tag:blogger.com,1999:blog-70870921808135147832024-02-19T11:32:53.060+02:00μικρά εορτολογικά...σύντομοι καρδιακοί στοχασμοί για τις εορτές και τους αγίους της ημέρας...π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.comBlogger256125tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-24309540889201284982018-04-15T11:06:00.000+03:002018-04-15T11:06:41.018+03:00του Θωμά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQy1UHg5NFm0ThaKGJjrzjRaTUD4D3E6-CVEheLWCIJg_5rha1ow_f_RD_M4aiOt0XgSsNeK4q6iVHKFH-5-T0lhAHsDcC4QhyJDbn2c-wc-cKFWpttZ3gxNgwEOagUSe6cVMKD2gMsEA/s1600/%25CF%2588%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7-%25CE%2598%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25AC-featured.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQy1UHg5NFm0ThaKGJjrzjRaTUD4D3E6-CVEheLWCIJg_5rha1ow_f_RD_M4aiOt0XgSsNeK4q6iVHKFH-5-T0lhAHsDcC4QhyJDbn2c-wc-cKFWpttZ3gxNgwEOagUSe6cVMKD2gMsEA/s400/%25CF%2588%25CE%25B7%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7-%25CE%2598%25CF%2589%25CE%25BC%25CE%25AC-featured.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Αυτή την Κυριακή, που είναι δεύτερη από το Πάσχα, εορτάζουμε τα εγκαίνια της Αναστάσεως του Χριστού και την ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά.<span style="font-family: inherit;"><span id="more-9184" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Τα εγκαίνια, δηλαδή η υπενθύμιση σπουδαίων γεγονότων, ήταν αρχαία συνήθεια· κάθε χρόνο, όταν ερχόταν η μέρα κατά την οποία έγινε κάτι σπουδαίο, έκαναν την ετήσια μνήμη του, για να μη λησμονιούνται τα μεγάλα έργα.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Γι’ αυτό οι Εβραίοι πρώτα στα Γάλγαλα έκαναν το Πάσχα εγκαινίζοντας –δηλαδή ανακαλώντας στη μνήμη τους– τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας· γι’ αυτό εγκαινίζεται από αυτούς και η σκηνή του Μαρτυρίου και η βασιλεία του Δαβίδ και όλα τα άλλα, για να μην τα αναφέρω ένα ένα.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Επειδή λοιπόν απ’ όλα τα γεγονότα το ασύγκριτα μέγιστο έργο που ξεπερνά κάθε έννοια είναι η Ανάσταση του Κυρίου, γι’ αυτό, όχι μόνο κάθε χρόνο την εορτάζουμε και την εγκαινίζουμε, αλλά πάντοτε και κάθε οκτώ μέρες.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Ο πρώτος λοιπόν εγκαινισμός της Ανάστασης είναι η παρούσα Κυριακή, η οποία μπορεί να λέγεται και όγδοη και πρώτη. Όγδοη μετρώντας από το Πάσχα και πρώτη ως αρχή όλων των άλλων. Και πάλι όγδοη, γιατί λαμβάνεται ως εικόνα της ατελεύτητης εκείνης ημέρας του μέλλοντα αιώνα, η οποία βέβαια θα είναι και πρώτη και μία, αφού νύχτα δεν θα τη διακόπτει.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Αυτά σχετικά με τα εγκαίνια.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Τα του Θωμά τώρα έγιναν ως εξής. Όταν ο Χριστός, το απόγευμα της ημέρας που αναστήθηκε, εμφανίστηκε στους Μαθητές, έλειπε ο Θωμάς. Όταν ήρθε και έμαθε την παρουσία του Χριστού, δεν πίστευε όχι μόνο ότι οι Μαθητές τον είδαν αναστημένο, αλλά ούτε ότι αναστήθηκε, αν και ο ίδιος ήταν ένας από τους δώδεκα.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Γι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Κύριος, φροντίζοντας για τη σωτηρία του ενός και ταυτόχρονα κάνοντας θεία οικονομία, για να πιστοποιήσει περισσότερο την ανάστασή Του στους μεταγενέστερους, ήρθε πάλι ύστερα από οκτώ μέρες, με τις θύρες κλειστές κι ενώ ήταν παρών και ο Θωμάς, και αφού έδωσε τον συνήθη χαιρετισμό της ειρήνης, απευθύνθηκε στον Θωμά και είπε: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου, και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός. Επειδή δηλαδή δεν σου αρκούσε η όραση για να πεισθείς, αλλά ανέφερες και την αφή, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου</em>»· πράγμα που φανερώνει ότι η πληγή της πλευράς ήταν μεγάλη, έτσι που χωρούσε το χέρι του.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Και κάνοντας αυτό ο Θωμάς και πιστεύοντας με την αφή –διότι του επιτράπηκε να δει και να κάνει αυτά στο άφθαρτο και απόλυτα θεωμένο σώμα, για να βεβαιωθεί– φώναξε: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong>Ο Κύριός μου και ο Θεός μου</strong></em>»· το πρώτο για τη σάρκα, το άλλο για τη θεότητα.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Του λέει τότε ο Χριστός: «<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong>Πίστεψες επειδή με είδες· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!</strong></em>»</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Ο Θωμάς τώρα λέγεται Δίδυμος είτε γιατί γεννήθηκε μαζί με κάποιον άλλο είτε γιατί είχε κολλημένα τα δύο του δάκτυλα είτε γιατί απίστησε στην Ανάσταση. Άλλοι όμως λένε, και αυτό είναι το πιο σωστό, ότι το όνομα Θωμάς ερμηνεύεται Δίδυμος.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Αυτή λοιπόν ήταν η δεύτερη φανέρωση του Χριστού.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Η τρίτη ήταν στη θάλασσα της Τιβεριάδας. Έπειτα εμφανίστηκε στους Εμμαούς. Την πέμπτη φορά στη Γαλιλαία. Και όπως λένε, μέχρι την ανάληψη Του εμφανίστηκε ένδεκα φορές, και πολλά και υπερφυσικά θαύματα έκανε ενώπιον των μαθητών μετά την Ανάσταση, τα οποία δεν τα φανέρωνε στους πολλούς.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Αυτά οι ευαγγελιστές τα άφησαν και δεν τα έγραψαν, διότι δεν μπορούσαν να τα ακούσουν οι πολλοί που ζουν στον κόσμο, επειδή ήταν πολύ υψηλά και υπερφυσικά.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">Με τις πρεσβείες του αποστόλου Θωμά, Χριστέ, Θεέ μας, ελέησέ μας. Αμήν.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: black; border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #d9ead3;">(Διασκευή για την <a href="http://www.koinoniaorthodoxias.org/" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Κ.Ο.</a> του κειμένου του Πεντηκοσταρίου)</span></em></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: black; border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></em></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;">άλλη οψις</span></span><span style="background-color: #f8f5ef; font-size: 14px;"> </span></em></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-62793825288933776582018-04-08T03:00:00.000+03:002018-04-08T03:00:29.421+03:00ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Z0UwLMmz3EtJ6fnrp65SiPbz9NMNNbS0GTv-OSpqj8IJ4DPjVWr9h7sMLxQAnRi_3-FKMd3m9Ec4EYadBrMVLu3T6X7whxUei6TsfHRTdQZLs2Fl7lA6YZCYQK0ZA4pA7HBM8yr2ogA/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2597.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="607" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Z0UwLMmz3EtJ6fnrp65SiPbz9NMNNbS0GTv-OSpqj8IJ4DPjVWr9h7sMLxQAnRi_3-FKMd3m9Ec4EYadBrMVLu3T6X7whxUei6TsfHRTdQZLs2Fl7lA6YZCYQK0ZA4pA7HBM8yr2ogA/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2597+%25CE%259B%25CE%2591%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%2597.jpg" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;"><br /></span></b></i></span>
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, αὐτὴν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου, καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.<br />Στίχοι<br />Χριστὸς κατελθὼν πρὸς πύλην ᾍδου μόνος<br />Λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα.<br /><br />Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν. </span></b></i></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Είναι δοξασμένος ο Θεός» (Λουκ. α΄ 68). Ας πούμε επαινετικά λόγια σήμερα στο Μονογενή Θεό, τον δημιουργό των ουρανίων πραγμάτων, Αυτόν που έσκυψε στις μυστικές εκτάσεις της γης και με τις φωτεινές ακτίνες Του φώτισε όλη την οικουμένη. Ας πούμε ύμνους σήμερα για την Ταφή του Μονογενή, την Ανάσταση του Νικητή, τη χαρά του κόσμου, τη ζωή όλων των εθνών (Ιωαν. ιστ΄ 20, Λουκ. β΄ 10). Ας υμνήσουμε σήμερα αυτόν που φόρεσε την αμαρτία (Β΄ Κορ. ε΄ 21). Ας πούμε εύφημα λόγια σήμερα στο Θεό Λόγο, που ντρόπιασε τη σοφία του κόσμου (Α΄ Κορ. α΄ 20) επιβεβαίωσε την πρόρρηση των Προφητών, συγκέντρωσε τον όμιλο των Αποστόλων, διέδωσε την πρόσκληση της Εκκλησίας και τη Χάρη του Πνεύματος. Διότι να η απόδειξη, εμείς, που κάποτε ήμασταν ξένοι από τη βαθειά γνώση του Θεού (Εφ. β΄ 13,19), γνωρίσαμε τον Θεό και εκπληρώθηκε το γραμμένο, «θα θυμηθούν και θα στραφούν στον Κύριο όσοι κατοικούν στις άκρες της γης και θα πέσουν να τον προσκυνήσουν όλες οι φυλές των εθνών» (Ψαλμ. κα΄ 28). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Τι να θυμηθούν; Την παλιά πτώση, τη νέα ανάσταση, την αρχαία παράβαση και τη μετά διόρθωση, τον θάνατον της Εύας, τη γέννηση της Παρθένου Μαρίας, την αποκατάσταση των εθνών, τη συγχώρηση των αμαρτωλών, την πρόρρηση των Προφητών, το κήρυγμα των Αποστόλων, την αναγέννηση της κολυμβήθρας (Ιωαν. ε΄ 1-30), την είσοδο στον παράδεισο, την επιστροφή στους ουρανούς, το δημιουργό που αναστήθηκε, Εκείνον που ξεντύθηκε όσα δεν του έπρεπαν, Εκείνον που με τη θεϊκή Του μεγαλοσύνη μετέτρεψε το φθαρτό σε αφθαρσία. Και ποια είναι αυτά που τα απομάκρυνε, γιατί δεν του έπρεπαν; Εκείνα που είπε ο Ησαΐας: «Τον είδαμε και δεν είχε ομορφιά ούτε κάλλος, αλλά το πρόσωπό Του ήταν ατιμασμένο και στερημένο από ωραιότητα πιο πολύ από όλους τους ανθρώπους» (Ησ. νγ΄ 2-3). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν συναναστρεφόταν τους ασεβείς Ιουδαίους, που τον αποκαλούσαν Σαμαρείτη και δαιμονισμένο (Ιωαν. η΄ 48). Όταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης και όσοι τους γέννησε το σκοτάδι, κρατούσαν αυτόν που δε χωράει πουθενά για να τον θανατώσουν. Δεν έλεγε άδικα ο Ιωάννης ο Πρόδρομος γι’ αυτούς, «Εσάς που σας γέννησαν οι οχιές, ποιος σας συμβούλευσε να ξεφύγετε τη μελλοντική οργή;» (Ματθ. γ΄ 7). Διότι πραγματικά θα μείνει πάνω τους η οργή του Θεού. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν τον αντιμετώπιζαν Αυτόν, το βλαστό της επιείκειας, με ραπίσματα και ζητούσαν απαντήσεις με όρκους από Αυτόν, που είναι ο δικαστής των όρκων (Μαρκ. ιδ΄ 65). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν δίκαζαν το δικαστή και έκριναν τον Κριτή του κόσμου, όταν ο δούλος ρωτούσε και ο Κύριος σιωπούσε, το φως ησύχαζε και το σκοτάδι θριαμβολογούσε, το δημιούργημα έδειχνε θράσος και ο Δημιουργός έδειχνε υπομονή. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν οι ταύροι χτυπούσαν με τα κέρατα και ο ταύρος στεκόταν ήσυχος, όταν το λιοντάρι ωρυόταν και οι ταύροι στέκονταν αγέρχοι, όπως έχει γραφεί στους ψαλμούς, «Με περικύκλωσαν πολλά και με τριγύρισαν ταύροι καλοθρεμμένοι. Άνοιξαν το στόμα τους εναντίον μου, όπως το λιοντάρι που αρπάζει και ωρύεται» (Ψαλμ. κα΄ 12). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν γάβγιζαν τα σκυλιά και ο Δεσπότης έδειχνε ανοχή. Όταν οι λύκοι άρπαζαν και το πρόβατο δεν έφερνε αντίσταση. Όταν ο ληστής δεχόταν πρόσκληση στη ζωή, ενώ η ζωή του κόσμου συρόταν στο θάνατο. Όταν έβγαζαν εκείνη την άτακτη και ολέθρια φωνή, «θάνατος, θάνατος, σταύρωσέ Τον. Το αίμα Του πάνω μας και στα παιδία μας» (Ιωάν. ιθ΄ 15, Ματθ. κζ΄ 25), οι φονιάδες του Κυρίου και των προφητών, οι θεομάχοι, οι μισόθεοι, οι υβριστές του νόμου, οι πολέμιοι της χάριτος, οι εχθροί της πίστεως, οι συνήγοροι του διαβόλου, τα γεννήματα των εχιδνών, οι ψιθυριστές, οι κατήγοροι, οι σκοτισμένοι στη διάνοια, η ζύμη των Φαρισαίων (Ματθ. ιστ΄ 6, Μαρκ. η΄ 15, Λουκ. ιβ΄ 1), το συνέδριο των δαιμόνων, οι μιαροί, οι κακότατοι, οι ψιθυριστές, οι μισόκαλοι. Και δίκαια φώναζαν «θάνατος, θάνατος, στάυρωσέ Τον», διότι τους βάραινε η παρουσία της Θεότητος με σάρκα και τους στενοχωρούσε ο έλεγχος για τον τρόπο της ζωής τους. Είναι συνήθεια οι αμαρτωλοί να μισούν τη συναναστροφή με τους δικαίους. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν φραγγέλωσαν και βασάνισαν το άγιο σώμα Εκείνου που υπέφερε τα πάθη με τη θέλησή Του, για να θεραπεύσει τις παλιές πληγές των αμαρτημάτων μας. Όταν σήκωνε το ξύλο του Σταυρού επάνω στους ώμους Του, τρόπαιο κατά του διαβόλου. Όταν φορούσαν αγκάθινο στεφάνι σ’ Εκείνον που στεφανώνει όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν. Όταν έντυσαν με πορφύρα περιπαιχτικά Αυτόν που χαρίζει αφθαρσία σε όσους ξαναγεννιούνται με νερό και Πνεύμα Άγιο (Ιωαν. γ΄ 5, Ματθ. κζ΄ 48). Όταν κάρφωσαν στο ξύλο του Σταυρού Αυτόν που είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν οι στρατιώτες θριάμβευαν περιπαίζοντας το Δεσπότη της ουρανίας στρατιάς των Αγγέλων. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν έδεσαν σε καλάμι σπόγγο γεμάτο ξύδι και Τον πότισαν και έδιναν χολή σ’ Αυτόν που τους έρριξε το μάνα (Εξ. ιστ΄ 13-15). Όταν έσπαζαν οι πέτρες και σκιζόταν το καταπέτασμα του Ναού κατάπληκτα από το θράσος των ασεβών. Όταν ο ήλιος πενθούσε και ντυνόταν το σκοτάδι σαν σάκο, πενθώντας την πτώση των Ιουδαίων. Διότι η ημέρα θρηνούσε τις συμφορές των Ιουδαίων, όταν η Ζωή, δηλαδή ο Χριστός, ήταν κρεμασμένος ανάμεσα σε δύο Ληστές, και ο ένας Τον χλεύαζε και Τον κατηγορούσε, ο δε άλλος με τη μετάνοιά του άρπαζε τον Παράδεισο (Λουκ. κγ΄ 39-43). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ατιμασμένος; Όταν το σώμα παραδινόταν για να ταφεί. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Πότε ήταν ταπεινωμένος; Όταν οι στρατιώτες Τον φύλαγαν και η γη έκρυβε Αυτόν που στήριξε τη γη επάνω στα νερά (Γεν. α΄ 9). Όταν οι Απόστολοι κρύβονταν, μην μπορώντας να υποφέρουν τους πολλούς πειρασμούς.</span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Όμως πρόσεχε, αγαπητέ, τα θαύματα του Θεού και τα κατορθώματα της χαράς που ήλθε μετά το πάθος. Ο ατιμασμένος μεταβαλλόταν σε ένδοξο και η χαρά του κόσμου ανασταίνεται άφθαρτη μαζί με το σώμα. Τότε είχε ωδίνες τοκετού η γη και κυοφόρησε η ημέρα. Και ο θάνατος απέβαλε τη ζωή των όλων. Διότι δεν ήταν δυνατόν ο θάνατος να κρατήσει Εκείνον που κρατά τα πάντα με το λόγο Του. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, τη μετά από τρεις ημέρες ανάσταση του Χριστού, που προξένησε την αιώνια ζωή. Διότι, όπως ακριβώς η Θεοτόκος Μαρία δε δοκίμασε παρθενικές ωδίνες ανύμφευτης κόρης, αλλά με τη θέληση του Θεού και με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος γέννησε το Δημιουργό των αιώνων, το Θεό Λόγο που προέρχεται από το Θεό, έτσι και η γη από την κοιλιά της, καταργώντας τις ωδίνες του θανάτου (Πραξ. β΄ 24) άφησε, όταν διατάχθηκε, ελεύθερο τον Κύριο των Ιουδαίων. Γιατί δεν μπορούσε να κρατά σώμα το οποίο φέρνει την αθανασία. Σκεπτόμενος, λοιπόν, ο προφήτης Δαβίδ την αποκατάσταση του μεγαλείου, την κατάργηση του θανάτου, την ελευθερία όταν πριν ήταν δούλοι, φωνάζει και λέει: «Βασίλευσε ο Κύριος, φόρεσε το μεγαλείο Του» (Ψαλμ.πβ΄1). </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Ποιο μεγαλείο ντύθηκε ο Κύριος; Την αφθαρσία, την αθανασία, τον όμιλο των Αποστόλων, το στεφάνι της Εκκλησίας. Δεν προδίδει πλέον ο Ιούδας, δεν απειλεί πλέον ο Καϊάφας, δεν οπλίζεται πλέον ο Ηρώδης για να σφάξει τα παιδιά, δε δικάζει πλέον ο Πιλάτος, ούτε φυλακίζουν πλέον οι Ισραηλίτες. Το φθαρτό έγινε άφθαρτο κι Εκείνος που Τον θεωρούσαν μόνο απλό άνθρωπο, αποδείχθηκε αληθινός Θεός. Γι’ αυτό και εμείς φωνάζουμε: «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;» (Α΄ Κορ. ιε΄ 55). «Ο Κύριος βασίλευσε, φόρεσε το μεγαλείο Του, ντύθηκε και ζώσθηκε δύναμη» (Ψαλμ. πβ΄1). Δύναμη λέει το σχέδιο σωτηρίας με την ένσαρκη παρουσία Του, γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο δυνατό από αυτήν. Ο ασώματος νίκησε με το σώμα Του τους δαίμονες, με το σταυρό καταπολιόρκησε τις εχθρικές δυνάμεις. </span><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><br style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;" /><span style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 18.59px;">Δηλαδή, επειδή στην αρχή συγκλόνιζε τη γη η αμαρτία, όταν αναστήθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όπως προείπε, τη στερέωσε με το ξύλο του Σταυρού, για να μη βαδίζει πλέον στον γκρεμό της καταστροφής, ούτε να τη δέρνουν οι Χειμώνες της πλάνης. Και μάρτυρα σ’ αυτά που λέμε ας φέρουμε τον μακάριο Παύλο, που λέει τα εξής: «Αυτό το φθαρτό πρέπει να ντυθεί αφθαρσία, και αυτό το θνητό πρέπει να ντυθεί αθανασία» (Α΄ Κορ. ιε΄ 53). Γι’ αυτό και ο ψαλμωδός λέει: «Είναι έτοιμος από τότε ο θρόνος Σου, Εσύ υπάρχεις αιώνια» (Ψαλμ. πβ΄ 2), και ο Δανιήλ: «Η βασιλεία Σου είναι βασιλεία όλων των αιώνων, ας γεμίσουν από ευφροσύνη πολλά νησιά» (Ψαλμ. πστ΄ 1), γιατί σ’ Αυτόν ανήκει η δοξολογία και η δύναμη στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν. </span></span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><br /></span></span>
