των δέκα παρθένων

Τὸν Νυμφίον ἀδελφοὶ ἀγαπήσωμεν, τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καὶ πίστει ὀρθῇ, ἵνα ὡς αἱ φρόνιμοι, τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν, σὺν αὐτῷ εἰς τοὺς γάμους· ὁ γὰρ Νυμφίος δῶρον ὡς Θεός, πᾶσι παρέχει τὸν ἄφθαρτον στέφανον.
Τὴν ὥραν ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα, καὶ τὴν ἐκκοπήν, τῆς συκῆς δειλιάσασα, τὸ δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως ἔργασαι ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καὶ κράζουσα· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ.

Τὶ ῥαθυμεῖς ἀθλία ψυχή μου; τί φαντάζῃ ἀκαίρως μερίμνας ἀφελεῖς; τί ἀσχολεῖς πρὸς τὰ ῥέοντα; ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν ἀπ΄ ἄρτι, καὶ χωρίζεσθαι μέλλομεν τῶν ἐνταῦθα, ἕως καιρὸν κεκτημένη, ἀνάνηψον κράζουσα· Ἡμάρτηκά σοι Σωτήρ μου, μὴ ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τὴν ἄκαρπον συκῆν, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος Χριστέ, κατοικτείρησον, φόβῳ κραυγάζουσαν· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ.
Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.
Στίχοι
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.

Ἀλλ' ὦ Νυμφίε Χριστέ, μετὰ τῶν φρονίμων ἡμᾶς συναρίθμησον Παρθένων, καὶ τῇ ἐκλεκτῇ σου σύνταξον ποίμνῃ, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

H αγία και μεγάλη Τρίτη έχει ως θέμα την εσχατολογική ανταπόδοση από τον Κριτή Χριστό, η οποία θα κριθεί πρώτον σε σχέση με τον Ίδιο και δεύτερον σε σχέση με τους αδελφούς μας.

Η παραβολή των δέκα παρθένων μας προτρέπει να έχουμε αναμμένο τον λύχνο της ψυχής μας με έλαιον φωτιστικόν, πριν μας καταλάβει αιφνίδια ο θάνατος ή η έσχατη ώρα του Κυρίου και μείνουμε εκτός της κοινωνίας μαζί του. Λάδι είναι η απόκτηση του Χριστού σε αυτήν ακόμα την ζωή,διότι αν δεν Τον αποκτήσουμε τώρα δεν θα Τον αποκτήσουμε ούτε στην άλλη. Σε σχέση με τους αδελφούς μας είναι οι ελεημοσύνες και η αγάπη που θα δείξουμε στους ελαχίστους,η οποία θα ιλεώσει τον Κριτή.
Στην παραβολή των ταλάντων, καλούμαστε να διαχειριστούμε τα πνευματικά, φυσικά και υλικά τάλαντα που μας χαρίστηκαν από τον Θεό και θα μας ζητηθούν πολλαπλάσια. Είναι μια πρόσκληση σε επίπονο αγώνα και άσκηση και η διανομή τους , η με αγάπη κατασπατάληση τους στην διακονία των άλλων.Μια σπατάλη που δεν φέρνει το έλλειμμα, αλλά μάλλον τον πολλαπλασιασμό τους.
Στην παραβολή του Βασιλέα και των αμνών-εριφίων καλούμαστε να ελεήσουμε την ελάχιστη ψυχή μας με τροφή και πόμα και ένδυμα τον Χριστό, όπως επίσης να επισκεφτούμε τον ασθενή και φυλακισμένο πνευματικό μας κόσμο και να τον διακονήσουμε για να βρεί άνεση ο Χριστός να κατοικήσει. Φυσικά, έχει να κάνει επίσης με την στάση μας απέναντι στους ελαχίστους, στους πονεμένους και τους πτωχούς, με τους οποίους ο Κύριος εταύτισε τον εαυτό Του.

Η μεγάλη Τρίτη λοιπόν έχει να κάνει με μια παγκόσμια πρόσκληση στον αγώνα της εγρήγορσης κατά της ραθυμίας, της πνευματικής αμέλειας και οκνηρίας, πριν μας καταλάβει η ώρα του θανάτου και βρεθούμε εκτός κοινωνίας με τον Νυμφίο, ο οποίος μας προσκαλεί συνεχώς σε Γάμο και βασιλεία μαζί Του.