο Παύλος συναντά τον δραπέτη στις φυλακές της Ρώμης, και τον κάνει χριστιανό. Είναι συγκινητικό πώς ο γέροντας σιδηροδέσμιος Απόστολος γράφει την επιστολή προς τον Φιλήμονα και τον παρακαλεί να δεχτεί πλέον τον Ονήσιμο, όχι σαν δούλο αλλά σαν αγαπητό αδελφό. Ευκαιρία σήμερα να θυμηθούμε τους δέσμιους αδελφούς μας και τον λόγο του Κυρίου "στην φυλακή ήμουνα και με επισκεφτήκατε".Είναι φοβερό τί πίστη έχουμε ασπαστεί που καταργεί τα όρια, τις διακρίσεις και αυτήν την προκατάληψη.Χιλιάδες ελεύθεροι άνθρωποι μέσα στα σίδερα της τυραννίας. Άλλοι πάλι για πλημμελήματα ή εγκλήματα. Στιγματισμένοι, απελπισμένοι και άλλοι με κανένα φως στην ψυχή τους και με έξι στην υποτροπή. Η ιεραποστολή μές στις φυλακές πράγμα αναγκαίο για τους "δικαίους και αδίκους".

Και εδώ δεν χωράει κουβέντα παρά ένας μεγάλος προβληματισμός. Μπορείς να δείς τον Χριστό παντού και στον καθένα; Ναί ασφαλώς. Οι ανάγκες είναι πού αλλάζουν και οι περιστάσεις.

Άλλωστε , ας θυμηθούμε το ιερόν λογοπαίγνιο του αποστόλου: ο δραπέτης δούλος δεν είναι πλέον άχρηστος, αλλά ονήσιμος,ήτοι χρήσιμος, ωφέλιμος. 

Ποιοί άνθρωποι είναι χρήσιμοι σήμερα. Χωρίς αμφιβολία μπορούμε να πούμε αποφθεγματικά: κανένας άχρηστος, κανείς δεν περισσεύει. Μήπως όμως ορισμένοι αδελφοί τους οποίους θέσαμε στο περιθώριο είναι χρησιμότεροι στην ουσία, από αυτούς που είναι στο προσκήνιο και μάλιστα στα υψηλά αξιώματα; Έναν προβληματισμό θέτουμε. Αν δεν ανοιχτούμε και εμπιστευτούμε δεν θα το μάθουμε ποτέ...