<span style="color: #fff2cc; font-family: Georgia, Times, serif;"><span style="background-color: black; font-size: 18.59px;">αγίου Γρηγορίου Νύσσης, Λόγος εις την Φωτοφόρον Ανάστασιν</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-39735763849845543902018-04-07T11:16:00.000+03:002018-04-07T11:16:41.061+03:00Το άγιον και Μεγάλον <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl38upXe3n9H-SCucPYzFJVE-2XLVABZSs0Gr89eyID2Oge65UveDtU1Atg26frh725ybfOdvMbmxpaWbtIVEHznTOLAj63Esry0kvjpRW_nlJxa7SL-5SlAWQQ6cEZna1EMRCHYg1on4/s1600/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A3%25CE%25A9%25CE%259D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="900" height="327" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl38upXe3n9H-SCucPYzFJVE-2XLVABZSs0Gr89eyID2Oge65UveDtU1Atg26frh725ybfOdvMbmxpaWbtIVEHznTOLAj63Esry0kvjpRW_nlJxa7SL-5SlAWQQ6cEZna1EMRCHYg1on4/s400/%25CE%2591%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A3%25CE%25A9%25CE%259D.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: black; font-family: sans-serif;"><i><span style="color: orange;"><br /></span></i></span>
<span style="background-color: black; font-family: sans-serif;"><i><span style="color: orange;"><br /></span></i></span>
<span style="background-color: black; font-family: sans-serif;"><i><span style="color: orange;">Τὴν σήμερον μυστικῶς, ὁ μέγας Μωϋσῆς προδιετυποῦτο λέγων· Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεός, τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ εὐλογημένον Σάββατον, αὕτη ἐστίν ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα, ἐν ᾗ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὁ Μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς κατὰ τὸν θάνατον οἰκονομίας, τῇ σαρκὶ σαββατίσας, καὶ εἰς ὃ ἦν, πάλιν ἐπανελθών, διὰ τῆς Ἀναστάσεως, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος. </span></i></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: sans-serif;"><i><span style="color: orange;"><br /></span></i></span>
<i style="background-color: black;"><span style="color: orange;"><span style="font-family: sans-serif;">Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.</span><br style="font-family: sans-serif;" /><span style="font-family: sans-serif;">Στίχοι</span><br style="font-family: sans-serif;" /><span style="font-family: sans-serif;">Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.</span><br style="font-family: sans-serif;" /><span style="font-family: sans-serif;">Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.</span><br style="font-family: sans-serif;" /><br style="font-family: sans-serif;" /><b style="font-family: sans-serif;">Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.</b><span style="font-family: sans-serif;"> </span></span></i><br />
<div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: center;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Η ημέρα του Μ. Σαββάτου, όταν η ψυχή του Χριστού με την θεότητα βρισκόταν στον <span class="SpellE">Άδη</span> και το σώμα μαζί με την θεότητα βρισκόταν στον τάφο, οπότε νικήθηκε το κράτος του διαβόλου και του θανάτου, θεωρείται μεγάλη ημέρα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού συνδέεται με την ημέρα της Κυριακής.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Στα λειτουργικά κείμενα συσχετίζεται η εβδόμη ημέρα της δημιουργίας, κατά την οποία ο Θεός μετά την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου "<span class="SpellE">κατέπαυσε</span> από πάντων των έργων αυτού", με την ημέρα του Μ. Σαββάτου, κατά την οποία <span class="SpellE">κατέπαυσε</span> και ο Χριστός από όλα εκείνα που έκανε για την σωτηρία του ανθρώπου. Γι’ αυτό, όπως ψάλλουμε, "τούτο γαρ <span class="SpellE">εστι</span> το <span class="SpellE">ευλογημένον</span> <span class="SpellE">Σάββατον</span>".</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Στο βιβλίο της Γενέσεως βλέπουμε ότι, αφού ο Θεός δημιούργησε όλον τον κόσμο και τον άνθρωπο σε έξι ημέρες, κατά την εβδόμη ημέρα αναπαύθηκε από τα έργα που έκανε. Γράφει ο <span class="SpellE">Μωϋσής</span>: "Και <span class="SpellE">ευλόγησεν</span> ο Θεός την <span class="SpellE">ημέραν</span> την <span class="SpellE">εβδόμην</span> και <span class="SpellE">ηγίασεν</span> αυτήν, ότι εν αυτή <span class="SpellE">κατέπαυσεν</span> από πάντων των έργων αυτού, <span class="SpellE">ών</span> <span class="SpellE">ήρξατο</span> ο Θεός <span class="SpellE">ποιήσαι</span>" (Γεν. β', 3).</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Γι’ αυτόν τον λόγο ο <span class="SpellE">Μωϋσής</span> καθόρισε, ώστε την εβδόμη ημέρα, το Σάββατο, που ερμηνεύεται ανάπαυση, να <span class="SpellE">αναπαύωνται</span> οι Ιουδαίοι και να αφιερώνεται η ημέρα στην λατρεία και την προσευχή. Η εντολή ήταν σαφής: "Και η ημέρα η πρώτη <span class="SpellE">κληθήσεται</span> αγία, και η ημέρα η εβδόμη κλητή αγία <span class="SpellE">έσται</span> <span class="SpellE">υμίν</span>, πάν έργον <span class="SpellE">λατρευτόν</span> ου ποιήσετε εν <span class="SpellE">αυταίς</span>, πλην όσα <span class="SpellE">ποιηθήσεται</span> πάση ψυχή, τούτο μόνον <span class="SpellE">ποιηθήσεται</span> <span class="SpellE">υμίν</span>" (Εξ. ιβ' 16).</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Υπάρχει ερμηνεία κατά την οποία η εντολή της αργίας του Σαββάτου δόθηκε από τον Θεό κυρίως και προπαντός για την ανάπλαση και ανακαίνιση του ανθρώπου που θα γινόταν με την θυσία και τον θάνατο του Χριστού στον Σταυρό, με την κάθοδο του Χριστού στον <span class="SpellE">Άδη</span> και την κατάργηση της αμαρτίας και του θανάτου. (Ιωσήφ <span class="SpellE">Καλοθέτης</span>). Βέβαια, πρέπει να <span class="SpellE">τονισθή</span> ότι η αρχή της αναπλάσεως και ανακαινίσεως έγινε την ημέρα του Μ. Σαββάτου, αλλά η φανερά και αισθητή αρχή της παλιγγενεσίας έγινε την ημέρα της Κυριακής, όταν ο Χριστός αναστήθηκε αισθητώς από τον τάφο (<span class="SpellE">άγ</span>. Νικόδημος αγιορείτης). Γι’ αυτό και εμείς, καίτοι τιμούμε το Σάββατο, εν τούτοις τιμούμε περισσότερο την Κυριακή, που την θεωρούμε κυρίως ημέρα αναπλάσεως και αναδημιουργίας. Σεβόμαστε, πάντως και το Σάββατο, κατά τον λόγο του αγίου Γερμανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως: "<span class="SpellE">Σεβαστέον</span> <span class="SpellE">ουν</span> τούτο το <span class="SpellE">Σάββατον</span>, ως <span class="SpellE">ημέραν</span> της καθ’ ημάς αναπλάσεως".</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Ο <span class="SpellE">σαββατισμός</span> στην ορθόδοξη Παράδοση έχει και μια άλλη σημασία. Στην ουσία συνιστά την κατάπαυση του ανθρώπου, τον ησυχασμό, την λεγομένη ιερά ησυχία με όλο το περιεχόμενό της. Ο Απόστολος Παύλος, αφού αναφέρει ότι ο <span class="SpellE">σαββατισμός</span> είναι απαραίτητος για τον λαό του Θεού, συνιστά: "<span class="SpellE">Σπουδάσωμεν</span> <span class="SpellE">ουν</span> <span class="SpellE">εισελθείν</span> εις εκείνην την <span class="SpellE">κατάπαυσιν</span>" (Εβρ. δ', 11). Ο άγιος <span class="SpellE">Γρηγόριος</span> ο Παλαμάς θα πη ότι όταν ο άνθρωπος<span class="SpellE">απομακρύνη</span> κάθε λογισμό από τον <span class="SpellE">νού</span> και όταν με επιμονή και αδιάλειπτη προσευχή ο <span class="SpellE">νούς</span> <span class="SpellE">επιστρέψη</span> μέσα στην καρδιά, τότε εισέρχεται στην θεία κατάπαυση, δηλαδή στην <span class="SpellE">θεοπτία</span>, στην θεωρία του Θεού.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9ead3;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Αυτή η κατάπαυση, αυτός ο ησυχασμός δεν είναι αδράνεια, αλλά μεγάλη κίνηση. Όπως ο Θεός, καίτοι <span class="SpellE">κατέπαυσε</span> την εβδόμη ημέρα, εν τούτοις όμως εξακολουθούσε να <span class="SpellE">διευθύνη</span> τον κόσμο με την άκτιστη ενέργειά Του, έτσι και ο άνθρωπος, όταν βρίσκεται σε κατάσταση πνευματικής θεωρίας, κάνει το μεγαλύτερο έργο, ενώνεται με τον Θεό και στην συνέχεια αγαπά <span class="SpellE">ό,τι</span> αγαπά και ο Θεός. Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι δυνατόν να ζήση κανείς την Ανάσταση του Χριστού μέσα από την δική του κατάπαυση, δηλαδή μέσα από τον δικό του ησυχαστικό τρόπο ζωής. Όσο κανείς εισέρχεται στον θείο <span class="SpellE">σαββατισμό</span>, στην θεία κατάπαυση τόσο και βιώνει την ανάσταση. Η ευχή "καλή ανάσταση" πρέπει να συνοδεύεται και να <span class="SpellE">ακολουθή</span> από την ευχή "καλή κατάπαυση".</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: black; font-family: Verdana;"><span style="color: #d9ead3;">Ιερόθεος Ναυπάκτου</span></span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13px;"><br /><br /></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-80273173738248065142018-04-06T12:21:00.002+03:002018-04-06T12:21:34.172+03:00AΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS0-SAVOELiUut9lMHIOuHWmAIYM1V3anWlbIRRqBMrayBnaullSeC9YtR8fMDbAajrUdvQqhemddBhTLNLA8CrPdMbzDTO1aEBFxuxqfoWPLUw6_aetj3lZGIOAnwSxvvww5ItHKkFew/s1600/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="571" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS0-SAVOELiUut9lMHIOuHWmAIYM1V3anWlbIRRqBMrayBnaullSeC9YtR8fMDbAajrUdvQqhemddBhTLNLA8CrPdMbzDTO1aEBFxuxqfoWPLUw6_aetj3lZGIOAnwSxvvww5ItHKkFew/s640/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="390" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><span style="color: #cc0000;"><br /></span></i></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><span style="color: #cc0000;">Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.<br />Στίχοι εἰς τὴν Σταύρωσιν<br />Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ,<br />Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.</span></i></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><span style="color: #cc0000;">Ἕτεροι εἰς τὸν εὐγνώμονα Λῃστὴν<br />Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας,<br />Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου.</span></i></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><span style="color: #cc0000;">Τῇ ὑπερφυεῖ καὶ περὶ ἡμᾶς παναπείρῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.</span></i></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;">Σήμερα ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς βρίσκεται πάνω στὸ σταυρὸ καὶ ἐμεῖς ἑορτάζουμε, γιὰ νὰ μάθεις ὅτι ὁ σταυρὸς εἶναι ἑορτὴ καὶ πανήγυρη πνευματική. Γιατί προηγουμένως ὁ σταυρὸς ἦταν ἡ λέξη ποὺ σήμαινε καταδίκη, τώρα ὅμως ἔγινε ἀντικείμενο τιμῆς. Προηγουμένως ἦταν σύμβολο καταδίκης, τώρα ὅμως εἶναι ἡ προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας.<br />Γιατί αὐτὸς ὁ σταυρὸς μᾶς προξένησε ἄπειρα ἀγαθά, αὐτὸς μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας, αὐτὸς μᾶς φώτισε ἐνῶ ζούσαμε μέσα στὸ σκοτάδι, αὐτὸς μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεό, ἐνῶ εἴχαμε γίνει ἐχθροί του, αὐτὸς μᾶς ἔκανε φίλους του, ἐνῶ εἴχαμε ἀποξενωθεῖ ἀπ’ Αὐτόν, αὐτὸς μᾶς ἔφερε κοντὰ στὸν Θεό, ἐνῶ ἤμαστε μακριά Του.<br />Αὐτὸς ἐξαφάνισε τὴν ἔχθρα, αὐτὸς ἐξασφάλισε τὴν εἰρήνη, αὐτὸς ἔγινε γιὰ μᾶς θησαυροφυλάκιο ἀπείρων ἀγαθῶν. Ἐξαιτίας του δὲν περιπλανιόμαστε πιὰ στὶς ἐρήμους, γιατί γνωρίσαμε τὸν ἀληθινὸ δρόμο. Δὲν ζοῦμε πιὰ ἔξω ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, γιατί βρήκαμε τὴν εἴσοδό της.<br />Δὲν φοβόμαστε πιὰ τὰ πυρωμένα βέλη τοῦ διαβόλου, γιατί εἴδαμε τὴν πηγή. Χάρη σ’ αὐτὸν δὲν βρισκόμαστε πιὰ σὲ χηρεία, γιατί ἀποκτήσαμε τὸ Νυμφίο. Δὲν φοβόμαστε τὸ λύκο, γιατί ἔχουμε τὸν καλὸ Ποιμένα. Γιατί λέγει ὁ Χριστός: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ ποιμένας ὁ καλὸς»<br />Χάρη σ’ αὐτὸν δὲν τρέμουμε τὸν τύραννο, γιατί εἴμαστε κοντὰ στὸν Βασιλιά. Γι’ αὐτὸ ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τὸ σταυρό. Ἔτσι παράγγειλε καὶ ὁ Παῦλος νὰ ἑορτάζουμε τὸ σταυρό. Διότι λέγει: «Ἂς ἑορτάζουμε ὄχι μὲ τὴν παλιὰ ζύμη, ἀλλὰ μὲ ἄζυμα εἰλικρίνειας καὶ ἀλήθειας»<br />Ἔπειτα, ἀφοῦ πρόσθεσε τὴν αἰτία, συνέχισε; «Γιατί τὸ Πάσχα τὸ δικό μας εἶναι ὁ Χριστός, ποὺ θυσιάσθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μας»<br />Βλέπεις γιατί παραγγέλλει νὰ ἑορτάζουμε τὸν σταυρό; Γιατί ἐπάνω στὸν σταυρὸ θυσιάσθηκε ὁ Χριστός. Καὶ ὅπου γίνεται θυσία, ἐκεῖ ἐξαφανίζονται τὰ ἁμαρτήματα, ἐκεῖ γίνεται συμφιλίωση μὲ τὸν Κύριο, ἐκεῖ γίνεται ἑορτὴ καὶ χαρά. «Τὸ Πάσχα, τὸ δικό μας εἶναι ὁ Χριστός, ποὺ θυσιάσθηκε γιά μας». Καὶ πές μου, ποῦ θυσιάσθηκε; Πάνω σὲ σταυρὸ ποὺ στήθηκε ψηλά. Εἶναι καινούριο τὸ θυσιαστήριο αὐτῆς τῆς θυσίας, ἐπειδὴ καὶ ἡ θυσία εἶναι καινούρια καὶ ἀξιοθαύμαστη. Γιατί ὁ Ἴδιος ἦταν καὶ θύμα καὶ ἱερέας. Θύμα, κατὰ τὸ σῶμα Του, καὶ Ἱερέας, κατὰ τὴν πνευματική του φύση. Ὁ Ἴδιος καὶ πρόσφερε τὴ θυσία καὶ προσφερόταν σωματικά.</span></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;">Σήμερα μᾶς ἔδωσε πάλι τὴν παλιὰ πατρίδα μας, σήμερα μᾶς ἔφερε πάλι στὴν πόλη τῶν προγόνων μας καὶ χάρισε κατοικία σ’ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.<br />Γιατί εἶπε ὁ Χριστός: «Σήμερα θὰ εἶσαι μαζί μου στὸν παράδεισο»Τί λέγεις; Σταυρώθηκες καὶ καρφώθηκες καὶ ὑπόσχεσαι παράδεισο; Ναί, λέγει, γιὰ νὰ μάθεις καλὰ τὴ δύναμη ποὺ ἔχω ἐπάνω στὸν σταυρό. Ἐπειδὴ, δηλαδὴ, τὸ γεγονὸς ἦταν λυπηρό, γιὰ νὰ μὴ προσέξεις στὴν σταύρωση, ἀλλὰ γιὰ νὰ μάθεις τὴ δύναμη τοῦ Σταυρωμένου, ἐπάνω στὸν σταυρὸ κάνει αὐτὸ τὸ θαῦμα, ποὺ δείχνει ἰδιαίτερα τὴ δύναμή Του.<br />Γιατί ὄχι ὅταν ἀνέστησε νεκρό, οὔτε ὅταν ἐπιτίμησε τὴ θάλασσα καὶ τοὺς ἀνέμους, οὔτε ὅταν ἀπομάκρυνε τοὺς δαίμονες, ἀλλὰ ὅταν τὸν σταύρωναν, ὅταν τὸν κάρφωναν, ὅταν τὸν εἰρωνεύονταν, ὅταν τὸν κακολογοῦσαν κατόρθωσε ν’ ἀλλάξει τὴν πονηρὴ σκέψη τοῦ ληστῆ, γιὰ νὰ δεῖς τὴ δύναμή Του καὶ ἀπὸ τὶς δυό πλευρές. Καὶ ὁλόκληρη τὴν κτίση δηλαδὴ συγκλόνισε, καὶ τὶς πέτρες ράγισε, καὶ τὴν ψυχὴ τοῦ ληστῆ, ποὺ ἦταν πιὸ ἀναίσθητη ἀπὸ τὴν πέτρα, τὴ συγκίνησε καὶ τὴν τίμησε.<br />«Γιατί, σήμερα θὰ εἶσαι μαζί μου στὸν παράδεισο», λέγει. Ἂν καὶ τὰ Χερουβεὶμ φρουροῦσαν τὸν παράδεισο, αὐτὸς ὅμως ἦταν κύριος καὶ τῶν Χερουβείμ. Ἐκεῖ περιφέρεται πύρινη ρομφαία, ἀλλ’ Αὐτὸς ἔχει ἐξουσία πάνω στὴ φλόγα καὶ τὴν κόλαση καὶ τὴ ζωὴ καὶ τὸ θάνατο.</span></span></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;"></span></span><br />
<div style="display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 6px;">
</div>
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; margin: 6px 0px; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;">άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-17904571387628709352018-04-05T10:23:00.002+03:002018-04-05T10:23:56.125+03:00αγία και Μεγάλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_d" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.38; margin-top: 6px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmavm0xm0u0DrTG1TPwYMgFz1lybt6pi5qheLKUzsS09dt3LDYXAHrk06hL89id4c_smX6KkDd33JuzKtyjL4V_KwHwL3mShXYsFHfNwt2b6XlldZF5fyyhypLWyV2GEZeW2burXilWA/s1600/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="238" data-original-width="300" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmavm0xm0u0DrTG1TPwYMgFz1lybt6pi5qheLKUzsS09dt3LDYXAHrk06hL89id4c_smX6KkDd33JuzKtyjL4V_KwHwL3mShXYsFHfNwt2b6XlldZF5fyyhypLWyV2GEZeW2burXilWA/s400/%25CE%25BC%25CF%2585%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2580%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;"><br /></span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ, προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τὸν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ, ἵνα ἴδωμεν τοὺς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καὶ ἐκμάσσει τῷ λεντίῳ, καὶ ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες, καὶ ἀλλήλων τοὺς πόδας ἐκπλύνοντες· αὐτὸς γὰρ ὁ Χριστὸς οὕτως ἐκέλευσε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς ὡς προέφησεν, ἀλλ' οὐκ ἤκουσεν, Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Tῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν, τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν.<br />Στίχοι εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα<br />Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,<br />Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον<br />Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,<br />Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν<br />Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,<br />Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν<br />Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Εἰς τὴν Προδοσίαν<br />Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,<br />Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><i><b><span style="color: #e06666;">Τῇ ἀφάτῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.</span></b></i></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f4cccc;">Δύο βασικά γεγονότα χαρακτηρίζουν τις ιερές ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Πέμπτης: ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου Ιησού Χριστού με τους μαθητές Του και η προδοσία του Ιούδα. Το βαθύτερο νόημα και των δύο αυτών γεγονότων είναι η αγάπη . Ο Μυστικός Δείπνος είναι η εσχατολογική αποκάλυψη της σωτηριώδους αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, της αγάπης που είναι η καρδιά της σωτηρίας. Η προδοσία του Ιούδα αποκαλύπτει ότι η αμαρτία, ο θάνατος και η αυτοκαταστροφή οφείλονται επίσης στην αγάπη · αλλά σε μια αγάπη καταστροφική, μια αγάπη που διαιρεί, διαλύει και οδηγεί εκεί που κάθε άλλο παρά αγάπη κυριαρχεί. Ακριβώς εδώ βρίσκεται το μυστήριο τούτης της μοναδικής ημέρας, της Μεγάλης Πέμπτης. Οι ιερές ακολουθίες της, όπου το φως και το σκοτάδι, η χαρά και η λύπη είναι παράξένα αναμειγμένα, μας προκαλούν σε μια επιλογή από την οποία εξαρτάται ο τελικός προορισμός του καθενός από μας.<br />«Προ δε της εορτής του Πάσχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα… αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς…» (Ιω. 13, 1). Για να καταλάβουμε το νόημα του μυστικού Δείπνου θα πρέπει να τον δούμε σαν τέλος της μεγαλειώδους ενέργειας της Θείας Αγάπης, η οποία άρχισε με τη δημιουργία του κόσμου και τώρα ολοκληρώνεται με το Θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού.<br />«Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ιω. 4, 8). Και το πρώτο δώρο της Αγάπης ήταν η ζωή . Το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής ήταν η κοινωνία. Για να ζήσει ο άνθρωπος έπρεπε να τρώει και να πίνει, να συμμετέχει στη ζωή του κόσμου. Έτσι ο κόσμος ήταν θεία αγάπη που έγινε τροφή, έγινε Σώμα του ανθρώπου. Και όντας ζωντανός, δηλαδή συμμετέχοντας στον κόσμο, ο άνθρωπος έπρεπε να ζει σε κοινωνία με τον Θεό, να βρει νόημα στον Θεό, να βρει σ’ Αυτόν το περιεχόμενο και το τέλος της ζωής του. Κοινωνία με τον κόσμο – το δημιούργημα του Θεού – ήταν πραγματική κοινωνία με τον Θεό.<br />Ο άνθρωπος έλαβε την τροφή του από τον Θεό και κάνοντας την σώμα του και ζωή του, πρόσφερε ολόκληρο τον κόσμο στον Θεό μεταμορφώνοντας τον σε ζωή «εν Χριστώ». Η αγάπη του Θεού έδωσε στον άνθρωπο ζωή, η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό μεταμόρφωσε αυτή τη ζωή σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτός ήταν ο Παράδεισος . Η ζωή στον παράδεισο ήταν, πραγματικά, ευχαριστιακή . Μέσα από τον άνθρωπο και την αγάπη του για τον Θεό, όλη η δημιουργία επρόκειτο να αγιαστεί και να μεταμορφωθεί σ’ ένα μυστήριο της Θείας Παρουσίας και ο άνθρωπος θα ήταν ο λειτουργός αυτού του μυστηρίου.<br />Με την αμαρτία όμως ο άνθρωπος έχασε αυτή την ευχαριστιακή ζωή. Την έχασε γιατί έπαψε να βλέπει τον κόσμο σαν μέσο επικοινωνίας με τον Θεό, και τη ζωή του σαν ευχαριστία, σαν λατρεία και ευγνωμοσύνη… Αγάπησε τον εαυτό του για τον εαυτό του και τον κόσμο για τον κόσμο. Έκανε τον εαυτό του και τον κόσμο αυτοσκοπό. Αγάπησε τόσο τον εαυτό του ώστε τον έκανε το κέντρο, το περιεχόμενο και το τέλος της ύπαρξης του. Πίστεψε ότι η πείνα και η δίψα του, δηλαδή η εξάρτηση της ζωής του από τον κόσμο, θα μπορούσε να ικανοποιηθεί από αυτόν τον κόσμο, από την τροφή που προσφέρει ο κόσμος. Αλλά ο κόσμος και η τροφή, από τη στιγμή που αποχωρίζονται από το αρχικό μυστηριακό νόημα τους – σαν μέσα επικοινωνίας με τον Θεό – από τη στιγμή που δεν προσλαμβάνονται σαν δώρα του Θεού και δεν ικανοποιούν την πείνα και τη δίψα για τον Θεό, παύουν να προσφέρουν κάποια ικανοποίηση και κάποιο πλήρωμα. Με αλλά λόγια, όταν ο Θεός δεν είναι πια το αληθινό περιεχόμενο και το νόημα της ζωής του κόσμου, παύει να ικανοποιείται η πείνα και η δίψα γιατί ο κόσμος δεν έχει αυτοζωή… Έτσι τοποθετώντας σ’ αυτά την αγάπη του ο άνθρωπος ξέκοψε από το μόνο αντικείμενο όλης της αγάπης, όλης της πείνας, όλων των επιθυμιών. Και πέθανε. Πέθανε γιατί ο θάνατος είναι η αναπόφευκτη «αποσύνθεση» της ζωής της ξεκομμένης από τη μόνη πηγή και το αυθεντικό περιεχόμενο.<br />Ο άνθρωπος αντί να βρει ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο και στην τροφή που του προσφέρει ο κόσμος, βρήκε το θάνατο. Η ζωή έγινε πια κοινωνία με το θάνατο αντί να μεταμορφώνει τον κόσμο μέσα από την πίστη, την αγάπη, τη λατρεία του Θεού και την κοινωνία μαζί Του. Ο άνθρωπος υποτάχτηκε εξ ολοκλήρου στον κόσμο, έπαψε να είναι ο λειτουργός του και έγινε ο σκλάβος του. Με την αμαρτία του ολόκληρος ο κόσμος έγινε ένα απέραντο νεκροταφείο όπου οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι σε θάνατο διότι είναι «καθήμενοι εν χώρα και σκιά θανάτου…» (Ματθ. 4, 16).<br />Αν και ο άνθρωπος πρόδωσε, ο θεός όμως έμεινε πιστός στον άνθρωπο, δεν έστριψε τα νώτα του. «Ου γαρ απεστράφης το πλάσμα σου εις τέλος, ο εποίησας Αγαθέ, ουδέ επελάθου έργου χειρών σου, αλλ’ επεσκέψω πολυτρόπως δια σπλάχνα ελέους σου». (Ευχή από τη Θεία Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου). Ένα καινούργιο θεϊκό έργο άρχισε · το έργο της απολύτρωσης και της σωτηρίας. Και ολοκληρώθηκε, το έργο αυτό, με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος, για να επανορθώσει τον άνθρωπο στο «αρχαίο κάλλος» του και να επαναφέρει τη ζωή στο επίπεδο της κοινωνίας με το Δημιουργό της, έγινε Άνθρωπος. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας με όλα τα χαρακτηριστικά της: την πείνα, τη δίψα, τη λαχτάρα για αγάπη, για ζωή. Στο πρόσωπο του ενανθρωπίσαντος Χριστού αποκαλύφθηκε η αληθινή ζωή η οποία είχε αρχικά δοθεί στον άνθρωπο σαν πλήρης και τέλεια Ευχαριστία, σαν πλήρης και τέλεια κοινωνία με τον Θεό. Ο Θεάνθρωπος Χριστός αρνήθηκε τον βασικό ανθρώπινο πειρασμό: να ζήσει «επ’ άρτω μόνο». Αποκάλυψε ότι ο Θεός και η Βασιλεία Του είναι ο πραγματικός άρτος, η πραγματική ζωή του ανθρώπου. Αυτή την τέλεια ευχαριστιακή Ζωή, τη γεμάτη από τον Θεό – και κατά συνέπεια θεία και αθάνατη ζωή – την έδωσε σε όλους τους πιστούς Του. Δηλαδή οι πιστοί στον θεό βρίσκουν σ’ Αυτόν το νόημα και το περιεχόμενο της ζωής τους. Ακριβώς αυτό είναι το βαθύτερο, το υπέροχο νόημα του Μυστικού Δείπνου.<br />Ο Ιησούς Χριστός πρόσφερε τον Εαυτό Του σαν την αληθινή, την ουσιαστική τροφή του άνθρωπου, γιατί η ζωή του Χριστού είναι η αληθινή ζωή. Έτσι η κίνηση της Θείας Αγάπης που είχε αρχίσει στον Παράδεισο με την προσφορά του Θεού «από παντός ξύλου εν τω Παραδείσω βρώσει φάγη» (γιατί τροφή είναι η ζωή του ανθρώπου) φτάνει τώρα στην αποκορύφωση της με κείνο το θεϊκό «λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου…» (γιατί ο Θεός είναι η ζωή του ανθρώπου). Ο Μυστικός Δείπνος, λοιπόν, είναι η αποκατάσταση του Παραδείσου της τρυφής , αποκατάσταση της ζωής σαν Ευχαριστία και Κοινωνία.<br />Αλλά αυτή η ώρα της έσχατης Αγάπης είναι επίσης και η ώρα της έσχατης προδοσίας. Ο Ιούδας εγκαταλείπει το φως που πλημμύριζε το «Μέγα Ανώγαιον» και μπαίνει στο σκοτάδι. «Λαβών ουν το ψωμίον εκείνος ευθέως εξήλθεν · ην δε νυξ» (Ιω. 13, 30). Γιατί έφυγε; Διότι αγαπούσε , απαντάει το Ευαγγέλιο. Και αυτή η μοιραία (θανατηφόρα) αγάπη τονίζεται επαναληπτικά στους ύμνους της Μεγάλης Πέμπτης. «Ο τρόπος σου δολιότητος γέμει, παράνομε Ιούδα · νοσών γαρ φιλαργυρίαν, εκέρδησας μισανθρωπίαν · ει γαρ πλούτον ηγάπας, τι τω περί πτώχειας διδάσκοντι εφοίτας; ει δε και εφίλεις, ίνα τι επώλεις τον ατίμητον;…». Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι αντικείμενο της αγάπης του Ιούδα ήταν ο «χρυσός». Ο χρυσός , το χρήμα εδώ αντιπροσωπεύει όλες τις διεστραμμένες και καταστρεπτικές αγάπες που οδηγούν τον άνθρωπο στην άρνηση του Θεού. Είναι, στην πραγματικότητα αγάπη κλεμένη από τον Θεό και ακριβώς γι’ αυτό ο Ιούδας είναι ο κλέφτης. Και όταν κάποιος δεν αγαπάει τον Θεό και γενικά η αγάπη του δεν προέρχεται από τον Θεό, ακόμα και τότε ο άνθρωπος αγαπάει και επιθυμεί – γιατί είναι δημιουργημένος ν’ αγαπάει και η αγάπη είναι η φύση του – αλλά ένα σκοτεινό και αυτοκαταστροφικό πάθος τον οδηγεί στο θάνατο.</span></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f4cccc;">Κάθε χρόνο καθώς γιορτάζουμε τη μεγάλη αυτή ημέρα της Αγίας Πέμπτης και βυθιζόμαστε στο ατέρμονο φως της και στα απύθμενα βάθη των νοημάτων της ημέρας αυτής, η ίδια αποφασιστική ερώτηση απευθύνεται στον καθένα από μας: εγώ ανταποκρίνομαι στην αγάπη του Θεού και την αποδέχομαι σαν ζωή μου, ή ακολουθώ τον Ιούδα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας του;<br />Οι ακολουθίες της Μεγάλης Πέμπτης περιλαμβάνουν τον Όρθρο, τον Εσπερινό και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Παλαιά στους Καθεδρικούς Ναούς τελούσαν την ειδική ακολουθία του «Νιπτήρος» μετά τη Θεία Λειτουργία. Σήμερα αυτό γίνεται σε ελάχιστα μοναστήρια. Ενώ ο Διάκονος διαβάζει το Ευαγγέλιο, ο Επίσκοπος (ή ο Ηγούμενος) πλένει τα πόδια δώδεκα ιερέων (ή μοναχών), γεγονός που θυμίζει ότι η αγάπη του Χριστού είναι το θεμέλιο της ζωής της Εκκλησίας και χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις μέσα στην Εκκλησία. Επίσης στις πρώτες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες συνηθιζόταν παλαιά να γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη η ακολουθία του Αγίου Μύρου το οποίο χρησιμοποιείται στο μυστήριο του Αγίου Χρίσματος. Σήμερα όμως το Άγιο Μύρο ετοιμάζεται μόνο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως σε ειδική ακολουθία τη Μεγάλη Πέμπτη. Στην ακολουθία αυτή παίρνουν μέρος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, o ι Μητροπολίτες και όλος ο κλήρος του Αγίου Θρόνου. Με το Άγιο Χρίσμα που παίρνουμε μετά τη βάπτιση μας δεχόμαστε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Έτσι η καινούργια αγάπη, που φέρνει ο Χριστός στη γη, μας σφραγίζει την ημέρα που, σαν νέα μέλη, μπαίνουμε στην Εκκλησία .<br />Στον Όρθρο τα τροπάρια τονίζουν το θέμα της ημέρας που είναι η αντίθεση ανάμεσα στην αγάπη του Χριστού και στην «ακόρεστη ψυχή» του Ιούδα. Ένα από τα πολλά τροπάρια μας λέει:<br />«Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τω νιπτήρι του Δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής φιλαργυρίας νοσήσας εσκοτίζετο · και ανόμοις κριταίς σε τον δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον δια ταύτα αγχόνη χρησάμενον · φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε, δόξα σοι»</span></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f4cccc;">Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκά 22, 1-39) είναι η εξιστόρηση των γεγονότων που έγιναν σε κείνο το «ανώγαιον μέγα εστρωμένον». Ακολουθεί ο ωραιότατος κανόνας – γεμάτος με θεολογικά νοήματα – ποίημα Κοσμά Μονάχου: «Τμηθείση τμάται, πόντος ερυθρός…». Αυτός μας δίνει την ώθηση για αυτοσυγκέντρωση και σκέψη πάνω στο εσχατολογικό νόημα του Μυστικού Δείπνου. Ο τελευταίος Ειρμός της 9ης Ωδής μας καλεί να πάρουμε μέρος στο αθάνατο τραπέζι που με δεσποτική φιλοξενία μας παρέχει ο Κύριος:<br />«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα Λόγον, εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»<br />Στον Εσπερινό μετά το «Κύριε, εκέκραξα προς σε…» στα ιδιόμελα των Αίνων που ακολουθούν τονίζεται η φοβερή πνευματική παρακμή του Ιούδα: Η προδοσία. Αντιπροσωπευτικό είναι το εξής στιχηρό:<br />«Ιούδας ο δούλος και δόλιος, ο μαθητής και επίβουλος, ο φίλος και διάβολος, εκ των έργων απεφάνθη. Ηκολούθει γαρ τω Διδασκάλω, και καθ’ εαυτόν εμελέτα την προδοσίαν · έλεγεν εν εαυτώ · Παραδώσω τούτον, και κερδήσω τα συναχθέντα χρήματα · Επεζήτει δε και το μύρον πραθήναι, και τον Ιησούν δόλω κρατηθήναι · Απέδωκεν ασπασμόν, παρέδωκε τον Χριστόν και ως πρόβατον επί σφαγήν, ούτως ηκολούθει, ο μόνος εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος»<br />Μετά την Είσοδο του ιερού Ευαγγελίου διαβάζονται τρία αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη:<br />1) Έξοδος 19, 10-19. Ο Θεός «εν γνόφω» κατέρχεται στο όρος Σινά και ο Μωυσης με το λαό εξέρχεται σε συνάντηση Του. Αυτό προεικονίζει την έλευση του Χριστού στον κόσμο και μάλιστα στην Ευχαριστιακή συνάντηση.<br />2) Ιώβ 38, 1-23, 42, 1-5. Ο Θεός συνομιλεί με τον Ιώβ, και ο Ιώβ άπαντα: «… τις δε αναγγέλλει μοι α ουκ ήδειν, μεγάλα και θαυμαστά, α ουκ επιστάμην;» Και αυτά τα «μεγάλα και θαυμαστά» εκπληρώνονται τώρα σε τούτο το υπέρλαμπρο «Ανώγαιον» με τα ύψιστα Δώρα: το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.<br />3) Ησαΐας 50, 4-11. Οι προφητείες για τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Τον νώτον μου έδωκα εις μάστιγας, τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα, το δε πρόσωπον μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων…»<br />Στον Απόστολο διαβάζεται από την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή (11, 23-32) η περιγραφή του Μυστικού Δείπνου και το νόημα της Θείας Κοινωνίας όπως τα δίνει ο Απόστολος Παύλος.<br />Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακολουθεί, είναι το μεγαλύτερο σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, και είναι κομμάτια και από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Αναφέρει όλη την ιστορία του Μυστικού Δείπνου, της προδοσίας του Ιούδα, και της σύλληψης του Ιησού Χριστού στον κήπο της Γεσθημανής.<br />Ακολουθεί η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, όπου αντί του Χερουβικού Ύμνου και του Κοινωνικού ψάλλεται ο ύμνος που λέμε πάντα πριν από τη Θεία Κοινωνία:<br />«Του Δείπνου σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε · ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω, ου φίλημα σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας. Αλλ’ ως ο ληστής ομολογώ σοι · Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου»</span></span></div>
<div style="background-color: black; display: inline; font-family: inherit; margin-top: 6px;">
<span style="color: #f4cccc;">π.Αλεξάνδρου Σμέμαν, Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Εκδ. Ακρίτας 1990.</span></div>
</div>
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div class="mtm" style="font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div class="_2a2q" style="font-family: inherit; height: 476px; overflow: hidden; position: relative; width: 476px;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1783572635006309&set=pcb.1783576915005881&type=3&size=300%2C238&source=13&player_origin=story_view" class="_5dec _xcx" data-ft="{"tn":"E"}" data-ploi="https://scontent.fath4-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/30124031_1783572635006309_3336453328412693432_n.jpg?_nc_cat=0&_nc_eui2=v1%3AAeEaIoSR0m-0GSlo93f9NNEhAnFsaYytF17hLWccvDUX54zWHPclhumaBBM7Hy4IccLBsXAsGcfwAPUSnkGrUGcWICd586pj584sKhAwpGV5yw&oh=dc9856c86d4d3caf54d617d7c18e0ec9&oe=5B377C50" data-render-location="permalink" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1783572635006309&set=pcb.1783576915005881&type=3" id="u_0_12" rel="theater" style="cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; height: 317px; left: 0px; position: absolute; text-decoration-line: none; top: 0px; width: 476px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-2078132367725911352018-04-04T10:20:00.000+03:002018-04-04T10:20:18.736+03:00της αλειψάσης μύρω πόρνης γυναικός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_18" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.38; margin-top: 6px;">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_5ac47bd2604eb5a54075897" style="background-color: black; display: inline; font-family: inherit;">
<span style="color: #cfe2f3;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD2iLav9nB8gkizZsuaPcVEzcSJGyMJFnj2DLhwAZkOlN0D8hQEX5WNQUJtWUufqqE0M8yNPSZx57i3O-awIxOuNaHDnnOUu-aoPW06kmftM4FtwwYHmL6V6bI7FoEw1PGObNWHDT_IBk/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="269" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD2iLav9nB8gkizZsuaPcVEzcSJGyMJFnj2DLhwAZkOlN0D8hQEX5WNQUJtWUufqqE0M8yNPSZx57i3O-awIxOuNaHDnnOUu-aoPW06kmftM4FtwwYHmL6V6bI7FoEw1PGObNWHDT_IBk/s400/%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BB%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="268" /></a></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<br /></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<i>Ὅτε ἡ ἁμαρτωλός, προσέφερε τὸ μύρον, τότε ὁ μαθητής, συνεφώνει τοῖς παρανόμοις· ἡ μὲν ἔχαιρε κενοῦσα τὸ πολύτιμον, ὁ δὲ ἔσπευδε πωλῆσαι τὸν ἀτίμητον, αὕτη τὸν Δεσπότην ἐπεγίνωσκεν, οὗτος τοῦ Δεσπότου ἐχωρίζετο, αὕτη ἠλευθεροῦτο, καὶ ὁ Ἰούδας δοῦλος ἐγεγόνει τοῦ ἐχθροῦ, δεινὸν ἡ ῥαθυμία! μεγάλη ἡ μετάνοια! ἥν μοι δώρησαι Σωτήρ, ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ σῶσον ἡμᾶς.</i></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<i>Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τετάρτῃ, τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ Πόρνης γυναικός, μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθ<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">έσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου Πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονε.<br />Στίχοι<br />Γυνή, βαλοῦσα σώματι Χριστοῦ μύρον,<br />Τὴν Νικοδήμου προὔλαβε σμυρναλόην.</span></i></div>
<div class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<i>Ἀλλ' ὁ τῷ, νοητῷ μύρῳ χρισθείς, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ἐπιρρύτων παθῶν ἐλευθέρωσον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἅγιος, καὶ φιλάνθρωπος. Ἀμήν.</i></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Την μεγάλη Τετάρτη οι άγιοι Πατέρες προβάλλουν μια φοβερή αντίθεση. Ένας μαθητής προδίδει και μια αμαρτωλή σώζεται. Εκείνος μισεί τον διδάσκαλο, αυτή αγαπά τον ευεργέτη της. Την μνήμη της αγίας πόρνης αγνοεί το αρχαίο συναξάριο. Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Ιούδα και την προδοσία του. Από τα αποστολικά χρόνια μάλιστα, γι αυτό και παραλάβαμε την Τετάρτη ως μία από τις δύο νηστίσιμες ημέρες της εβδομάδας. Είναι η ημέρα που ο Χριστός πουλήθηκε ως δούλος στους εχθρούς Του.Οι πατέρες όμως προ της κρίσης του Σταυρού, μικρόν προ του σωτηρίου Πάθους, προβάλλουν και την μετάνοια μιας πόρνης, Μπροστά στον Σταυρό μπορεί να αποστραφούμε και να προδώσουμε τον Θεό που πάσχει, ως ο Ιούδας. Να περάσουμε κρίση σκανδάλου. Μπορεί όμως να Τον αναγνωρίσουμε ως Σωτήρα μας, όπως και η πόρνη και να έχουμε αποκάλυψη σωτηρίας. Κριτήριο είναι η ραθυμία και η μετάνοια.Με την μετάνοια ανοίγουν τα μάτια της καρδιάς προς την πραγματικότητα και την Αλήθεια.</div>
</div>
</span></div>
</div>
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div class="mtm" style="font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div class="_2a2q" style="font-family: inherit; height: 246px; overflow: hidden; position: relative; width: 492px;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1782569818439924&set=pcb.1782570401773199&type=3&size=269%2C400&source=13&player_origin=profile&referrer_profile_id=100000607693532" class="_5dec _xcx" data-ft="{"tn":"E"}" data-ploi="https://scontent.fath4-2.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/29793801_1782569818439924_2411731489330433034_n.jpg?_nc_cat=0&_nc_eui2=v1%3AAeFKhcFkm4GNLkyJKH7En4yfE78F8_XlcP4voYdPS9rVcYOKLS6-HLlN51zfqDZSV_wXTHXfVpI1CRFPDGRG79eX8T4VDfD1gVEC9oDrM6XzFg&oh=c5a8d313b4edc79decd582e7bef90087&oe=5B28DA2A" data-referrerid="100000607693532" data-render-location="timeline" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1782569818439924&set=pcb.1782570401773199&type=3" id="u_0_2z" rel="theater" style="cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; height: 246px; left: 0px; position: absolute; text-decoration-line: none; top: 0px; width: 245px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-82405620232358422802018-04-03T10:22:00.003+03:002018-04-03T10:22:42.367+03:00των δέκα παρθένων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsD35-oUFYV23pK77oOntpS7rIFE7hLQQc2ILFlXU1opWPaDdYaxClaoA6g5QMvANj0RPUYm3o0VJaEdmM5CQI_VD6VOAulnxYodXY7Jx24t2Tnh0wmfevw7ZbPstuUuLgFD6QfoN-yVc/s1600/10+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25281%2529.JPG" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: #fff2cc;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="474" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsD35-oUFYV23pK77oOntpS7rIFE7hLQQc2ILFlXU1opWPaDdYaxClaoA6g5QMvANj0RPUYm3o0VJaEdmM5CQI_VD6VOAulnxYodXY7Jx24t2Tnh0wmfevw7ZbPstuUuLgFD6QfoN-yVc/s640/10+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2582+%25281%2529.JPG" width="406" /></span></a></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><br /></span></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><b><i>Τὸν Νυμφίον ἀδελφοὶ ἀγαπήσωμεν, τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καὶ πίστει ὀρθῇ, ἵνα ὡς αἱ φρόνιμοι, τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν, σὺν αὐτῷ εἰς τοὺς γάμους· ὁ γὰρ Νυμφίος δῶρον ὡς Θεός, πᾶσι παρέχει τὸν ἄφθαρτον στέφανον.<br />Τὴν ὥραν ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα, καὶ τὴν ἐκκοπήν, τῆς συκῆς δειλιάσασα, τὸ δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως ἔργασαι ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καὶ κράζουσα· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ.</i></b></span></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><b><i>Τὶ ῥαθυμεῖς ἀθλία ψυχή μου; τί<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"> φαντάζῃ ἀκαίρως μερίμνας ἀφελεῖς; τί ἀσχολεῖς πρὸς τὰ ῥέοντα; ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν ἀπ΄ ἄρτι, καὶ χωρίζεσθαι μέλλομεν τῶν ἐνταῦθα, ἕως καιρὸν κεκτημένη, ἀνάνηψον κράζουσα· Ἡμάρτηκά σοι Σωτήρ μου, μὴ ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τὴν ἄκαρπον συκῆν, ἀλλ' ὡς εὔσπλαγχνος Χριστέ, κατοικτείρησον, φόβῳ κραυγάζουσαν· Μὴ μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ.<br />Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Τρίτῃ, τῆς τῶν δέκα Παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.<br />Στίχοι<br />Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,<br />Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.</span></i></b></span></span></div>
<div class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><b><i>Ἀλλ' ὦ Νυμφίε Χριστέ, μετὰ τῶν φρονίμων ἡμᾶς συναρίθμησον Παρθένων, καὶ τῇ ἐκλεκτῇ σου σύνταξον ποίμνῃ, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.</i></b></span></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;">H αγία και μεγάλη Τρίτη έχει ως θέμα την εσχατολογική ανταπόδοση από τον Κριτή Χριστό, η οποία θα κριθεί πρώτον σε σχέση με τον Ίδιο και δεύτερον σε σχέση με τους αδελφούς μας.</span></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;">Η παραβολή των δέκα παρθένων μας προτρέπει να έχουμε αναμμένο τον λύχνο της ψυχής μας με έλαιον φωτιστικόν, πριν μας καταλάβει αιφνίδια ο θάνατος ή η έσχατη ώρα του Κυρίου και μείνουμε εκτός της κοινωνίας μαζί του. Λάδι είναι η απόκτηση του Χριστού σε αυτήν ακόμα την ζωή,διότι αν δεν Τον αποκτήσουμε τώρα δεν θα Τον αποκτήσουμε ούτε στην άλλη. Σε σχέση με τους αδελφούς μας είναι οι ελεημοσύνες και η αγάπη που θα δείξουμε στους ελαχίστους,η οποία θα ιλεώσει τον Κριτή.<br />Στην παραβολή των ταλάντων, καλούμαστε να διαχειριστούμε τα πνευματικά, φυσικά και υλικά τάλαντα που μας χαρίστηκαν από τον Θεό και θα μας ζητηθούν πολλαπλάσια. Είναι μια πρόσκληση σε επίπονο αγώνα και άσκηση και η διανομή τους , η με αγάπη κατασπατάληση τους στην διακονία των άλλων.Μια σπατάλη που δεν φέρνει το έλλειμμα, αλλά μάλλον τον πολλαπλασιασμό τους.<br />Στην παραβολή του Βασιλέα και των αμνών-εριφίων καλούμαστε να ελεήσουμε την ελάχιστη ψυχή μας με τροφή και πόμα και ένδυμα τον Χριστό, όπως επίσης να επισκεφτούμε τον ασθενή και φυλακισμένο πνευματικό μας κόσμο και να τον διακονήσουμε για να βρεί άνεση ο Χριστός να κατοικήσει. Φυσικά, έχει να κάνει επίσης με την στάση μας απέναντι στους ελαχίστους, στους πονεμένους και τους πτωχούς, με τους οποίους ο Κύριος εταύτισε τον εαυτό Του.</span></span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;">Η μεγάλη Τρίτη λοιπόν έχει να κάνει με μια παγκόσμια πρόσκληση στον αγώνα της εγρήγορσης κατά της ραθυμίας, της πνευματικής αμέλειας και οκνηρίας, πριν μας <span style="font-family: inherit;">καταλάβει η ώρα του θανάτου και βρεθούμε εκτός κοινωνίας με τον Νυμφίο, ο οποίος μας προσκαλεί συνεχώς σε Γάμο και βασιλεία μαζί Του.</span></span></span></div>
<div>
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
</div>
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div class="mtm" style="font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div style="font-family: inherit;">
<div style="font-family: inherit; position: relative;">
<div class="" data-ft="{"tn":"E"}" style="font-family: inherit;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1781514575212115&set=a.115373538492902.11138.100000607693532&type=3&size=474%2C744&source=72&player_origin=profile" class="_4-eo _2t9n _50z9" data-ft="{"tn":"E"}" data-ploi="https://scontent.fath3-3.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/29793247_1781514575212115_3279275755091815415_n.jpg?_nc_cat=0&oh=7735277adbbc583029d64d3fdec51097&oe=5B39DA7B" data-render-location="timeline" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1781514575212115&set=a.115373538492902.11138.100000607693532&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.05) 0px 1px 1px; color: #365899; cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; position: relative; text-decoration-line: none; width: 492px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-62975329732667110182018-04-02T10:22:00.001+03:002018-04-02T10:22:43.431+03:00ιωσήφ παγκάλου και μνεία της ξηρανθείσης συκής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="clearfix fbPhotoSnowliftAuthorInfo _xlu" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-top: 0px; padding: 16px; position: relative; zoom: 1;">
<div class="clearfix _8u _42ef" style="font-family: inherit; overflow: hidden; zoom: 1;">
<div class="_6a" style="display: inline-block; font-family: inherit;">
<div class="_6a _6b" style="display: inline-block; font-family: inherit; vertical-align: middle;">
<span class="mrs fsm fwn fcg" style="font-family: inherit; margin-right: 5px;"><span id="fbPhotoSnowliftTimestampAudienceContainer" style="font-family: inherit;"><div id="fbPhotoSnowliftAudienceSelector" style="display: inline-block; font-family: inherit; margin-bottom: -1px; margin-left: 0px; margin-top: -2px; position: relative; top: -1px;">
<div class="mbs fbPhotosAudienceContainerEditable _1jam" style="font-family: inherit; margin-bottom: 5px; margin-left: -4px; margin-top: -3px;">
<div class="_6a _g4r _3iio _20np _21p0 _fol" style="display: inline-block; font-family: inherit;">
<div class="_6a uiPopover" id="u_fetchstream_6_o" style="display: inline-block; font-family: inherit;">
<span class="accessible_elem" style="background-color: white; clip: rect(1px, 1px, 1px, 1px); color: #90949c; font-family: inherit; font-size: 12px; height: 1px; overflow: hidden; position: absolute; width: 1px;"><span class="_55pe" style="color: #999999; display: inline-block; flex: 0 1 auto; font-family: inherit; overflow: hidden; text-overflow: ellipsis; vertical-align: top;"></span></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj15QIBhkyY4NWT_ynuk0MPyge2Pgh0O1qsJMUI4mynERYhOH-csMLiQxU83we4AT7w5WH4NL6cXZC0W69OwmNZ7c6zKvPhDDAbbfhVelwA37AaHBxK4Qrhkd4NBhORm-4nHW1fASjVwR0/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: #ea9999;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="856" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj15QIBhkyY4NWT_ynuk0MPyge2Pgh0O1qsJMUI4mynERYhOH-csMLiQxU83we4AT7w5WH4NL6cXZC0W69OwmNZ7c6zKvPhDDAbbfhVelwA37AaHBxK4Qrhkd4NBhORm-4nHW1fASjVwR0/s640/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B7+%25CE%25B4%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="547" /></span></a></div>
<span class="_4o_3" style="background-color: black; font-family: inherit;"><span style="color: #ea9999;"><i class="img sp_Ql3TJxfFsAW_1_5x sx_e6191a" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/yI/r/MqnHN1Qi36X.png"); background-position: -90px -112px; background-repeat: no-repeat; background-size: 170px 216px; bottom: 1px; display: inline-block; height: 8px; position: relative; vertical-align: middle; width: 10px;"></i></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</span><span style="background-color: black; color: #ea9999; font-family: inherit;"><span id="fbPhotoSnowliftExpiration" style="font-family: inherit;"></span><span id="fbPhotoSnowliftBlock" style="font-family: inherit;"></span></span></span><div class="fsm fwn fcg" style="font-family: inherit;">
<div class="fbPhotosOnProfile" id="fbPhotoSnowliftOnProfile" style="font-family: inherit; padding-top: 0px;">
</div>
</div>
<span style="background-color: black; color: #ea9999; font-family: inherit;"><span id="fbPhotoSnowliftViewOnApp" style="font-family: inherit;"></span><span id="fbPhotoSnowliftUseApp" style="font-family: inherit;"></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="_xlr" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; padding: 0px 16px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: inherit;"><span class="fbPhotosPhotoContext" id="fbPhotoSnowliftContext" style="font-family: inherit;"></span></span><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" style="display: inline; font-family: inherit; line-height: 18px; outline: none; width: auto;" tabindex="0"><i>Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ· Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων, καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.</i></span></span></span></div>
<div class="_xlr" style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; padding: 0px 16px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #ea9999;"><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" style="display: inline; font-family: inherit; line-height: 18px; outline: none; width: auto;" tabindex="0"><i><br />Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ, μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου, καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης Συκῆς.<br />Στίχοι εἰς τὸν Πάγκαλον Ἰωσὴφ<br />Σώφρων Ἰωσήφ, δίκαιος</i><span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"><i> κράτωρ ὤφθη,<br />Καὶ σιτοδότης, ὧ καλῶν θημωνία!<br />Ἕτεροι, εἰς τὴν ξηρανθεῖσαν Συκῆν.<br />Τὴν Συναγωγήν, συκῆν Χριστός, Ἑβραίων,<br />Καρπῶν ἄμοιρον πνευματικῶν εἰκάζων,<br />Ἀρᾷ ξηραίνει, ἧς φύγωμεν τὸ πάθος.<br />Ταὶς τοῦ Παγκάλου Ἰωσὴφ πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.<br /></i>O δίκαιος Ιωσήφ προτυπώνει στα πάθη και την δόξα του, το Πάθος και την δόξα του Χριστού. Όπως αυτός πουλήθηκε από τα αδέλφια του και πετάχτηκε στο λάκκο της αιχμαλωσίας. έπειτα όμως δοξάστηκε και έγινε κύριος της Αιγύπτου, έτσι και ο Χριστός προδώθηκε από τον φίλο Ιούδα στους εχθρούς του και έπειτα από τους αδελφούς του ιουδαίους στους εθνικούς, οι οποίοι τον θανάτωσαν και τον καταβίβασαν έως του άδου.Έπειτα όμως αναστήθηκε και κυρίευσε στην νοητή Αίγυπτο,την χώρα του θανάτου.<br /><br />Η συκή συμβολίζει την ιουδαϊκή συναγωγή που είχε το νόμο τον σκιώδη αλλά όχι τον καρπό και τα έργα της χάρης. Είναι επίσης ένα εσχατολογικό σημείο που συνδέεται με το κλίμα των ημερών και τονίζει την ανάγκη να είμαστε πάντα έτοιμοι με έργα καρποφορίας και αρετής για να μην παραδοθούμε ως άγονοι στο πυρ της αποξένωσης του Θεού.</span></span></span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-53598734393221312952018-04-01T11:03:00.001+03:002018-04-01T11:03:54.528+03:00Των Βαΐων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEI3HP03lEYcbcp5P4t3zWIdhVCRl8vH8JSsPiCNHOZz3OLSwaIKq6iKPQvpQgNOyeBf2YSFbsQY1vo_QJHnRtGTqLk9eqxiMuqg16IsJ5SqzE-h9B1A6j_p7K985Prerzw7Cv81xJfnY/s1600/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7.jpeg" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEI3HP03lEYcbcp5P4t3zWIdhVCRl8vH8JSsPiCNHOZz3OLSwaIKq6iKPQvpQgNOyeBf2YSFbsQY1vo_QJHnRtGTqLk9eqxiMuqg16IsJ5SqzE-h9B1A6j_p7K985Prerzw7Cv81xJfnY/s400/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7.jpeg" width="400" /></a></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><b><span style="color: #6aa84f;"><br /></span></b></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><b><span style="color: #6aa84f;">Λόγος αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου εις την αγίαν εορτήν των Βαΐων</span></b></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">«Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα πήγε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν ο Λάζαρος», στον οίκο της Μαρίας και της Μάρθας, «και του παρατέθηκε δείπνο από αυτούς»· η Μάρθα υπηρετούσε και ο Λάζαρος έτρωγε. Και αυτό ήταν απόδειξη της αληθινής αναστάσεως, το ότι μετά από πολλές ημέρες και ζούσε και έτρωγε. Άρα είναι φανερό, ότι το γεύμα γινόταν στην οικία της Μάρθας· δέχονται δηλαδή τον Ιησού επειδή ήταν φίλοι και αγαπώνταν από αυτόν. Κάποιοι όμως λένε, ότι αυτό γινόταν σε ξένη οικία. Η Μαρία υπηρετούσε γιατί ήταν μαθήτρια. Πάλι αυτή εδώ επιτελεί πνευματικότερη διακονία· δεν διακονούσε όμως σαν προς καλεσμένο, ούτε ήταν κοινή η υπηρεσία της, αλλά σ’ αυτόν μόνο παρείχε την τιμή, και απέδιδε αυτήν, όχι ως προς άνθρωπο, αλλ’ ως προς Θεό. Γιατί γι’ αυτό έχυσε μύρο και το σκούπισε με τα μαλλιά της κεφαλής της, πράγματα που έδειχναν, ότι η υπόληψή της προς αυτόν δεν ήταν τέτοια, τέτοια που του απέδιδαν οι πολλοί. Αλλά την επετίμησε ο Ιούδας με πρόσχημα δήθεν την ευλάβεια. Τί λέγει λοιπόν ο Χριστός; «Άφησέ την· αυτό το έκανε προνοητικά για την ημέρα του ενταφιασμού μου». Γιατί τέλος πάντων δεν ήλεγξε τον μαθητή για την επιτίμηση της γυναίκας, ούτε είπε αυτό το οποίο είπε ο ευαγγελιστής, ότι επετίμησε τη γυναίκα επειδή ο ίδιος ήταν κλέφτης; Ήθελε με την πολλή μακροθυμία του να του προκαλέσει ντροπή και να τον αποτρέψει από το σχέδιό του. Γιατί, το ότι γνώριζε, ότι ήταν προδότης, φαίνεται από το ότι τον ήλεγξε στην αρχή λέγοντας πολλές φορές• «Δεν πιστεύουν όλοι», και, «Ένας από σας είναι διάβολος». Δήλωσε δηλαδή ότι γνώριζε πως αυτός θα είναι ο προδότης, δεν τον ήλεγξε όμως φανερά, αλλά τον συγχώρησε, θέλοντας να τον αποτρέψει από το σχέδιό του.<span id="more-3110" style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">Πώς τότε άλλος λέγει, ότι όλοι οι μαθητές το είπαν αυτό; Και όλοι και εκείνος· αλλ’ οι υπόλοιποι όχι με την ίδια προαίρεση. Αν όμως κάποιος θελήσει να εξετάσει, γιατί τέλος πάντων, ενώ ήταν κλέφτης, παρέδωσε σ’ αυτόν το χρηματοκιβώτιο των φτωχών και τον έκανε οικονόμο, ενώ ήταν φιλάργυρος, εκείνο θα μπορούσαμε να πούμε, ότι τον απόρρητο λόγο τον γνωρίζει ο Ιησούς· αν όμως πρέπει εμείς στοχαζόμενοι να πούμε κάτι, το έκανε για να του αποκόψει κάθε πρόφαση. Γιατί δεν μπορούσε να πει, ότι το έκανε αυτό από έρωτα για τα χρήματα (καθόσον είχε από το χρηματοκιβώτιο ικανή παρηγοριά της επιθυμίας του), αλλά από μεγάλη κακία, την οποία αν ήθελε να τη συγκρατήσει, δεν θα παρέδιδε τον ευεργέτη. Ο Χριστός όμως, δείχνοντας πολλή συγκατάβαση προς αυτόν, τον ανεχόταν μακροθυμώντας. Γι’ αυτό δεν τον επιτιμούσε που έκλεβε, μολονότι βέβαια το γνώριζε, εμποδίζοντας την πονηρή επιθυμία του και αφαιρώντας του κάθε απολογία. Γι’ αυτό και έλεγε, «Άφησέ την· το έκανε αυτό προνοητικά για την ημέρα του ενταφιασμού μου». Πάλι τον προδότη υπενθύμισε, αναφέροντας τον «ενταφιασμό». Αλλά δεν άγγιζε ο έλεγχος την ψυχή του, ούτε τον μαλάκωσε ο λόγος, μολονότι ήταν ικανός να δημιουργήσει μέσα του οίκτο· ήταν σαν να του έλεγε, είμαι μισητός και φορτικός, αλλά περίμενε λίγο και θα φύγω. Καθόσον και αυτό προετοίμαζε και προμήνυε με το να λέγει, «Εμένα όμως δεν θα με έχετε πάντοτε». Αλλά τίποτε από αυτά δεν έκανε τον θηριώδη και μαινόμενο εκείνον ν’ αλλάξει γνώμη, μολονότι βέβαια πολύ περισσότερα και είπε και έκανε, και τα πόδια του ένιψε την ίδια αυτή νύχτα, και του πρόσφερε τροφή από την ίδια τράπεζα.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">«Πολλοί από τους Ιουδαίους έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται στη Βηθανία, και πήγαν, όχι μόνο γι’ αυτόν, αλλά και για να δουν τον Λάζαρο, τον οποίο ανέστησε από τους νεκρούς». Και εδώ βλέποντας το θαύμα πίστεψαν πολλοί. Οι άρχοντες όμως δεν αρκούνταν μόνο στα δικά τους κακά, αλλ’ επιχειρούσαν και τον Λάζαρο να φονεύσουν. Γιατί λέγει, «Οι αρχιερείς αποφάσισαν και τον Λάζαρο να θανατώσουν, επειδή εξαιτίας αυτού πολλοί από τους Ιουδαίους έφευγαν και πίστευαν στον Ιησού». Έστω, ήθελαν να θανατώσουν τον Χριστό, ότι καταργούσε το Σάββατο, ότι έκανε ίσο τον εαυτό του με τον Πατέρα, και εξαιτίας των Ρωμαίων, όπως λένε, για να μη καταστρέφουν και τον τόπο και το έθνος αυτών, τον Λάζαρο ποιά κατηγορία είχαν εναντίον του και επιχειρούσαν να τον θανατώσουν, παρά μόνο την κατηγορία ότι ευεργετήθηκε; Βλέπεις πώς η προαίρεσή του ήταν φονική; Μολονότι βέβαια πολλά θαύματα έκανε, αλλά κανένα δεν κατέστησε αυτούς τόσο πολύ θηρία, ούτε ο παράλυτος, ούτε ο τυφλός. Γιατί αυτό και από τη φύση του ήταν θαυμαστότερο, και είχε γίνει μετά από πολλά, και ήταν παράδοξο, να δουν νεκρό τετραήμερο να περπατά και να μιλάει. Πόση μεγάλη αλήθεια η αφροσύνη των δήθεν αρχιερέων! καθόσον κατόρθωμά τους ήταν ν’ αναμιγνύουν την πανήγυρη της εορτής των με φόνους. Αλλωστε, εκεί βέβαια νόμιζαν ότι κατηγορεί το Σάββατο και απομακρύνει τα πλήθη με την πλάνη, ενώ εδώ, επειδή δεν είχαν κανένα ψέμα να προβάλουν, επιχειρούν το φονικό έργο τους εναντίον αυτού που έχει θεραπευτεί. Γιατί εδώ δεν μπορούσαν ούτε αυτό να πουν, ότι εναντιώνεται στον Πατέρα· γιατί η προσευχή τούς αποστόμωνε.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">Επειδή λοιπόν και αυτό για το οποίο τον κατηγορούσαν πάντοτε ανατράπηκε και το θαύμα ήταν λαμπρό, ορμούν στο φόνο. Αρα λοιπόν και στην περίπτωση του τυφλού αυτό θα έκαναν, αν δεν είχαν να τον κατηγορήσουν για το Σάββατο. Εξάλλου, εκείνος ήταν άσημος και τον έβγαλαν έξω από τον ναό, ενώ αυτός ήταν επισημότερος· και γίνεται φανερό από το ότι πολλοί πήγαν προς παρηγοριά των αδελφών, και ότι το θαύμα έγινε μπροστά στα μάτια όλων και με πολύ παράδοξο τρόπο· γι’ αυτό όλοι έτρεχαν να τον δουν. Αυτό λοιπόν τους πλήγωνε, το ότι, ενώ η εορτή διαρκούσε ακόμη, αφήνοντας τους πάντες, έτρεχαν να πάνε στη Βηθανία. Επεχείρησαν λοιπόν να τον θανατώσουν, και δεν πίστευαν ότι είναι φαύλο αυτό που τολμούν να κάνουν· τόσο πολύ φονικοί ήταν. Γι’ αυτό αρχίζοντας ο νόμος τις εντολές από αυτό αρχίζει, λέγοντας, «Δεν θα φονεύσεις». Και ο προφήτης αυτό κατηγορεί λέγοντας• «Τα χέρια τους είναι γεμάτα από αίμα».</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">«Την επόμενη ημέρα το μεγάλο πλήθος που είχε μεταβεί στην εορτή, ακούοντας ότι ο Ιησούς έρχεται στα ’Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά από φοίνικες και βγήκαν προς προϋπάντηση αυτού και κραύγαζαν· Ωσαννά, ευλογημένος να είναι αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, ο βασιλιάς του Ισραήλ». Πώς λοιπόν, ενώ δεν περπατούσε με παρρησία στα μέρη της Ιουδαίας και έφευγε στην έρημο, πάλι μπαίνει με παρρησία στα Ιεροσόλυμα; Αφού έσβησε τον θυμό τους με την αναχώρηση, έρχεται σ’ αυτήν έχοντας παύσει ο θυμός τους· άλλωστε, το πλήθος που προηγείτο και εκείνο που ακολουθούσε ήταν ικανό να τους οδηγήσει σε αγωνία. Γιατί κανένα θαύμα δεν τους απέσπασε τόσο πολύ, όσο το θαύμα του Λαζάρου. Και άλλος επίσης ευαγγελιστής λέγει, ότι «έστρωναν τα ενδύματά τους στα πόδια του», και ότι «όλη η πόλη σείσθηκε», με τόση μεγάλη τιμή εισήλθε. «Βρίσκοντας τότε ο Ιησούς έναν μικρό όνο, κάθισε πάνω σ’ αυτόν, όπως έχει γραφεί, μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών να ο βασιλιάς σου έρχεται καθισμένος πάνω σε πουλάρι όνου». Το έκανε βέβαια αυτό, από τη μια εκπληρώνοντας προφητεία, και από την άλλη προτυπώνοντας άλλη προφητεία· και το ίδιο πράγμα της μιας γινόταν αρχή, και της άλλης τέλος. Το, «μη φοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να χαίρεσαι γιατί, ο βασιλιάς σου έρχεται σε σένα πράος», ήταν ασφαλώς προφητεία που εκπληρωνόταν, το να καθίσει όμως πάνω σε όνο, προτύπωνε μελλοντικό γεγονός, ότι το ακάθαρτο γένος των εθνών επρόκειτο να γίνει υποχείριο αυτού.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">Πώς όμως οι ευαγγελιστές λένε, ότι έστειλε μαθητές και είπε, «λύσατε την όνο και το πουλάρι», ενώ αυτός τίποτε τέτοιο δεν λέγει, αλλ’ ότι «βρίσκοντας έναν μικρό όνο κάθισε πάνω σ’ αυτόν»; Ότι φυσικό ήταν να συμβούν και τα δύο, και μετά το λύσιμο του όνου, αφού ήρθαν οι μαθητές που βρήκαν το πουλάρι, κάθισε πάνω σ’ αυτό. Τα κλαδιά πάλι των φοινίκων και των ελιών και τα ενδύματά τους τα έστρωσαν κάτω, για να δείξουν, ότι είχαν πλέον μεγαλύτερη γνώμη γι’ αυτόν, παρά για προφήτη, και έλεγαν· «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου». Βλέπεις ότι αυτό προπάντων κατέπνιγε, τους αρχιερείς και γραμματείς, το ότι πίστευαν όλοι, ότι δεν είναι αντίθεος; Και αυτό προπάντων δίχαζε τον λαό, το να λέγει αυτός ότι ήρθε από τον Πατέρα. Το, «μη φοβάσαι, αλλά να χαίρεσαι υπερβολικά, θυγατέρα Σιών», το λέγει ο προφήτης, επειδή όλοι οι βασιλείς αυτών κατά το πλείστον ήταν άδικοι και πλεονέκτες, και παρέδωσαν αυτούς στους εχθρούς, και διέστρεφαν το πλήθος, και τους καθιστούσαν υπόλογους στους εχθρούς. Έχε θάρρος, λέγει· αυτός δεν είναι τέτοιος, αλλ’ είναι πράος και επιεικής· και γίνεται φανερό από την όνο· γιατί δεν εισήλθε σύροντας από πίσω του στρατεύματα, αλλ’ έχοντας μόνο όνο. «Αυτά όμως που συνέβηκαν τότε», λέγει, «δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, ότι αυτά είχαν γραφεί γι’ αυτόν, και τα έκαναν αυτά γι’ αυτόν».</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">Βλέπεις ότι τα περισσότερα τα έκαναν αγνοώντας; Αλλ’ όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς, «τότε θυμήθηκαν, ότι αυτά είχαν γραφεί γι’ αυτόν, και τα έκαναν αυτά γι’ αυτόν», και αυτός δεν τα απεκάλυψε. Και πράγματι όταν είπε, «γκρεμίστε αυτόν τον ναό και σε τρεις ημέρες θα τον ανοικοδομήσω», ούτε αυτό το κατάλαβαν οι μαθητές. Και άλλος όμως ευαγγελιστής λέγει, ότι ήταν κρυμμένος ο λόγος από αυτούς και δεν γνώριζαν ότι πρέπει αυτός ν’ αναστηθεί από τους νεκρούς. Αλλ’ αυτό βέβαια εύλογα κρυβόταν γι’ αυτό και άλλος ευαγγελιστής λέγει, ότι ακούοντας καθημερινά για το πάθος στεναχωρούνταν και ήταν λυπημένοι· και αυτό συνέβαινε από το ότι δεν γνώριζαν τον λόγο της αναστάσεως. Αυτό λοιπόν εύλογα κρυβόταν, επειδή ήταν ανώτερο από τις πνευματικές δυνάμεις τους, το νόημα όμως της όνου γιατί δεν φανερώθηκε σ’ αυτούς; ’Επειδή και αυτό ήταν μεγάλο. Και πρόσεχε τη φιλοσοφία του ευαγγελιστή, πως δεν ντρέπεται να διαπομπεύει την προηγούμενη άγνοιά τους γιατί, το ότι βέβαια είχε γραφεί το γνώριζαν, το ότι όμως ήταν γραμμένο γι’ αυτόν, δεν το γνώριζαν· καθόσον θα μπορούσε να τους σκανδαλίσει, αν επρόκειτο ο βασιλιάς να πάθει τέτοια. Και εξάλλου, δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν αμέσως τη γνώση της βασιλείας για την οποία έλεγαν. Και πράγματι άλλος ευαγγελιστής λέγει πως νόμιζαν, ότι αυτά λέγονται για τη βασιλεία αυτή.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">«Ο κόσμος λοιπόν που ήταν μαζί του διαβεβαίωνε, ότι φώναξε τον Λάζαρο από το μνημείο και τον ανέστησε από τους νεκρούς. Γι’ αυτό και τον υποδέχτηκε ο κόσμος, επειδή άκουσαν, ότι αυτός έκανε αυτό το θαύμα». Γιατί δεν θα άλλαζαν γνώμη, λέγει, ξαφνικά τόσοι πολλοί, αν δεν είχαν πιστέψει στο θαύμα. «Οι Φαρισαίοι τότε είπαν μεταξύ τους• Βλέπετε ότι δεν ωφελείτε καθόλου μ’ αυτά που κάνετε; Να ο κόσμος έτρεξε πίσω του». Νομίζω ότι τα λόγια αυτά λέχθηκαν από εκείνους που ήταν βέβαια υγιείς πνευματικά, δεν τολμούσαν όμως να εκφράζουν τη γνώμη τους με θάρρος. Και ο Παύλος μιλώντας για την ανάσταση, αυτόν τον λόγο ανέφερε. Ποιά απολογία λοιπόν θα έχουν αυτοί που δεν πιστεύουν στην ανάσταση;</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #b6d7a8;">Γι’ αυτό λοιπόν, αγαπητοί, για να μη σας απασχολήσομε μάταια και καταστήσομε τον λόγο λαβύρινθο, αφήνοντας αυτά, εκείνο θα πούμε. Να φροντίζετε για την ακρόαση των θείων Γραφών, και να μη λογομαχείτε για τίποτε το μη χρήσιμο προς καταστροφή αυτών που σας ακούνε. Γιατί και ο Παύλος συμβούλευε τον Τιμόθεο, μολονότι βέβαια ήταν γεμάτος από πολλή σοφία και είχε και τη δύναμη να επιτελεί θαύματα. Ας δείχνομε λοιπόν υπακοή σε εκείνον, και αφήνοντας τις φλυαρίες, ας καταγινόμαστε με τα έργα, εννοώ τη φιλαδελφία και τη φιλοξενία, και ας δείχνομε πολύ ενδιαφέρον για την ελεημοσύνη, ώστε και τα αγαθά που μας έχει υποσχεθεί ο Θεός να επιτύχουμε, με τη χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου και μαζί με τον οποίο στον Πατέρα πρέπει η δόξα συγχρόνως και στο Άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.</span></span></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: black; border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #b6d7a8;">(Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ΛΓ΄, Εις την αγίαν εορτήν των Βαΐων, Ε.Π.Ε τ. 40, σ. 311-321)</span></em></div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;">
</div>
<div align="right" style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div align="right" style="border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<em style="background-color: black; border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="color: #b6d7a8;"><br /></span></em></div>
<div align="right" style="background-color: #f8f5ef; border: 0px; font-family: Arial, Verdana; font-size: 14px; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<em style="border: 0px; font-family: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></em></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-83203377374204478722018-03-31T00:00:00.000+03:002018-03-31T00:00:44.327+03:00προ των Βαΐων: Έγερσις του αγίου και δικαίου Λαζάρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1C2mrb0A_5PvUHrzCBAvWJNfFsYBY2ugz8gWRFhm2QzGOFniEzOep32gJKD7BuC73nrqSVJJAnOW09EvY4pHl3WYSzCCIrvstZyCexpAuR16j-sQyaS2ezidznE9J5Metf9xCoMY6fMo/s1600/010-a.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1281" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1C2mrb0A_5PvUHrzCBAvWJNfFsYBY2ugz8gWRFhm2QzGOFniEzOep32gJKD7BuC73nrqSVJJAnOW09EvY4pHl3WYSzCCIrvstZyCexpAuR16j-sQyaS2ezidznE9J5Metf9xCoMY6fMo/s640/010-a.JPG" width="512" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;">H ανάσταση του Λαζάρου συνέβη χρονικά λίγους μήνες πριν από το Πάθος.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;">Η Εκκλησία μας όμως την έθεσε εδώ στον πυλώνα της μεγάλης εβδομάδας διότι προτυπώνει την ανάσταση του Χριστού και την δύναμη και την εξουσία Του πάνω στον θάνατο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;">Ο Κύριος φώναξε δυνατά: <span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">ΛΑΖΑΡΕ ΔΕΥΡΟ ΕΞΩ! Το οποίο δηλώνει προσταγή:Λάζαρε,εδώ!Έξω!Βγες!Έλα! Δεν παρακαλεσε,δεν προετρεψε,δεν ψιθύρισε.Το φώναξε δυνατά,μπροστά σε φίλους και εχθρούς!Για να δείξει καθαρά ότι είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.Για να δείξει ότι ο σταυρός και τα πάθη τα οποία ερχονται δεν είναι ατυχημα και αδυναμία, αλλα θεληματικά και εκούσια.Για να δειξει ότι προσέρχεται στον θάνατο,κυρίαρχος μέχρι τέλους.Για να δείξει οτι Αυτός είδε τον Πατέρα πριν υπαρξει δημιουργία και πήρε εξουσία από Αυτόν.Για να δείξει ότι ο Λάζαρος δεν Του ήταν ξένος αλλα το πλάσμα Του,ο φίλος ανθρωπος που επλασε καποτε με τα χέρια Του.Για να δείξει ότι μετα την παναγία Ανασταση θα ελθει και παλι με δυναμη και εξουσία να κρίνει ζώντας και νεκρούς.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><span style="color: red;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><span style="color: red;">Λάζαρος είναι ο κόσμος της φθοράς ο απονενεκρωμένος, ο οποίος "ήδη όζει". Ο Κύριος όμως με την ανάσταση Του έφερε την ανακαίνιση της δημιουργίας. Το αποκαλυπτικό "ιδού τα πάντα ποιώ καινά" δεν έχει κάποιο φουτουριστικό χαρακτήρα, αλλά αφορά το τελεσμένο παρόν της συνάντησης της δημιουργίας με τον Αναστημένο Χριστό. Τέλος, Λάζαρος είμαι εγώ ο ίδιος. Για μένα ο Χριστός ήρθε στην Βηθανία του κόσμου μου και με εξείγειρε από τον ύπνο του θανάτου, που μου επέβαλε η αμαρτία και η νέκρωση από το δηλητήριο των Παθών. Τώρα αναστημένος μπορώ να τον ακολουθήσω στην βασιλεία Του.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><span style="color: red;">Τέλος, η ανάσταση του Λαζάρου προδηλώνει την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών κατά την έσχατη ημέρα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-68558701401299492842018-03-29T10:42:00.001+03:002018-03-29T10:42:55.522+03:00Μαρτίου 29: Διαδόχου επισκ. Φωτικής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpxU0_qLMEM9SOzTdWDC3-UONYhDcshImzKicgrnZL1LH3LDuL7zyKTQGZ4e3pIx5xR_CsM_NeRAJ5rDTGfRyABCQYUBce1jVMYj1XKJGGxp9FsBk78c8ICQMp4VnZfgjEC2ZdivWLGjE/s1600/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="554" data-original-width="411" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpxU0_qLMEM9SOzTdWDC3-UONYhDcshImzKicgrnZL1LH3LDuL7zyKTQGZ4e3pIx5xR_CsM_NeRAJ5rDTGfRyABCQYUBce1jVMYj1XKJGGxp9FsBk78c8ICQMp4VnZfgjEC2ZdivWLGjE/s400/%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1%25CE%25B4%25CE%25BF%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="296" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #f3f3f3;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Τον Άγιο Διάδοχο, δεν τον αναφέρουν οι Συναξαριστές. Συναντάται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 34 φ. 68α, μαζί με τον πρεσβύτερο Μάρκο τον μεγάλο ασκητή (+5 Μαρτίου), όπου υπάρχει και κοινός Κανόνας των δύο μη ολοκληρωμένος.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Ο Άγιος Διάδοχος, επίσκοπος Φωτικής της Παλαιάς Ηπείρου, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και είχε το χάρισμα της ευγλωττίας, αλλά και της συναρπαστικής συγγραφής. «Τα Εκατό γνωστικά ασκητικά κεφάλαια» πού έγραψε, διαβάζονταν με απληστία από τους μοναχούς. Επίσης έγραψε και αλλά, όπως την «Όραση» και «Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου».</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Στα «Εκατό γνωστικά κεφάλαια» ο Άγιος Διάδοχος στο προοίμιο του βιβλίου εκθέτει τους «δέκα όρους», που είναι κατά κάποιο τρόπο τα κύρια σημεία του βιβλίου και θα μπορούσαμε κατ' επέκταση να ισχυρισθούμε ότι είναι οι δέκα όροι της πνευματικής ζωής. Συγκεκριμένα γράφει:</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Πρώτος όρος της πίστεως:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Έννοια περί Θεού απαθής.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Δεύτερος όρος της ελπίδος:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> εκδημία του νου εν αγάπη προς τα ελπιζόμενα.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Τρίτος όρος της υπομονής:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Τον αόρατον ως ορατόν ορώντα τοις της διανοίας οφθαλμοίς αδιαλείπτως καρτερείν.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Τέταρτος όρος της αφιλαργυρίας:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Ούτω θέλειν το μη έχειν ως θέλειν τις το έχειν.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Πέμπτος όρος της επιγνώσεως:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Αγνοείν εαυτόν εν τω εκστήναι τον Θεόν.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Έκτος όρος της ταπεινοφροσύνης:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Λήθη των κατορθουμένων προσευχής.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Έβδομος όρος της αοργησίας:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Επιθυμία πολλή του μη οργίζεσθαι.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Όγδοος όρος της αγνείας:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Αίσθησις αεί κεκολλημένη Θεώ.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Ένατος όρος της αγάπης:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Αύξησις φιλίας προς τους υβρίζοντας.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><strong style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;">Δέκατος όρος της τελείας αλλοιώσεως:</strong><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> Εν τρυφή Θεού χαράν ηγείσθαι το στυγνόν του θανάτου.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="color: #f3f3f3;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif;">Φιλοκαλία στην όμορφη γλώσσα μας σημαίνει την αγάπη και την επιμέλεια για το Ωραίο. Κατ εξοχήν ωραίο και εφετον στην πίστη μας, αρχής γενομένης από την νηπτική διάσταση της, είναι η επιμέλεια για την ψυχή και το πάθος για την σχέση με τον Θεό. Όταν ο ορθόδοξος εκφράζει τον πόθο να ζήσει την ζωή αυτή ποιητικά, ουσιαστικά εκφράζει την αληθινή ομολογία ότι πάσχει να έχει σχέση και γνώση του Θεού. Άθεος στην γλώσσα των πατέρων μας δεν είναι αυτός που δεν πιστεύει σε θεό, αλλά αυτός που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ.</span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-44402342174321044982018-03-26T12:40:00.000+03:002018-03-26T12:40:07.717+03:00Διήγηση ωφέλιμος περί μοναχού Μάλχου και περί υπακοής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;">Mακράν από την Aντιόχειαν της Συρίας έως τριάντα μίλια, είναι ένα χωρίον ονομαζόμενον Mαρώνεια, εις το χωρίον δε εκείνο εγεννήθη και ανετράφη ο Mάλχος ούτος, και εσέβετο τον Θεόν. Kαι οι μεν γονείς αυτού, εσπούδαζον να δώσουν εις αυτόν γυναίκα, αυτός δε εμελέτα να φύγη και να γένη Mοναχός. Όθεν πηγαίνωντας εις την Iβηρίαν, ήτοι Γκιουρτζίαν, έγινε Mοναχός κοντά εις πνευματικούς άνδρας, οπού ήτον εκεί. Aγωνισθείς λοιπόν ο αοίδιμος, ευηρέστησεν εις τον Θεόν.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"> Όταν δε έμαθεν, ότι απέθανεν ο πατήρ του, εστοχάζετο να γυρίση οπίσω εις την χήραν μητέρα του, με σκοπόν ίνα μετά τον θάνατον εκείνης γένη κληρονόμος όλων των υπαρχόντων της. Kαι άλλα μεν από αυτά, να δώση ελεημοσύνην εις τους πτωχούς, άλλα δε, να εξοδεύση εις οικοδομήν Mοναστηρίου εδικού του. Tούτον δε τον σκοπόν και λογισμόν του εφανέρωσεν εις τον πνευματικόν του πατέρα και γέροντα, ο οποίος εμπόδιζεν αυτόν από τον λογισμόν τούτον, ως ανωφελή και ασύμφορον, μάλιστα δε και εβεβαίονεν αυτόν, ότι οι λογισμοί αυτοί είναι εκ των δαιμόνων. O δε Mάλχος δεν ηθέλησε να πεισθή εις τα λόγια του γέροντός του. Όθεν ευγήκεν από το Mοναστήριον και επήγεν εις την Έδεσσαν. Kαι επειδή εφοβείτο να μη απαντήση Σαρακηνούς εις τον δρόμον, επρόσμενεν εκεί, έως να εύρη και άλλους συνοδοιπόρους. Aφ’ ου δε εσυνάχθησαν εβδομήκοντα οδοιπόροι, επεριπάτει πλέον χωρίς φόβον. Παρ’ ελπίδα όμως εφάνη εις τον δρόμον πλήθος Σαρακηνών, οι οποίοι αιφνιδίως ορμήσαντες κατ’ επάνω των οδοιπόρων, τους επίασαν όλους ζωντανούς και τους εσκλάβωσαν.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"> Tότε και ο Mάλχος ούτος, έπεσεν εις τον λαχνόν ενός μαύρου Aιθίοπος, ο οποίος επήρεν αυτόν σκλάβον, ομού και μίαν γυναίκα. Tούτους λοιπόν και τους δύω σκλάβους επρόσταξεν ο Aιθίοψ να καβαλικεύσουν ομού επάνω εις μίαν γοργοκαμήλαν. Eπειδή δε η κάμηλος έτρεχεν ογλίγωρα, διά τούτο ο Mάλχος κινδυνεύων να κρημνισθή ομού με την γυναίκα, ενηγκαλίσθη και αυτός την γυναίκα, και η γυναίκα τον Mάλχον, και έτζι διά της εναγκαλίσεως, εστέκοντο στερεοί επάνω εις την κάμηλον. Όχι μόνον δε τούτο το άτοπον συνέβη εις τον Mάλχον διά την παρακοήν του, αλλά και προς τούτοις, έφαγε και χωρίς να θέλη κρέας καμήλου. Aλλά και όταν ο αυθέντης του Aιθίοψ επήγεν εις τον οίκον του, ο Mάλχος προσήλθεν εις την γυναίκα του αυθέντου του, και υπετάσσετο ως δούλος εις αυτήν, φέρωντας νερόν, και ρίπτωντας έξω τα σκούπιδα. Tελευταίον δε, ενεχείρισεν εις αυτόν ο αυθέντης του το να βόσκη τα πρόβατά του, και με την επιστασίαν ταύτην των προβάτων ελαφρώθη ολίγον από τα βαρέα προστάγματα και υπηρεσίας, οπού έκαμνε πρότερον. Eπαρηγορείτο γαρ με αυτήν, συλλογιζόμενος τα παραδείγματα του Πατριάρχου Iακώβ, και των υιών αυτού, και αυτού του μεγάλου Προφήτου και αοιδίμου βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος διατί εποίμαινε τα άλογα πρόβατα, ευρήκε την βασιλείαν και ποιμαντικήν των λογικών ανθρώπων. Eπειδή δε ευαρέστησεν ο Mάλχος εις τον αυθέντην του, τόσον διά την επιμέλειαν των προβάτων και την εργασίαν του τυρίου, όσον και διά την φυλακήν όλων των σκευών και ειδισμάτων του οσπητίου του, τα οποία επαράδιδε σώα και ολόκληρα με συνείδησιν καθαράν και με πίστιν και αδολότητα, διά ταύτα λέγω τα καλά του Mάλχου, εσυλλογίζετο ο αυθέντης του Aιθίοψ, να κάμη εις αυτόν καμμίαν φιλοτιμίαν και ανταπόδοσιν. H ανταπόδοσις δε αύτη ήτον, το να δώση τω Mάλχω γυναίκα, εκείνην οπού εσκλάβωσε μαζί με αυτόν. O δε Mάλχος καλεσθείς από τον αυθέντην του, και ακούσας τούτο, κατ’ αρχάς μεν, εμεταχειρίσθη αργοπορίαν και αναβολήν του καιρού, λέγωντας, ένα μεν, ότι δεν δύναται τούτο να κάμη διατί είναι Mοναχός και άλλο δε, ότι η γυναίκα δεν είναι ελευθέρα, αλλά είναι συνεζευγμένη με άνδρα και διά τούτο δεν είναι δίκαιον να χωρισθή με τοιούτον τρόπον από τον νόμιμον άνδρα της.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"> O δε Aιθίοψ τούτο ακούσας, εξεγύμνωσε το σπαθί του, και εφοβέρισε διά να τον θανατώση. Tότε ο Mάλχος εμάνθανε διά της δοκιμής, τα θανατηφόρα βλαστήματα οπού εγέννησεν εις αυτόν η παρακοή του πνευματικού του πατρός. Όθεν φοβηθείς, επήρε την γυναίκα και χωρίς να θέλη. Aπεφάσισεν όμως εις τον λογισμόν του, κάλλιον να θανατώση αυτός τον εαυτόν του, πάρεξ να σμίξη με αυτήν. Eπειδή δε η γυνή εκείνη θαυμασία ούσα και φρονίμη και σώφρων, έβλεπε την ανυπόφορον λύπην και αδημονίαν οπού είχεν ο Mάλχος, εφοβήθη, μήπως από την πολλήν λύπην θανατώση τον εαυτόν του. Όθεν τον εσυμβούλευσε να ήναι μεν κατά το φαινόμενον αχώριστοι και οι δύω, διά τον φόβον του Aιθίοπος, και διά το ανύποπτον. Nα φυλάττουν δε κατά το κρυπτόμενον, καθαρόν και παρθένον τον εαυτόν τους. Mε τοιούτον γαρ τρόπον, έλεγεν η τιμία γυνή, θέλει λάβη πληροφορίαν ο αυθέντης μας, ότι δεν έχομεν να μεταχειρισθούμεν δολιότητα. Ήρεσεν η βουλή αύτη εις τον Mάλχον, πλην αυτός ενθυμούμενος την καθαράν και αγίαν ζωήν, οπού είχεν, όταν ευρίσκετο εις το Mοναστήριον, εμελέτα να φύγη. Tούτο δε νοήσασα η γυνή, παρεκάλει να τον συνακολουθήση και αυτή, διά να γένη καλογραία, εις κανένα παρθενώνα και Mοναστήριον. O δε Mάλχος υπεσχέθη τούτο εις αυτήν. Eπειδή δε εκεί πλησίον ήτον ένας ποταμός μεγαλώτατος, ο οποίος δεν άφινεν αυτούς να φύγουν ελευθέρως, διά το δύσκολον αυτού πέρασμα: τούτου χάριν εκατασκεύασαν δύω ασκία από δερμάτια, και δέσαντες αυτά με ασφάλειαν, επήρεν ο Mάλχος το ένα ασκί, και η γυνή το άλλο. Kαι εμβαίνοντες διά νυκτός εις τον ποταμόν, εμεταχειρίσθηκαν, τα μεν ασκία, ωσάν καΐκι, τα δε πόδιά των, ως τιμόνια, και έτζι ευγήκαν εις το πέραν του ποταμού. Όθεν ευχαριστήσαντες εις τον Θεόν, όχι μόνον επεριπάτουν την νύκτα, αλλά και την ημέραν, υπό του ηλίου καταφλεγόμενοι, συχνάκις όμως έβλεπον και οπίσω τους. Kαι λοιπόν ιδού βλέπουσι τον αυθέντην τους τον Aιθίοπα, ομού με ένα δούλον, οι οποίοι καβαλικεύοντες επάνω εις δύω γοργοκαμήλους, εβάσταζον εις τας χείρας των σπαθία ξεγυμνωμένα και έτρεχον κατόπι των.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"> Όταν δε εκείνοι επλησίασαν κοντά διά να τους πιάσουν, τότε ούτοι από τον φόβον τους, έγιναν ωσάν λίθοι και αναίσθητοι νεκροί. Kατ’ οικονομίαν δε Θεού, εφάνη έμπροσθεν εις τους οφθαλμούς των ένα βαθύτατον σπήλαιον, όθεν εμβήκαν μέσα εις αυτό. Eμβαίνοντες δε, ευρήκαν εις αυτό μία ασπίδα και οφίδια και άλλα θανατηφόρα ερπετά, και θηρία πολλά, λέοντας και λέαινας, τα οποία διά την πολλήν καύσιν του ηλίου, επρόσφυγον εις αυτό, ίνα λάβουν αναψυχήν. Aγκαλά λοιπόν και εφοβήθησαν ούτοι τα ρηθέντα θηρία, όμως με το να ήτον μεγαλίτερος ο φόβος του Aιθίοπος, εσφράγισαν τον εαυτόν τους με το σημείον του τιμίου Σταυρού, και ούτως εστάθησαν εις ένα μέρος του σπηλαίου, προσμένοντες να γένουν φαγητόν των θηρίων. Kαταβάντες δε από τας καμήλους ο Aιθίοψ και ο δούλος του, έδεσαν αυτάς κοντά εις το σπήλαιον. Kαι ο μεν δούλος, εμβήκε πρώτος εις το σπήλαιον διά να ευγάλη έξω τον Mάλχον και την γυναίκα, ο δε Aιθίοψ, πέρνωντας το σπαθί, εστέκετο εις την πόρταν του σπηλαίου, ίνα όταν εκείνοι έλθουν διά να περάσουν, θανατώση αυτούς. Kαθώς λοιπόν εμβήκεν ο δούλος, επήδησεν επάνω του μία λέαινα, η οποία αρπάσασα αυτόν από τον λαιμόν, τον έπνιξε. Έπειτα δαγκάνουσα αυτόν, τον ετράβιξε μέσα εις την φωλεάν της. Kαι ο μεν Mάλχος και η γυνή βλέποντες τούτο, εδόξασαν τον Θεόν. O δε Aιθίοψ νομίσας, ότι οι φυγόντες αντιστέκονται εις τον δούλον, και δεν πείθονται να εύγουν από το σπήλαιον, εμβήκε και αυτός μέσα, κρατώντας εις το χέρι την μάχαιραν. Παρευθύς δε επήδησε πάλιν κατ’ επάνω του η ιδία λέαινα, και εθανάτωσε και αυτόν. Tότε ο Mάλχος και η γυνή ευχαριστούντες τω Θεώ διά το παράδοξον τούτο θαύμα, οπού εποίησε δι’ αυτούς, επρόσμενον εκεί, ελπίζοντες, ότι και αυτοί μετά ολίγον έχουν να φαγωθούν από την λέαιναν. Aλλ’ η λέαινα πέρνουσα το λεονταρόπουλόν της, ευγήκεν από το σπήλαιον. Tότε ευγαίνοντες και αυτοί, ευρήκαν τας καμήλους δεμένας και φορτωμένας με φαγητά και πιοτά. Όθεν φαγόντες και ευφρανθέντες, ευχαρίστησαν τον Θεόν.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"> Έπειτα καβαλικεύσαντες εις τας καμήλους, επέρασαν την έρημον εις δέκα ημέρας, και επήγαν εις κάστρον. Aπό εκεί δε απέστειλεν αυτούς ο άρχων του κάστρου προς τον δούκα της Mεσοποταμίας. Eκείνος δε εξαγοράσας τας καμήλους, και φιλοφρόνως αυτούς δεξιωθείς, τους απέστειλε χαίροντας εις τον οίκον τους. Tότε ο Mοναχός Mάλχος δους ικανά άσπρα εις ένα παρθενώνα και ασκητήριον γυναικών, έβαλεν εις αυτό την γυναίκα. Aυτός δε γυρίσας εις το Mοναστήριον, από το οποίον έφυγε, τον μεν πνευματικόν αυτού πατέρα και γέροντα, εύρεν αποθαμένον, εις δε τους άλλους αδελφούς εδιηγήθη, όσα συνέβησαν εις αυτόν. Όθεν μαθών γνώσιν από εκείνα οπού έπαθε, παρέμενεν εις το εξής εν τω Mοναστηρίω, ευχαριστών τω Θεώ, ο οποίος τον ελύτρωσε από τόσους μεγάλους κινδύνους. Διαπεράσας λοιπόν χρόνους αρκετούς, και τω Θεώ ευαρέστως δουλεύσας, απήλθεν εις τας αιωνίους μονάς.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;">ΣΗΜΕΙΩΣΗ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;">1. Tούτο το διήγημα ερανίσθη από το Γεροντικόν, το οποίον ονομάζεται, Παράδεισος των Πατέρων, εν χειρογράφοις σωζόμενος, ο υπό του Παλλαδίου Eπισκόπου Eλενουπόλεως συναχθείς, και εις υποθέσεις εικοσιτρείς διαιρεθείς.
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;">(από το βιβλίο: <i>Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού</i>. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #d9d2e9; font-size: x-small;">ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-5828044991500234052018-03-25T11:47:00.002+03:002018-03-26T12:17:37.163+03:00Μαρτίου 25: Ευαγγελισμός της Θεοτόκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN9qbDZsaEhaS2JF6M-FsGM63-PijtzZ4jXKiQECxAA-al3sDOT8RBxrTuhPFUw3LE7Oy3MeeAXoS3V4jhmj4TgvtyosmfwQas2jq_I5pORkGbktZQvo83YGBYRBVoaZcyrijgYODJ6X0/s1600/%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="549" data-original-width="505" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN9qbDZsaEhaS2JF6M-FsGM63-PijtzZ4jXKiQECxAA-al3sDOT8RBxrTuhPFUw3LE7Oy3MeeAXoS3V4jhmj4TgvtyosmfwQas2jq_I5pORkGbktZQvo83YGBYRBVoaZcyrijgYODJ6X0/s640/%25CE%25B5%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2582%25CF%2582.jpg" width="588" /></a></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; font-size: 13px; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Μεγάλο και Θείο, απόρρητο και ακατανόητο, όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στους αγγέλους και τους αρχαγγέλους είναι το γεγονός ότι η φύση μας έγινε διά του Ιησού Χριστού ομόθεος και μας χαρίστηκε η επάνοδος μας στο καλύτερο. Αυτό είναι το μυστήριο που πιστεύεται αλλά δεν γνωρίζεται. Είναι ακατανόητο όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στους αγγέλους και τους αρχαγγέλους. Αρχίζει από το γεγονός που γιορτάζεται σήμερα. Ο αρχάγγελος ευαγγελίζεται στην Παρθένο τη σύλληψη του Ιησού Χριστού. Εκείνη έκπληκτη ζήτησε τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα γινόταν και είπε προς αυτόν: «πώς θα μου συμβεί αυτό αφού δεν γνωρίζω άνδρα;», και τότε ο αρχάγγελος κατέφυγε προς τον Θεό λέγοντας: «Πνεύμα Άγιο θα έρθει σ’ εσένα και δύναμις Υψίστου θα σε επισκιάσει». Αυτό που ομολογείται από τον αρχάγγελο προς την παρθένο ενέχει το μεγαλύτερο μυστήριο. Ο σωτήρας και λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους, θα γίνει άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο.</span></span></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"> Παραβαίνοντας την εντολή του Θεού κατεβήκαμε μέχρι τον Άδη και πολλά δεινά μας βρήκαν διαδοχικά. Το γένος μας γεύτηκε τη λύπη και η ζωή μας έγινε γεμάτη οδύνη. Ο Θεός όμως που μας έπλασε με ευσπλαχνία και φιλανθρωπία έκλινε τους ουρανούς και κατέβηκε για να μας βρεί, παίρνοντας από την αγία Παρθένο τη φύση μας που την ανακαίνισε. Ο Θεός στέλνοντας τον αρχάγγελο στην Παρθένο την κάνει μητέρα του Χριστού μόνο με τη προσφώνηση που ακούει σήμερα. Αν η σύλληψη του Χριστού θα ήταν από ανθρώπινη επέμβαση ο Χριστός δεν θα ήταν ο νέος άνθρωπος. Τώρα ήρθε και από το Άγιο Πνεύμα γίνεται άνθρωπος και σαρκώθηκε στη μήτρα της παρθένου μένοντας αναλλοίωτος Θεός και τέλειος άνθρωπος.</span></span></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"> Το όνομα της Παρθένου ήταν Μαριάμ, που ερμηνεύεται Κυρία. Εκείνη ήταν πράγματι παρθένος και στο σώμα και στη ψυχή. Είχε όλες τις αισθήσεις του σώματος εκτός από τον μολυσμό. Έχει γραφεί για κείνη ότι ήταν η κλεισμένη πύλη που κανείς δεν πρόκειται να περάσει από αυτήν παρά μόνο ο Χριστός. Η Παναγία είναι Κυρία και με ένα άλλο τρόπο. Δεσπόζει όλων καθώς είναι ελεύθερη και ρίζα της ελευθερίας του γένους των ανθρώπων, και γι’ αυτό ακριβώς ο άγγελος εμφανιζόμενος στη Παρθένο της απευθύνει το: «Χαίρε κεχαριτωμένη. Ο Κύριος είναι μαζί σου, είσαι ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες». Η Παρθένος φοβήθηκε μήπως ο άγγελος είναι κάποιος απατηλός και δεν δέχτηκε χωρίς εξέταση τον χαιρετισμό. Ταράχθηκε και ρώτησε πώς είναι δυνατό να γίνει αυτό. Ο αρχάγγελος αμέσως της διέλυσε τον Θεοφιλή φόβο λέγοντας της : «Μη φοβάσαι Μαρία γιατί πέτυχες τη χάρη του Θεού».</span></span></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"> Η Παρθένος ρώτησε όχι από απιστία αλλά επειδή ζητούσε να μάθει πώς ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί αυτό το θαύμα, γι΄αυτό ακριβώς μετά την εξήγηση του αρχαγγέλου εκείνη τρέχει προς τον Θεό και απευθύνεται προς αυτόν. Λέγει λοιπόν στον αρχάγγελο: «αν όπως λες έρθει σ΄εμένα το Άγιο Πνεύμα για να με καθαρίσει περισσότερο και να με δυναμώσει να δεχτώ το σωτήριο έμβρυο, αν με επισκιάσει η δύναμη του Υψίστου που θα μορφώσει μέσα μου ως άνθρωπο αυτόν που είναι Θεός και Βασιλεύς αιώνιος, πιστεύω ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο για τον Θεό. Λοιπόν, ιδού εγώ η δούλη του Κυρίου ας γίνει σύμφωνα με το λόγο σου». Τότε έφυγε από εκεί ο άγγελος αφού άφησε στην γαστέρα της τον Δημιουργό του κόσμου ενωμένο με την Παρθένο.</span></span></div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; text-align: justify;">
</div>
<div style="font-family: "Trebuchet MS"; line-height: 22px; margin-bottom: 5px; text-align: justify;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"> Μετά από αυτό το γεγονός η Παναγία είναι το μοναδικό μεθόριο μεταξύ κτιστής και άκτιστης φύσεως είναι η χώρα του αχωρήτου. Αυτήν θα υμνήσουν στο μέλλον μετά το Θεό όλοι οι πιστοί. Αυτή είναι η αιτία κάθε καλού και η προστάτης και πρόξενος των αιωνίων αγαθών, είναι η αρχή των αποστόλων και το εδραίωμα των μαρτύρων, είναι η δόξα της γης και η τερπνότητα των ουρανίων, είναι το στολίδι όλης της κτίσεως. Από αυτήν ας αποκτήσουμε ελπίδα και εμείς και με τις δικές της αδιάκοπες προσευχές για όλους μας ας έρθει η δόξα και η χαρά εκείνου που γεννήθηκε από τον Πατέρα πριν από τους αιώνες και σαρκώθηκε από την Παναγία μας. Στον Ιησού Χριστό ανήκει κάθε δόξα και τιμή και προσκύνηση στους αιώνες τον αιώνων.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">αγίου Γρηγορίου Παλαμά</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-85729663288051079792018-03-24T10:22:00.000+02:002018-03-24T10:22:03.090+02:00του Ακαθίστου Ύμνου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/photos/Easter/AkathistosYmnos03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/photos/Easter/AkathistosYmnos03.jpg" data-original-height="800" data-original-width="590" height="400" width="295" /></a></div>
<br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Για το ιστορικό του ύμνου και της εορτής, διαβάζετε εδώ</span> <a href="http://www.saint.gr/189/saint.aspx"><span style="color: #fce5cd;">http://www.saint.gr/189/saint.aspx</span></a></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Ο ύμνος αυτός σχετίζεται με την μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού. Αποτελεί η τοποθέτηση του μέσα στην τεσσαρακοστή, την αναπλήρωση προεορτίων και μεθεόρτων της μεγάλης του Ευαγγελισμού εορτής.Έχει ως κέντρο υμνολογικό τον ευαγγελισμό, την σάρκωση, την γέννηση, την ενανθρώπηση του Λόγου και την μεγάλη συμβολή και συνεργεία της Θεοτόκου σε αυτό το μυστήριο της θείας οικονομίας. Είναι ζυμωμένος επίσης με τα πάθη και τους πόθους της ρωμηοσύνης. Ποιός μπορεί να αρνηθεί εν καθαρά καρδία ότι σε έναν παροξυσμό αγνών συναισθημάτων η Παναγία της κόγχης η Πλατυτέρα, δεν ομοιάζει στο ζωντανό σύμβολο της Μάνας Ρωμηοσύνης, η οποία σκέπει το Γένος των ευσεβών ορθοδόξων, από πάσης απειλής, πνευματικής ή ανθρώπινης;</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Ο ακάθιστος ύμνος είναι η καρδιά και η ψυχή του ορθοδόξου ρωμηού. Είναι η σημαία και η συναίσθηση του ότι ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο και βαθύτερο από την ιστορική συγκυρία του φυσικού και ιστορικού του χώρου και χρόνου. Στα πόδια της Παναγίας λάμπει η Σάρκωση του Λόγου, όχι μόνο θεολογικά, αλλά και ως σάρκωση Ελπίδας. Ότι Κύριος ο Θεός έθεσεν διαθήκην τω ηγαπημένω ισραήλ και φυλάξει αυτήν εις τους αιώνας.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Δεν είναι ψωρουπερηφάνεια η χαρά να ανήκεις κάπου. Μάλλον αποτελεί ευχαριστήρια ευθύνη και τιμή σε Αυτόν που έγινε άνθρωπος για να δοξαστούν ακόμα και αυτά τα μικρά και ιστορικά των ανθρώπων.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-18562228825899364622018-03-23T10:12:00.000+02:002018-03-23T10:12:09.321+02:00Μαρτίου 23: Νίκωνος οσιομ. και των 199 μαθητών αυτού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.pigizois.net/sinaxaristis/03/23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.pigizois.net/sinaxaristis/03/23.jpg" data-original-height="800" data-original-width="573" height="320" width="229" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">O Άγιος Νίκων, γεννήθηκε στη Νεάπολη της Ιταλίας, την εποχή του ηγεμόνα Κυντιανού, από πατέρα ειδωλολάτρη και μητέρα Χριστιανή, η οποία τον γαλούχησε σύμφωνα με τα ευαγγελικά δόγματα. Σε νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός και πολύ γρήγορα διακρίθηκε για την ανδρεία και την πειθαρχία του. Η ψυχή του όμως, ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφιέρωσης. Γι' αυτό ξεκίνησε για την περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως, Έκανε όμως μία πρώτη στάση στη Χίο. Εκεί δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή και στη μελέτη των Αγίων Γραφών. O τοπικός επίσκοπος, διέκρινε τα χαρίσματά του και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και λίγο αργότερα τον τοποθέτησε ηγούμενο 190 αδελφών για να τούς νουθετεί και να τούς καθοδηγεί. Πολύ γρήγορα, η συνοδεία απέκτησε μεγάλη φήμη. Όμως όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, ο Άγιος και η συνοδεία του, μαζί με άλλους εννέα, σχημάτισαν μια ευσεβέστατη αδελφότητα και εγκαταστάθηκαν στη Σικελία. Σύντομα όμως δέχθησαν την επίθεση του ηγεμόνα, αρνήθηκαν, συνελήφθησαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και τέλος θανατώθηκαν.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #eeeeee;">O διδάσκαλος της Εκκλησίας πολύ δύσκολα μπορεί να πείσει τους μαθητές του με αυτά που λέει.Ίσως το πετύχει αλλά σε περιορισμένο βαθμό και σε πολύ δεκτικές καρδιές. Ευκολότερα μπορεί να πείσει με αυτά που κάνει, με τα έργα του. Κι εδώ όμως έχουμε πολλές φορές τον κίνδυνο να παρερμηνευθεί ή οι θεατές να μείνουν στις εντυπώσεις. Αυτό λοιπόν το οποίο είναι το πειστικότερο για τον διδάσκαλο, τον ποιμένα, τον ηγούμενο ψυχών προς τον Χριστό, είναι να πείθει και να διδάσκει με αυτό που ε ί ν α ι. Αυτή είναι η θερμή ακτινοβολία και η αξιόπιστη μαρτυρία, η οποία καθοδηγεί και φωτίζει τους ακολούθους και δείχνει όχι πλέον στο πρόσωπο του διδασκάλου, αλλά στον ίδιο τον Χριστό τον Κύριο, τον μόνο καθηγητή και Διδάσκαλο.</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-25302327491164491492018-03-20T09:44:00.001+02:002018-03-20T09:44:55.327+02:00Μαρτίου 20: Των αγίων αββάδων των εν αγίω Σάββα, των αναιρεθέντων υπό των Μαύρων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/photos/standard/0320/AgioiAbbades01.jpg" imageanchor="1" style="background-color: black; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: #fce5cd;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/photos/standard/0320/AgioiAbbades01.jpg" data-original-height="765" data-original-width="400" height="400" width="208" /></span></a></div>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;">Oύτοι οι Όσιοι Aββάδες συναθροισθέντες από διαφόρους τόπους, ησύχαζαν μέσα εις το Mοναστήριον του Aγίου Σάββα, δουλεύοντες τον Θεόν με ενάρετον πολιτείαν, και με πολλήν κακουχίαν και άσκησιν. Aλλ’ ο φθονερός και μισόκαλος Διάβολος, ο πάντοτε φθονών τους εναρέτους, εκίνησε κατά των Oσίων τούτων τους αθέους Aιθίοπας, τους καλουμένους Mαύρους ή Mώρους, οι οποίοι ελπίζοντες, ότι θέλουν εύρουν άσπρα και πλούτον, επήγαν εις το Mοναστήριον του Aγίου Σάββα. Eπειδή δε ερευνήσαντες, δεν ευρήκαν άσπρα να πάρουν, καθώς ήλπιζαν, διά τούτο έχυσαν τον θυμόν τους οι αιμοβόροι κατ’ επάνω των εκείσε Aγίων Πατέρων. Kαι άλλους μεν από αυτούς απεκεφάλισαν. Άλλους δε κατέκοψαν εις λεπτά. Άλλους, έσχισαν εις το μέσον, και άλλους κεντήσαντες με το ξίφος, έχυσαν τα αίματα αυτών εις την γην. Oι δε Όσιοι ευχαριστούντες, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού, και απέλαβον την αιώνιον και μακαρίαν ζωήν της Bασιλείας των Oυρανών, διά την οποίαν υπέμειναν, και τους προτέρους αγώνας της ασκήσεως, και τα υστερινά βάσανα της αθλήσεως( από τον άγιο Νικόδημο)</span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #fce5cd; font-family: Verdana, Arial;"><span style="background-color: black; font-size: 11.2px;">Πολλές φορές, λένε οι πατέρες, όταν ο άνθρωπος πλησιάσει την ακρότητα των αρετών και εγγίζει στην τελείωση,μέσω της άσκησης και της οσιακής πολιτείας, ο Θεός παραχωρεί έναν μικρό πειρασμό στο τέλος για να εκδημήσει από αυτή την ζωή τετελειωμένος και να εξαλειφθούν ελάχιστα και ανεπίγνωστα λάθη. Αυτή η παραχώρηση Θεού είναι σκάνδαλο για όσους ζουν στην μωρία της σοφίας, αλλά αγάπη πλήρης και στοργική για όσους έχουν εντρυφήσει στα μυστήρια της οικονομίας Του. Γι αυτό δίκαιοι άνθρωποι πάσχουν, ενώ έχουν απομακρυνθεί ουσιαστικά από την μεγάλη πλάνη και αμαρτία. Για να εξαγνιστούν και στο ελάχιστο και να παραστούν άμωμοι και άσπιλοι εντελώς ενώπιον του Κυρίου και να λάβουν πλήρη την δόξα.</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-59105970361415570072018-03-18T13:00:00.000+02:002018-03-18T13:00:40.003+02:00Δ των Νηστειών: Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/filesnew/01/0145/photos/IoannisKlimakas05.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/filesnew/01/0145/photos/IoannisKlimakas05.jpg" data-original-height="448" data-original-width="323" height="400" width="287" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><span style="font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"><br /></span></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><span style="font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;">Oύτος ο Όσιος Πατήρ ημών Iωάννης ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Iουστίνου του νεωτέρου του ανεψιού του Iουστινιανού, εν έτει φο΄ [570]. Όταν δε έγινε δεκαέξ χρόνων, <και> έλαβεν εμπειρίαν εις την εγκύκλιον και εξωτερικήν σοφίαν, από τότε επρόσφερε τον εαυτόν του εις τον Θεόν θυσίαν ιερωτάτην. Όθεν αναβάς εις το Σίναιον όρος, επέρνα την ζωήν του υποκάτω εις υποταγήν γέροντος. Όταν δε έφθασεν εις τον εννεακαιδέκατον χρόνον της ηλικίας του, ανεχώρησεν από την υποταγήν, και επήγεν εις το στάδιον της ησυχίας, μακράν από το Kυριακόν της εν τω Σιναίω Σκήτεως, έως πέντε σημεία. Ωνομάζετο δε ο τόπος εκείνος, Θωλάς. Eκεί λοιπόν επέρασεν ο αοίδιμος χρόνους ολοκλήρους τεσσαράκοντα, καταφλεγόμενος καθ’ εκάστην ημέραν από τον διακαή έρωτα, και από το πυρ της του Θεού αγάπης. Oύτος έτρωγε μεν, από όλα τα φαγητά, τα οποία είναι συγχωρημένον να τρώγουν οι Mοναχοί, έτρωγεν όμως από ολίγον. Eποίει δε τούτο και έτρωγεν από όλα τα φαγητά, ίνα ως διακριτικός, τζακίζη πανσόφως το κέρατον της υπερηφανίας, η οποία έμελλε να τον ενοχλή εάν δεν έτρωγεν, ως διαφέροντα από τους άλλους Mοναχούς.</span><br style="font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"> Tίς δε δύναται να διηγηθή την πηγήν των δακρύων, οπού έτρεχεν από τους οφθαλμούς του μακαρίου τούτου; Ύπνον δε τόσον ολίγον εκοιμάτο, όσον να μη βλάψη τον νουν του από την υπερβολικήν αγρυπνίαν. Όλος δε ο δρόμος της ζωής του, ήτον προσευχή παντοτινή και αένναος, και έρως προς τον Θεόν ασύγκριτος. Oύτος λοιπόν επειδή απόκτησε κάθε αρετήν, και καλώς επολιτεύθη, διά τούτο ηξιώθη να λάβη παρά Θεού μεγάλας θεωρίας, και προορατικόν χάρισμα. Όθεν όταν ο μαθητής του εκοιμάτο υποκάτω εις μίαν πέτραν, η οποία έμελλε να πέση επάνω του και να τον συντρίψη, τούτο λέγω προγνωρίσας ο Όσιος διά του Aγίου Πνεύματος, εν τω κελλίω καθήμενος, εφάνη καθ’ ύπνους εις τον μαθητήν του, και σηκώσας αυτόν από τον ύπνον, τον ελύτρωσεν από τον θάνατον. Aφ’ ου λοιπόν έφθασεν εις το άκρον της αρετής, και κατεστάθη Hγούμενος του εν τω Σιναίω όρει Mοναστηρίου, αφήκε την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, και απήλθεν εις την αιώνιον. Προ του θανάτου του δε συνέγραψε την πάνσοφον Bίβλον των τριάκοντα θείων και πνευματικών αναβάσεων, ήτοι σκαλοπατίων, η οποία διά τούτο και Kλίμαξ επονομάζεται</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13.3333px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;">( από Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου)</span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13.3333px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Arial; font-size: 13.3333px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;">Τούτο τον άγιο τον προβάλλει η Εκκλησία αυτή την Κυριακή, γιατί το έργο του Κλίμαξ αναγινώσκεται καθημερινά, ιδιαίτερα στα μοναστήρια. Είναι ένα βαθύ πνευματικό έργο, αναφερόμενο σε έναν ορισμένο αριθμό παθών και αρετών, από τις πρακτικότερες στις πιο θεολογικές.Αποτελεί μια συμπύκνωση όλης της ορθόδοξης ασκητικής εμπειρίας. Είναι όμως και ένας εσωτερικός λόγος για τον οποίο προβάλλεται ο άγιος Ιωάννης. Η τεσσαρακοστή ακμάζει ακόμα, καν φτάνει σιγά σιγά προς το τέλος της. Ουσιαστικά, κορυφώνεται η ένταση και η κλήση για πνευματικότερους και εντατικότερους αγώνες. Δεν θα μπορούσε λοιπόν σε αυτήν την κορύφωση να λείπει το ιδανικό πρότυπο του αγωνιστή. Και ο άγιος Ιωάννης είναι πρότυπο. Αυτή είναι η κλασσική και δοκιμασμένη παιδαγωγική έκφραση της εκκλησίας μας.</span></span><br />
<span style="background-color: #f5e3d0; color: #444940; font-family: Verdana, Arial; font-size: 11.2px; text-align: justify;"><br /></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-52369939222607981882018-03-17T11:27:00.002+02:002018-03-17T11:27:42.223+02:00Μαρτίου 17: Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1-s0vLj5kE4cmQL3iuDagFhRKWu0KF1AFobidu6hQzFnAVbeG5I0jKgvirhG2pj7BfV5kHkaQq0BC__U120OGtNB9Q9Obp871tinkwUqdO3FofBt9aGsrJ6I8ydhbr-uzK4IclhYB4Bs/s1600/Mar_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="459" data-original-width="293" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1-s0vLj5kE4cmQL3iuDagFhRKWu0KF1AFobidu6hQzFnAVbeG5I0jKgvirhG2pj7BfV5kHkaQq0BC__U120OGtNB9Q9Obp871tinkwUqdO3FofBt9aGsrJ6I8ydhbr-uzK4IclhYB4Bs/s320/Mar_4.jpg" width="204" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;">Τον βίο του αγίου διαβάστε <a href="http://www.saint.gr/3907/saint.aspx">εδώ</a></span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><span style="color: #fce5cd;">Όταν ο πόθος για τον Χριστό νικά κάθε πόθο, "νόμιμο" ή ”άνομο". Όταν τελικά γυμνωθούμε απ όλα τα δεδομένα ,εσωτερικά και εξωτερικά θα ενδυθούμε τον Χριστό. H αποταγή του κόσμου είναι η γέννηση στην βασιλεία του Θεού. Ο Θεός "τα πάντα καλά εποίησεν" .Είναι μια αναφορά στην πρώτη δημιουργία και όταν επαναλαμβάνεται στα θαύματα του Χριστού, στο ευαγγέλιο του Μάρκου καταδεικνύει την καινή κτίση, την αναδημιουργία.Η μνήμη του αγίου πέφτει πάντοτε μέσα στην τεσσαρακοστή. Μέσα στο κλίμα και τον σκοπό τη σαρακοστής, η θαυμαστή πολιτεία και η τελείωση του λαμβάνουν πασχαλινές διαστάσεις. Το μήνυμα της ημέρας της μνήμης του είναι μόνον ένα:μυρίζει πάσχα...</span></span><br />
<div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span></div>
<div>
<br /></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-63996793250523007172018-03-15T11:58:00.001+02:002018-03-15T11:58:13.382+02:00Μαρτίου 15: Αριστοβούλου απ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/photos/standard/0315/agiosaristovoulos01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/photos/standard/0315/agiosaristovoulos01.jpg" data-original-height="410" data-original-width="250" height="400" width="243" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #ffe599;"><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Άνηκε στο χορό των 70 αποστόλων και ακολούθησε σε μερικές περιοδείες τον απόστολο Παύλο. Εκτιμώντας δε αυτός τη διδακτική ικανότητα του Αριστόβουλου, καθώς και τα διοικητικά του χαρίσματα που συνοδεύονταν με γνήσιο ζήλο για την πίστη, τον έκανε επίσκοπο της Βρετανίας, «της νυν Εγκλιτέρας, Σκωτίας και Ιβερνίας». Οι τότε κάτοικοι της, ήταν εντελώς απολίτιστοι και βάρβαροι, προσκολλημένοι τυφλά στις χυδαίες και ανόητες δεισιδαιμονίες τους. Γι΄ αυτό, το έργο του Αριστόβουλου, συνάντησε μεγάλη αντίσταση. Πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του, υπέφερε δε αμέτρητα βάσανα και θλίψεις. Αλλά η θεία χάρη, δεν άφησε χωρίς αποτέλεσμα τις προσπάθειες του. Αρκετοί από τους κατοίκους πίστεψαν στο Χριστό, και στα άγρια εκείνα μέρη ιδρύθηκε χριστιανική Εκκλησία. Αυτή καλλιεργώντας με άγρυπνη επιμέλεια και επεκτείνοντας με ακούραστη φιλοπονία πέθανε ο άγιος Αριστόβουλος, σ' όλα αντάξιος του αδελφού του και Αποστόλου επίσης Βαρνάβα.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #ffe599;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #ffe599;">Mιλάμε για τους "βαρβάρους" ιθαγενείς αφώτιστων περιοχών εκείνης της εποχής και αγνοούμε την δική μας εποχή. Με αφορμή την εκδημία ενός αθέου επιστήμονα και ενώ περίμενα να συναντήσω σε ελάχιστους χριστιανούς εμπάθεια και ένα πνεύμα συγκαλυμμένης εκδικητικότητας, η απογοήτευση ήρθε από την άλλη πλευρά. Οι άσχετοι με την πίστη μας, όχι κατ ανάγκην "οι εξ επαγγέλματος" άθεοι, στηρίζουν την όποια πολεμική τους, σε αλλότριες παραστάσεις που ξεπερνούν την γραφικότητα. Μιλάνε για χριστιανική λατρεία κρίνων, μήλων δαγκωμένων,σεξουαλικού προπατορικού αμαρτήματος και άλλα πολλά που δεν τα πίστευαν ούτε ελαφρείς χωριάτες του μεσαίωνα. Μήπως ευθύνη μας είναι ο ευαγγελισμός του κόσμου ξανά και ξανά, ξεκινώντας από έναν επανευαγγελισμό των ημετέρων;</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-8879800905442721572018-03-12T13:13:00.000+02:002018-03-12T13:13:26.912+02:00Μαρτίου 12: Γρηγορίου Διαλόγου π. Ρώμης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/29134007_1757801154250124_2703662011566200484_n.jpg?_nc_eui2=v1%3AAeFrU7VKVoRvPigx42pVwxuAL7JWux_cstrL7AXr2vfRGKIPzTzC9Qe28I2jBTsiUbrBaLoiVPrCR-yHyOMOeq2_tUYwzwmFoH_MTTMI6tRXqQ&oh=41876d43aec0f0e587c97d961596c3ac&oe=5B387D45" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="480" height="320" src="https://scontent.fath3-4.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/29134007_1757801154250124_2703662011566200484_n.jpg?_nc_eui2=v1%3AAeFrU7VKVoRvPigx42pVwxuAL7JWux_cstrL7AXr2vfRGKIPzTzC9Qe28I2jBTsiUbrBaLoiVPrCR-yHyOMOeq2_tUYwzwmFoH_MTTMI6tRXqQ&oh=41876d43aec0f0e587c97d961596c3ac&oe=5B387D45" width="295" /></a></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;"><br /></span></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;">Σήμερα εορτάζει ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας Ρώμης. Θεωρείται συντάκτης της θείας τελετουργίας των Προηγιασμένων.Διαλογικά αποσπάσματα από το έργο του βρίσκουμε στον πρώτο τόμο του Ευεργετηνού. Διεγείρουν την μετάνοια και την βαθιά κατάνυξη και είναι πολύ αγαπημένα αναγνώσματα.</span></span></div>
<div style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fff2cc;">Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος γεννήθηκε και έζησε στην Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Ακολούθησε την μοναχική ζωή κα<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">ι αποδείχθηκε αληθινός ασκητής και «στο έπακρον ελεήμων». Αξιώθηκε να γίνη Επίσκοπος και πάπας Ρώμης, τότε που η Ρώμη ήταν Ορθόδοξη. Ονομάσθηκε Διάλογος, επειδή τα περισσότερα έργα του τα έγραψε με διαλογικό τρόπο, δηλαδή με ερώτηση και απόκριση.</span></span></span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: black; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">
<span style="color: #fff2cc;"><div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
Όταν ήταν ακόμη μοναχός, τον επισκέφθηκε στο κελί του ένας ηλικιωμένος ναυαγός, και ζήτησε την βοήθειά του. Ο άγιος Γρηγόριος τον φιλοξένησε και του έδωσε έξι αργυρά νομίσματα. Ο γέροντας μετά από λίγο ξαναήλθε και ο άγιος του έδωσε άλλα έξι. Ύστερα, ήλθε και πάλι για τρίτη φορά και, επειδή ο Όσιος δεν είχε άλλα χρήματα, του έδωσε ένα αργυρό σκεύος, που ανήκε στην Μονή. Και παρά το ότι ο κανονισμός δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο, εν τούτοις δεν δίστασε να προβή σε αυτή την ενέργεια, επειδή δεν μπορούσε να λυπήση άνθρωπο.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Όταν έγινε πάπας της Ρώμης, προσκαλούσε κατά διαστήματα τους πιο πτωχούς της πόλεως και έτρωγε μαζί τους. Κάποτε, έδωσε εντολή να έλθουν στην Επισκοπή δώδεκα πτωχοί για να τους φιλοξενήση. Την ώρα που έτρωγαν, ο άγιος έβλεπε δεκατρείς προσκεκλημένους και ο ένας από αυτούς ήταν διαφορετικός στην όψη. Είχε πρόσωπο φωτεινό και πότε έμοιαζε με γέροντα στην ηλικία, πότε με νέο. Όταν οι άλλοι έφυγαν, τον ερώτησε ποιος είναι και εκείνος απάντησε: «Είμαι άγγελος Κυρίου. Σε έχω επισκεφθή και άλλη φορά, όταν ήσουν μοναχός, και μου έδωσες ελεημοσύνη δώδεκα αργυρά νομίσματα και ένα αργυρό σκεύος. Ο Θεός, θέλησε να δοκιμάση την προαίρεσή σου και με το παράδειγμά σου να διδάξη και άλλους. Μάλιστα, από τότε έλαβα εντολή να είμαι πάντα μαζί σου, για να σε προστατεύω. Ό,τι θελήσης από τον Θεό να μου το πης και θα το μεταφέρω».</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
<br /></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η ελεημοσύνη η καθαρή και ανιδιοτελής, αυτή που είναι βιωματική και ασκανδάλιστη εγείρει το έλεος του Θεού. Ενώ κάθε ανταλλακτικό αίσθημα και επίδειξη είναι βδέλυγμα τω Κυρίω και δεν έχει ευλογία.Αλλά και οι φύλακες μας άγγελοι, γίνονται φιλανθρωπότεροι και έρχονται εγγύτερα μας όταν η ελεημοσύνη προέρχεται από καθαρή καρδιά.</div>
</span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-64837513281675327442018-03-11T11:51:00.004+02:002018-03-11T11:51:38.497+02:00Της Σταυροπροσκυνήσεως<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><br /></span></span>
<div style="text-align: center;">
<strong style="background-color: black;"><span style="color: red;"><a href="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2011/03/cf83cf84ceb1cf85cf81cebfcf80cf81cebfcf83cebacf8dcebdceb7cf83ceb73.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-2426" src="http://stavrodromi.files.wordpress.com/2011/03/cf83cf84ceb1cf85cf81cebfcf80cf81cebfcf83cebacf8dcebdceb7cf83ceb73.jpg?w=307&h=320" height="320" title="Σταυροπροσκύνηση3" width="307" /></a><br />
</span></strong></div>
<strong style="background-color: black;"><span style="color: red;"><br />
</span></strong><br />
<em style="background-color: black;"><span style="color: red;"> </span></em><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><em>Τη </em><em>αυτή ημέρα, Κυριακή τρίτη των Νηστειών. </em><em>την ΙΙροσκύνησιν εορτάζομεν του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.</em></span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;">Επειδή δια της τεσσαρακονθημέρου Νηστείας, τρόπον τινά, και ημείς σταυρούμεθα, νεκρουμενοι διά των παθών, πικρίας τε αίσθησιν έχομεν άκηδιώντες, και καταπίπτοντες, προτίθεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, ωσανεί αναψύχων, και υποστηρίζων ημάς, και υπομιμνήσκων ημάς, του Πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και παραμυθούμενος· ει ο Θεός ημών, δι’ ημάς εσταύρωται, πόσον χρή ημάς δι’ αυτόν πράττειν; κουφίζων τε τους πόνους ημών, τη παραθέσει των δεσποτικών θλίψεων, και τη υπομνήσει καί ελπίδι της δια του Σταυρού δόξης. Ως γαρ ο Σωτήρ ημών, επί τον σταυρόν άναβάς, έδοξάσθη δια της ατίμου περιαγωγής, και του πικρασμού· ούτω δει και ημάς πράσσειν, ίνα και συνδοξασθώμεν αυτώ, εί καίτι τέως πάσχομεν αηδές. Και άλλως· καθάπερ οι τραχείαν και μακράν οδόν διανύοντες, και τω καμάτω κεκμηκότες, είπου δένδρον ευσκιόφυλλον εύρωσι, μικρόν καθίσαντες αναπαύονται, και ωσανεί νεαροί γενόμενοι το λοιπόν της όδοΰ διανύουσιν· ούτω και νυν είς τον της νηστείας καιρόν, και την επίπονον οδόν και τον δίαυλον, ενεφυτεύθη μέσον παρά των αγίων Πατέρων ο ζωηφύρος Σταυρός, άνεσιν και αναψυχήν ημίν χορηγών. ενσταλείς τε και κούφους προς τον εξής κάματον, τοις κεκοπιακότας παρασχευάζων. ΄Η ώσπερ εστίν επί Βασιλέως παρουσία, προπορεύονται τα εκείνου σημεία, και σκήπτρα, είτα και αυτός παραγίνεται, χαίρων επί τη νίκη και αγαλλιώμενος, συνευφραίνεται άμα και το υπήκοον· ούτω και ο Κύριος ημών Χριστός, μέλλων, όσον ούπω το κατά του θανάτου, ενδείξασθαι τρόπαιον, και μετά δόξης προελθείν δια της αναστασίμου ημέρας, προέπεμψε το σκήπτρον αυτού, την βασιλικήν Σημαίαν, τον ζωοποιόν Σταυρόν, παρασκευάζοντα ημάς έτοιμους γενέσθαι, και αυτόν όσον ούπω τον Βασιλέα εισδέξασθαι, και άνευφημήσαι περιφανώς θριαμβεύσαντα. Εν μέση δε της αγίας Τεσσαρακοστή; Έβδομάδι ότι τη Μερρά πηγή έοικεν ή αγία Τεσσαρακοστή δια την συντριβήν, και την ενούσαν ήμίν από της νηστείας πικρίαν και ακηδίαν· ώσπερ ουν εν εκείνη μέση ο θείος Μωυσής το Ξύλον ένέ6αλε. Και εγλύκανεν αυτήν, ούτω και ο διαγαγών ημάς Θεός της νοητής ερυθράς, και του Φαραώ, τω ζωοποιώ Ξύλω του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. της Τεσσαρακονθημέρου δια της νηστείας πικρίαν, και παραμυθούμενος ημάς ως εν ερήμω διάγοντας έως ου προς την νοητήν Ιερουσαλήμ επαναγάγη διά της εαυτού αναστάσεως. ΄Η, επειδή ο Σταυρός Ξύλον ζωής λέγεται, και εστιν, εκείνον δε το ξύλον εν μέσω του Παραδείσον της Εδέμ πεφυτευμένον ετύγχανεν, άρμοζόντως και οι θειότατοι Πατέρες το σταυρικόν Ξύλον, εν μέσω της Αγίας Τεσσαρακοστής αυτό κατεφύτευσαν, ομού μεν και της του Αδάμ υπομιμνήσκοντες. άμα δε και την εκείνου δια του παρόντος Ξύλου αναίρεσιν διαγράφοντες· τούτου γαρ γενόμενοι, ου μάλλον αποθνήσκομεν, αλλά ζωογονούμεθα.</span></span><br />
<br /></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-81485768379585336902018-03-10T10:20:00.001+02:002018-03-10T10:20:18.599+02:00Μαρτίου 10:Αναστασίας της πατρικίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/photos/standard/0310/OsiaAnastasia01.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/photos/standard/0310/OsiaAnastasia01.jpg" data-original-height="800" data-original-width="213" height="400" width="106" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #cc0000;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Η Οσία Αναστασία καταγόταν από ευγενείς και πλούσιους γονείς και ήταν μια από τις πιο θεοφοβούμενες κόρες του Βυζαντίου, στα χρόνια του Ιουστινιανού του μεγάλου (527 - 565 μ.Χ.). Υπήρξε η πρώτη ακόλουθος της Βασίλισσας Θεοδώρας, και ο Ιουστινιανός για την υπέροχη αξία της, της έδωσε τον τίτλο της πατρικίας.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Οι αρετές της όμως, προκάλεσαν το φθόνο της βασίλισσας. Η Αναστασία, προκειμένου να σβήσει κάθε αφορμή του φθόνου, πήρε μέρος της περιουσίας της και κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Εκεί, σε ένα μέρος που ονομαζόταν Πέμπτον, έκτισε Μονή, που ονομάστηκε Μονή της Πατρικίας, και ζούσε ζωή ασκητική. Αλλά όταν έμαθε ότι την αναζητεί ο Ιουστινιανός, άφησε τη μονή και πήγε στη Σκήτη του αββά Δανιήλ, στον όποιο και διηγήθηκε τα συμβαίνοντα. Αυτός αφού την έντυσε ανδρικά και τη μετονόμασε Αναστάσιο, την τοποθέτησε σ' ένα σπήλαιο δίπλα στη Σκήτη και δύο μοναχοί της έφερναν αυτό πού χρειαζόταν. Συνάμα δε της είπε να μη βγει ποτέ από το σπήλαιο, ούτε να δεχθεί κανένα. Εκεί έμεινε κλεισμένη 28 χρόνια.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Όταν προαισθάνθηκε το τέλος της, προσκάλεσε τον αββά Δανιήλ και, αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, παρέδωσε τη δίκαια ψυχή της.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="color: #cc0000;"><br /></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: black;">Ω αγάπη για την δικαιοσύνη των εντολών του Θεού! Εσύ και βασιλείς αψηφάς και την σάρκα παραθεωρείς και τον διωγμό αρραβωνίζεσαι και την βασιλεία τιμάς. Χωρίς ζήλο και φόβο Θεού, ο άνθρωπος απόλλυται και χάνει τα πάντα. Με τον φόβο του Θεού κερδίζει την αιωνιότητα.</span></span></div>
</div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-87375967339309455922018-03-06T12:33:00.002+02:002018-03-06T12:33:36.446+02:00Μαρτίου 6: Εύρεσις Τιμίου Σταυρού και Ήλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.saint.gr/photos/standard/0306/Stauros01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: red;"><img border="0" src="http://www.saint.gr/photos/standard/0306/Stauros01.jpg" data-original-height="626" data-original-width="563" height="320" width="287" /></span></a></div>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: red;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: red;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Η Αγία Ελένη (247 - 328 μ.Χ.), μητέρα του πρώτου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α' του Μεγάλου (280/288 - 337 μ.Χ.), το έτος 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ, όπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὖρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δυὸ σταυροὺς τῶν λῃστῶν», όπως γράφει ο Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Κατά την παράδοση, ύστερα από την πληροφορία κάποιου Εβραίου, με το όνομα Ιούδας, υποδείχθηκε η θέση όπου έγινε η ανασκαφή, κατά την οποία βρέθηκαν τρεις σταυροί, ήτοι του Χριστού και των δύο ληστών. Επειδή, όμως, δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί ποιος από τους τρεις σταυρούς ήταν του Κυρίου, η Αγία Ελένη παρακάλεσε να τεθεί διαδοχικά επάνω στους σταυρούς ένας νεκρός που τον πήγαιναν για ενταφιασμό. Μόλις λοιπόν ο νεκρός ετέθη επί του Σταυρού του Κυρίου αναστήθηκε. Η Αγία Ελένη έθεσε τότε τα θεμέλια του Ναού της Αναστάσεως, την ανέγερση του οποίου διέταξε ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν πληροφορήθηκε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Ο Μέγας Κωνσταντίνος το μεν ήμισυ του Τιμίου Σταυρού το άφησε στα Ιεροσόλυμα, όπου μεγάλο μέρος φυλάσσεται μέχρι σήμερα, το δε άλλο ήμισυ μετά των ήλων (καρφιών) το μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: red;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: red;">H αναγωγική ουσία της εορτής πρόκειται στο εξής: Στην εκ βαθέων ενδοσκόπηση ώστε να ανεύρουμε το τυχόν χαμένο σταυρικό μας ήθος, εν όψει κυρίως των ημερών των νηστειών. Και αφού το ανακαλύψουμε να το υψώσουμε στην καρδιά μας, για να μας λαμπρύνει και να μας αγιάσει, προσηλώνοντας τα πάθη μας, με ήλους: την εγκράτεια, την προσευχή και την σιωπή.</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-90426391818156621262018-03-04T11:37:00.000+02:002018-03-04T11:37:26.409+02:00Β΄των Νηστειών: αγίου Γρηγορίου Παλαμά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfzhDSlUupqB0c6XotifP9ThddarM4LXn2zUfyJ02PnNGGZeCk1RNB1BX9j12mfb7TMcTl39DklfEw-nbpVgnQpyIcm6JtdhGB5nuxlVx1UFtcmPSmyUtAj7894Vskn5W3JVQl1bXiLK8/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="273" data-original-width="184" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfzhDSlUupqB0c6XotifP9ThddarM4LXn2zUfyJ02PnNGGZeCk1RNB1BX9j12mfb7TMcTl39DklfEw-nbpVgnQpyIcm6JtdhGB5nuxlVx1UFtcmPSmyUtAj7894Vskn5W3JVQl1bXiLK8/s400/%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="269" /></a></div>
<br />
<span style="color: #eeeeee;"><span style="background-color: black;">Διαβάστε τον βίο του αγίου εδώ </span><a href="http://www.saint.gr/167/saint.aspx" style="background-color: #cccccc;">http://www.saint.gr/167/saint.aspx</a></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;">Ο λόγος που η αγία μας Εκκλησία έθεσε την μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά μια Κυριακή μετά την εορτή της Ορθοδοξίας, είναι για να διατρανώσει ότι οι αγώνες και η θεολογία του αγίου και των ακολούθων του ήταν ίσης σημασίας με την περί εικόνος ορθόδοξη διδασκαλία και η νίκη που κατήγαν εναντίον του βαρλααμισμού, είχε ακριβώς τα ίδια στοιχεία θριάμβου.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;">Η διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά περί ακτίστου φωτός, μεθεκτών ενεργειών της αμέθεκτης ουσίας του Θεού, ησυχαστών και ορθής τριαδολογίας αποτελεί ανακεφαλαίωση της ορθοδοξίας όλων των αρχαίων πατέρων και οικουμενικών διδασκάλων.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;">Ο βαρλααμισμός σήμερα, όπως και τότε εκφράζεται ως κακόδοξη μανία και ζήλος κακίας να προβληθεί η ακαδημαϊκή θεολογία ως μοναδική αυθεντία στην σχολαστική γνώση του Θεού και στην προσέγγιση των θείων μυστηρίων. Ένα είδωλο του κόσμου. Η παλαμική ορθοδοξία προέβαλλε ορθώς την χαρισματική θεολογία των αγίων πατέρων και την δυνατότητα του ανθρώπου να θεολογήσει μόνο όταν λάβει την φώτιση και θεωθεί. Αυτό κατορθώνεται ως θείον δώρον μέσα στην ησυχαστική ζωή και τρόπο.</span></span><br />
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #eeeeee;">Το στοίχημα είναι ποια μέθοδο και "σχολή" θα επιλέξουμε όσοι ζήλουμε τα κρείττονα, τα πνευματικά.</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7087092180813514783.post-87654256456635716482018-03-03T10:41:00.002+02:002018-03-03T10:41:50.844+02:00Μαρτίου 3η: Πιαμούν οσίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.stairsainty.com/wp-content/uploads/2016/03/Saint-Piamun-and-her-Mother-in-an-Egyptian-Village.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.stairsainty.com/wp-content/uploads/2016/03/Saint-Piamun-and-her-Mother-in-an-Egyptian-Village.jpg" data-original-height="800" data-original-width="584" height="320" width="233" /></a></div>
<span style="background-color: black;"><span style="color: #fce5cd;"><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Η Οσία Πιαμούν, καταγόταν από την Αίγυπτο όπου έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανή από τον πατέρα της, αλλά η χριστιανή μητέρα της την ανέθρεψε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν δε μεγάλωσε, επιδόθηκε μαζί με τη μητέρα της σε έργα ελεημοσύνης και ευσπλαχνίας. Δεν ήταν βέβαια πλούσιες, αλλά από το φτωχικό τους εισόδημα, συνέδραμαν τους πτωχούς και τους αδύνατους αδελφούς τους.</span><br style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify;" /><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Όταν η μητέρα της εκοιμήθη, η Οσία μόνη της πλέον, επιδόθηκε στη διακονία των πασχόντων αδελφών της. Επισκέπτονταν τα σπίτια τους, τους παρηγορούσε και τους στήριζε την πίστη. Τόση φήμη απέκτησε η Πιαμούν, ώστε όταν οι εχθροί πολιορκούσαν την γενέτειρά της, ακούγοντας το όνομα της έλυσαν την πολιορκία και έφυγαν.</span><span style="font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;">Εκοιμήθη οσιακά και κηδεύτηκε μέσα σε γενικό πένθος.</span></span></span><br />
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;"><br /></span></span>
<span style="background-color: black; font-family: Verdana, Tahoma, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; text-align: justify;"><span style="color: #fce5cd;">Όπως τον καιρό των προφητών, έτσι και την εποχή της χάριτος, οι άγιοι με φιλοπατρία και γνήσια αγάπη, έδωσαν σημεία στους συμπατριώτες και τους ομοφύλους τους, σώζοντας τους από επιδρομές και θάνατο. Γι αυτό είναι άστοχη και αλλότρια κάθε αναφορά στην απατρία των χριστιανών. Ναι μεν την μέλλουσαν πόλιν επιζητούμεν και δεν έχουμε μόνιμη επι της γης πατρίδα, αλλά ουράνια. Όσο ζούμε όμως σε αυτή την γη δεν έχουμε την αδιακρισία και ασπλαχνία να παραθεωρούμε τις ευεργεσίες και το χρέος αγάπης προς την ιδιαίτερη πατρίδα. Από αυτή την έμπρακτη αγάπη και φροντίδα δεν εξαιρέθηκαν ούτε οι προφήτες, ούτε οι απόστολοι, ούτε ο Χριστός ο ίδιος.</span></span></div>
π Παντελεήμων Kρούσκοςhttp://www.blogger.com/profile/03700276697403440370noreply@blogger.com0